Prijswinnende longdrink met B3 appelsap
BARTENDER R. GEURTZ (HOTEL DE L'EUROPE) DERDE BIJ WK IN HAMBURG
De laatsten zullen de eersten zijn" zo werd de heer R. Geurtz ingefluisterd toen hij bij de finale
in Hamburg voor de I.C.C. (International Cocktail Competition) als laatste van de 90 deelne
mers (afkomstig uit 28 landen) het podium op moest.
En dat bleek te werken. De 35-jarige
bartender van Le Bar in Hotel de
l'Europe te Amsterdam bereidde
z'n longdrink 'Route one-O-one'
vervolgens met zoveel verve, dat de jury
hem genoeg punten gaf voor de tweede
plaats in het eindklassement. Een plaats die
de heer Geurtz moest delen met een deel
nemer uit Portugal. Bij de prijsuitreiking
kreeg de man uit Portugal de versierselen
behorende bij de tweede plaats terwijl R.
Geurtz na loting door de jury de fraaie, van
een inscriptie voorziene cocktail-shaker die
behoorde bij de derde plaats in ontvangst
mocht nemen. De vreugde bij hem was
groot, temeer daar hij voor de eerste maal
deelnam aan een dergelijk internationaal
gebeuren. Hij redde daarmee tevens de eer
voor Nederland, want de twee andere
Nederlandse afgevaardigden eindigden in
hun klasse - pre-dinner-cocktail en cocktail
- respectievelijk op een twintigste en eenen
twintigste plaats.
TACTIEK
Dat de zegwijze 'de laatsten zullen de eer
sten zijn' van toepassing is bij cocktailwed-
strijden ondervond de heer Geurtz ook al
bij de Nederlandse kampioenschappen tij
dens de Horecava in 1984. Hij werd toen
eerste - en kwalificeerde zich daarmee voor
de wereldkampioenschappen in Hamburg -
ook al weer door als laatste aan de slag te
gaan. "We stonden met enkele deelnemers
op het podium, en sommigen van hen
waren al bijna klaar toen ik nog moest
beginnen. Achteraf gezien is dat toch een
goede tactiek. Je creatie heeft dan niet de
tijd om in te 'storten' want je maakt het en
zet het dan meteen voor de jury. Die beoor
deelt de gehele presentatie ondermeer op
techniek, kleur, geur en smaak. Ook daar
bij kan het gunstig werken als je 'laat' inle
vert. De juryleden proeven jouw drankje
als laatste, en als dat dan een goede indruk
maakt ligt dat vers in het geheugen."
KUSTWEG
Sinds mei '84 is de heer Geurtz te vinden
achter de bar in Hotel de l'Europe. Daar
voor deed hij zijn ervaringen in de horeca -
al met al zo'n tien jaar, eerder was hij verte
genwoordiger - ondermeer in een eigen
zaak op. Cocktails maken is altijd al een
geliefde hobby van hem geweest. Begon
nen met de aanschaf van een boekwerkje
met daarin kant-en-klare recepten - "Dat
kan ik iedereen aanbevelen, zo'n boekje te
kopen en jezelf of gasten iets lekkers voor
zetten" - maar allengs zelf aan het experi
menteren geslagen. Dat overigens pas wel
nadat hij eerst enige kennis had opgedaan
over het mixen van bepaalde drankjes. Wie
zomaar enkele soorten drank bij elkaar
gooithet geheel mengt ener wat blokj es ij s
aan toe voegt zal al snel bedrogen uitko
men. Het idee voor de winnende longdrink
'Route one-O-one' - vernoemd naar 'Route
101' die zich van Canada, langs de kust van
de Verenigde Staten, slingert naar Mexico -
deed de heer Geurtz op tijdens een reis
door Amerika. Daarbij volgde hij ook die
weg en tijdens een van de pauzes in een win
keltje ontdekte hij - inmiddels de buik vol
van sodawater - appelsap en Amaretto, een
zoete Italiaanse likeur op basis van abriko
zen-pitten.
EXPERIMENTEREN
Die twee samen smaakten voortreffelijk,
en eenmaal weer thuis ging hij op basis
daarvan verder experimenteren. Uiteinde
lijk kwam hij uit op de volgende samenstel
ling van zijn 'Route one-O-one': 35 cc
Tequila en 5 cc Cointreau met elkaar men
gen. In een longdrinkglas een lange spiraal
van een dunne citroenschil aanbrengen -
symbolisch voor die eerder genoemde, slin
gerende kustweg - alsmede enkele ijsblok
jes. Het mengsel daar in overgieten. Vervol
gens verder aanvullen met B3 appelsap en
'op top' nog eens 20 cc Amaretto di
Saronne schenken. Vooral die laatste han
deling is een fraai gezichtals de likeur bij na
plechtig in het glas daalt en zich langzaam
vermengt met de andere ingrediënten.
GEZELLIG
"Je moet er plezier in hebben om cocktails
te maken" zegt de heer Geurtz: "En dan is
het een gezellige bezigheid. Ook voor je
gasten. Als ik thuis een party geef heb ik
soms niet eens bier in huis. Sommige gasten
kijken dan weieens wat zorgelijk, maar als
ik ze dan eenmaal wat heb voorgezet zie je
de gezichten al snel opklaren. Waarbij ik
het zelf het leukste vind om de gasten te
laten proeven, als ik weer wat nieuws heb
bedacht. Aan hun reacties merk ik dan of
het een succes wordt of niet." Dat er voor
de heer Geurtz geen succes was weggelegd
bij de laatste Nederlandse kampioenschap
pen op de Horecava zat 'm in het feit dat de
bartender weigerde mee te doen. Omdat
hij zich ernstig tekort gedaan voelde door
een artikel in het blad Cocktail, een uitgave
van de Nederlandse Bartendersclub, waar
van hij lid is. "Een onverteerbare geschie
denis" noemt Geurtz dat artikel, waarin
naar zijn mening teveel wordt gejammerd
over de lage klasseringen van de twee
andere Nederlandse deelnemers, en waarin
zijn prestatie niet de waardering krijgt
waarop hij recht meent te hebben. En dus
weigerde hij hardnekkig om, zolang die
kwestie niet naar tevredenheid was opge
lost, op de Horecava in het strijdperk te
stappen. Maar in 1986 hoopt de heer
Geurtz er weer bij te zijn. Als het mogelijk
is het liefst als laatste deelnemer...
Achter de bar in Hotel de l'Europe heeft R. Geurtz de longdrink waarmee hij in Hamburg de
fraaie shaker veroverde al menigmaal gecomponeerd en met succes voorgezet aan de gasten.
16
