o
'ETIKET SCHEEF
OPGEPLAKT?
DAN GEEN ZONDAGSGELD!'
khZiuokr
torium ondergebracht moesten worden.
Een jaar na de oprichting van de DISliep
in Sittard het eerste flesje frisdrank van de
band. Van het merk Sinalco. Bij de D.I.S.
produceerde men dit merk als licentiehoud
ster van het in Duitsland gevestigde moe
derbedrijf Sinalco A.G. Per eind '84 werd
in een goede verstandhouding een einde
gemaakt aan deze verbintenis.
MARKETING-POLITIEK
Dat het Sittardse frisdrankenbedrijf begin
dit jaar bekend maakte een samenwerking
met Vrumona aan te gaan is, gelet op het
verleden, allerminst verwonderlijk, zo
blijkt uit de woorden van de heer W.P.M.
Schreurs, directeur van de D.I.S.: "Want
de marketing-politiek van zowel Vrumona
als de D.I.S. heeft toch altijd voldoende
overeenkomst getoond. Zeker als we kij
ken naar de gevoerde kwaliteits-strategie
gekoppeld aan een redelijke prijs. En bij de
overgang naar ons nieuwe assortiment ble
ken er ook weinig produktie-technische ver
schillen te bestaan. Met name ook omdat
we enkele jaren geleden de speciale fles
met ingebrand merkbeeld hebben vervan
gen door het model fles en krat dat ook
door Vrumona wordt gebruikt."
VIER EIGEN BRONNEN
Circa twintig mensen vonden een werk
kring bij de DIS. zoals die in 1963 van start
ging. Aanvankelijk telde men ook nog een
eigen expeditie-dienst maar na verloop van
tijd werd, mede door de gerealiseerde
groei, het vervoer aan derden uitbesteed.
Als gevolg van de door gemeentezijde
opgelegde bouwstop, waardoor de opzet
van begin af aan aan de krappe kant was,
maar vooral door de activiteiten van de par
ticiperende Limburgse brouwerijen,
groeide het bedrijf al snel uit z'n jasje. In de
loop der jaren, toen die bouwstop inmid
dels was opgeheven, vonden er dan ook
diverse uitbreidingen plaats. De laatste
grootscheepse verbouwing dateert van '79
toen er een nieuwe bottelhal verrees. Bij
die gelegenheid werd er een flessenlijn met
een grotere capaciteit geplaatst. En geheel
nieuw voor de D.I.S. was toen de plaatsing
van een bliklijn. De produktie-capaciteit
bedraagt thans 18.000 kleine flesjes per uur,
en 16.000 literflessen. Het afvullen van blik
kan geschieden met een capaciteit van
12.000 stuks per uur. Vier waterbronnen
leveren het produktwater aanSourcy bron
water wordt per tankwagen aangevoerd
vanuit het Belgische Harre. Het perso
neelsbestand bedraagt momenteel 36
medewerk(st)ers.
OPTIMISTISCH
De Vrumona-merken die thans afgevuld
worden in Sittard zijn de licentie merken:
Pepsi-Cola, Sisi Sinas en Cassis, Royal
Club Bitter Lemon, en Sourcy Rood en
Citron. Niet alle merken en smaken dus.
De frisdranken van Vrumona die niet voor
komen in de opsomming van hierboven
worden overigens wel via de D.I.S. aan
haar afnemers geleverd. De heer Schreurs
is optimistisch over de samenwerking met
Vrumona: "Deze constructie biedt beide
partijen goede mogelijkheden voor nu en
in de toekomst. Het betekent extra afzet
van de Vrumona-produkten in de Lim
burgse markt. En wij denken met deze
nieuwe produktrange optimaal aan de wen
sen van onze afnemers te kunnen vol
doen."
Kijkje in het magazijn.
De totstand gebrachte samenwerking
tussen de D.I.S. en Vrumona zal in de
annalen worden opgetekend als een
van de laatste wapenfeiten van de heer
W.P.M. Schreurs. In augustus 1986
gaat de directeur van de Drankenindus
trie Sittard met pensioen. De heer
Schreurs groeide op in Venlo waar zijn
ouders een drankenhandel annex bier-
agentschap dreven. De jonge Schreurs
werd daarbij al vroeg ingeschakeld. Hij
verdiende z'n zakgeld ('zondagsgeld'
heette dat) met het bottelen van flesjes
prik. Dat was nog echt handwerk. De
benodigde siroop werd aangemaakt in
een inmaakketel en met behulp van een
trechter en een pollepel in de flesjes
geschonken. Daar werd koolzuurhou
dend water aan toegevoegd, waarna
met behulp van spierkracht en een sim
pel apparaatje de kroonkurk op defies
werd vastgezet. Het opplakken van de
etiketten was een secuur werkje.
"Eén scheef geplakt exemplaar bete
kende dat je geen zondagsgeld kreeg!"
weet de heer Schreurs zich nog duide
lijk te herinneren. De wijze van trans
port - een slagersfiets met zoveel moge
lijk kratjes d'r op gestapeld -, de voort
durende zorg voor de kostbare glazen
flesjes en het handmatige schoonmaak
werk - kogeltjes en loogwater in de fles
jes, en dan maar schudden - staan even
eens nog scherp in het geheugen gegrift.
De ambities van de heer Schreurs gin
gen in eerste instantie in een andere rich
ting dan die van frisdrank-producent.
Hij wilde brouwingenieur worden, en
liep daartoe stage bij één van de Lim
burgse brouwerijen. Om zich in die
materie nog verder te bekwamen was
het gewenst dat de jonge Schreurs vrij
willig naar een Duitse brouwerij zou
gaan. Maar de 'oude heer' Schreurs
wilde daar - we schrijven begin jaren
40! - niets van weten. Zo kon het gebeu
ren dat de zoon zich min of meer nood
gedwongen in een compleet andere
richting ontwikkelde. Als verkoper -
later als verkoopleider binnenland - in
dienst van een rubberfabriek. Het con
tact met de Limburgse bierbrouwers
bleef door de jaren heen intact en zo
kon het gebeuren dat hij in '63 werd
benaderd toen er een directeur werd
gezocht voor de op te richten frisdran
ken-industrie. De tijd van flesjes vullen
met een trechtertje behoorde toen
inmiddels tot het verleden!
Produktie-technisch vormde de omschakeling
naar het Vrumona assortiment nauwelijks een
probleem. Op deze flessenlijn worden 16.000
literflessen per uur afgevuld.
