in öe RivièRA-hal Bij hel afscheidsfeest van Dr. Heineken in de Rivièra-Hal; v.r.n.l.: Mevr. Lette, dochter van de Heer Heineken, Mevr. Feith, Dr. Heineken, Mevr. Heineken Jr. en de Heer Heineken Jr. vierden de Rotterdamse leden van het Heineken's Concern het afscheid van Dr. H. P. Heineken, waarbij ook enige gasten uit Den Haag, Eindhoven en Maas tricht aanwezig waren. Dat „afscheid vieren" klinkt misschien wat vreemd omdat het zou kunnen wijzen op een zekere blijd schap bij dit vertrek. Uit de diverse toespraken is echter wel gebleken, dat van een blijdschap om deze reden geen sprake was. Integendeel, een ieder be treurde dit afscheid omdat de gehele Heineken's gemeenschap een man verliest, niet alleen van grote gaven, maar evenzeer van een grote en warme menselijkheid, die bij het gehele personeel in zeer hoog aanzien stond. Een werkelijk .„vaderlijke" figuur, die bijzonder geliefd was in Rotterdam, zowel als in Amsterdam. Toch, ondanks dit feit, vierden wij feest. Natuurlijk, want Dr. Heineken weet te goed, hoe een brouwer de belangrijke momenten in zijn leven gedenkt. Het was een feest met een sfeer, die waarlijk voortref felijk was. Ondanks de moeilijkheden, die de achter aan zittenden in de kolossale Rivièra-Hal hadden om het programma te volgen, ondanks de verslapte aandacht voor de artisten welke hier onvermijdelijk mee samenhing, was er stemming en bleef er stem ming. Tot de stemming droeg het Alpengrün-orkest niet weinig bij en we mogen in dit verband ook niet vergeten de kellners-staf van de heer Jansen, die de bonnen honoreerden met een snelheid, die zelfs de meest verwenden op dit punt sloeg. Wij waren begonnen met redevoeringen van Ir. Emmens, van de heer Diekema, van de heer Stokvis en tenslotte van de heer Molijn, maar wij doen van deze sprekers niemand onrecht aan als wij zeggen, dat Dr. Heineken in zijn dankwoord hun allen de baas was. Ondanks de gevoileerde stem boeiden zijn geestige woorden volledig en had hij contact met „zijn mensen" als stond hij midden tussen hen in het bedrijf. Onwillekeurig kwam even in ons op de gedachte aan die grote Engelsman, die zijn gehoor weet te vatten als geen ander: Winston Churchill. Wij bewonderden het schitterende bloemstuk met brouwersembleem, dat Dr. Heineken te zamen met een prachtig album, waarin opgenomen de foto's van alle personeelsleden tijdens hun werk, als afscheids cadeau kreeg aangeboden. Over het verdere programma leest U meer in „Am sterdams afscheid van Dr. Heineken". Zoals reeds eerder gezegd, het werd een gezellige boel, vooral toen Theo Moens met het Alpengrün-orkest in hun elegante korte broekjes wat werden de knie- en der musici door de dames bewonderd! de feestgangers tot de polonaise noodden. (Voor goed begrip, Theo was in het lang!). Diverse monster- polonaises en enkele wedstrijden brachten de vro lijkheid tot een hoogtepunt. Al te vlug werd het drie uur en hoezeer men zich had geamuseerd bleek wel uit de overvolle trams, die kort na dat uur naar alle stadsdelen ver trokken; slechts betrekkelijk weinigen hadden het feest reeds eerder verlaten. Voor velen was het wat mistig op straat en in de tram en de afd. Be strating van de Gem. Techn. Dienst moest hier en daar de ongelijkheden van het plaveisel eens weg werken, maar het kan zijn, dat de bierbonnen, die in ruime mate verstrekt waren en wel eens ge ruild werden, ook hierbij een rol speelden En toch was er iets, dat de bierconsumptie geremd had, maar daarover kan in een eerbaar blad als Vers van 't Vat niet worden geschreven.

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Vers van 't Vat | 1951 | | pagina 4