in öe RivièRA-hal
Bij hel afscheidsfeest van Dr. Heineken in de Rivièra-Hal; v.r.n.l.: Mevr. Lette, dochter van de Heer
Heineken, Mevr. Feith, Dr. Heineken, Mevr. Heineken Jr. en de Heer Heineken Jr.
vierden de Rotterdamse leden van het Heineken's
Concern het afscheid van Dr. H. P. Heineken, waarbij
ook enige gasten uit Den Haag, Eindhoven en Maas
tricht aanwezig waren.
Dat „afscheid vieren" klinkt misschien wat vreemd
omdat het zou kunnen wijzen op een zekere blijd
schap bij dit vertrek. Uit de diverse toespraken is
echter wel gebleken, dat van een blijdschap om deze
reden geen sprake was. Integendeel, een ieder be
treurde dit afscheid omdat de gehele Heineken's
gemeenschap een man verliest, niet alleen van grote
gaven, maar evenzeer van een grote en warme
menselijkheid, die bij het gehele personeel in zeer
hoog aanzien stond. Een werkelijk .„vaderlijke"
figuur, die bijzonder geliefd was in Rotterdam, zowel
als in Amsterdam.
Toch, ondanks dit feit, vierden wij feest. Natuurlijk,
want Dr. Heineken weet te goed, hoe een brouwer
de belangrijke momenten in zijn leven gedenkt.
Het was een feest met een sfeer, die waarlijk voortref
felijk was. Ondanks de moeilijkheden, die de achter
aan zittenden in de kolossale Rivièra-Hal hadden om
het programma te volgen, ondanks de verslapte
aandacht voor de artisten welke hier onvermijdelijk
mee samenhing, was er stemming en bleef er stem
ming. Tot de stemming droeg het Alpengrün-orkest
niet weinig bij en we mogen in dit verband ook
niet vergeten de kellners-staf van de heer Jansen,
die de bonnen honoreerden met een snelheid, die zelfs
de meest verwenden op dit punt sloeg.
Wij waren begonnen met redevoeringen van Ir.
Emmens, van de heer Diekema, van de heer Stokvis
en tenslotte van de heer Molijn, maar wij doen van
deze sprekers niemand onrecht aan als wij zeggen,
dat Dr. Heineken in zijn dankwoord hun allen de baas
was. Ondanks de gevoileerde stem boeiden zijn
geestige woorden volledig en had hij contact met
„zijn mensen" als stond hij midden tussen hen in
het bedrijf. Onwillekeurig kwam even in ons op de
gedachte aan die grote Engelsman, die zijn gehoor
weet te vatten als geen ander: Winston Churchill.
Wij bewonderden het schitterende bloemstuk met
brouwersembleem, dat Dr. Heineken te zamen met
een prachtig album, waarin opgenomen de foto's van
alle personeelsleden tijdens hun werk, als afscheids
cadeau kreeg aangeboden.
Over het verdere programma leest U meer in „Am
sterdams afscheid van Dr. Heineken". Zoals reeds
eerder gezegd, het werd een gezellige boel, vooral
toen Theo Moens met het Alpengrün-orkest in
hun elegante korte broekjes wat werden de knie-
en der musici door de dames bewonderd! de
feestgangers tot de polonaise noodden. (Voor goed
begrip, Theo was in het lang!). Diverse monster-
polonaises en enkele wedstrijden brachten de vro
lijkheid tot een hoogtepunt.
Al te vlug werd het drie uur en hoezeer men zich
had geamuseerd bleek wel uit de overvolle trams,
die kort na dat uur naar alle stadsdelen ver
trokken; slechts betrekkelijk weinigen hadden het
feest reeds eerder verlaten. Voor velen was het
wat mistig op straat en in de tram en de afd. Be
strating van de Gem. Techn. Dienst moest hier en
daar de ongelijkheden van het plaveisel eens weg
werken, maar het kan zijn, dat de bierbonnen,
die in ruime mate verstrekt waren en wel eens ge
ruild werden, ook hierbij een rol speelden
En toch was er iets, dat de bierconsumptie geremd
had, maar daarover kan in een eerbaar blad als
Vers van 't Vat niet worden geschreven.