Bergerac
W1JNPRODUKTIE IN DE
DORDOGNE
De rampzalige vernietiging van wijngaar
den tegen het einde van de vorige eeuw
door de Phylloxera Vastatrix, de druifluis,
heeft het wijngebied de Dordogne niet
gespaard. In feite is het overgrote deel van
de wijn gaarden nooit herplant. Van een in
1870 geregistreerde oppervlakte van
107.000 ha in de Dordogne is nu nog maar
27.500 ha over. Daarvan valt 40% onder de
kwaliteitsbescherming Appellation Con-
trölée. Te verdelen als volgt:
1/6 deel Monbazillac
1/3 deel Montravel
1/3 deel Bergerac
overige Rosette en Pécharmant
We mogen stellen dat het karakter van de
streek Bergerac en de wijnen in de laatste
dertig jaar grondig is veranderd.
De antieke landgoederen en boerenbedoe-
ninkjes vallen niet meer zo op als toen ik er
kwam na de oorlog. Veel meer wordt de
aandacht getrokken door nieuwe huizen,
mooi of niet, die zoals in onze dagen
gebruikelijk, op een verhoging zijn
gebouwd. Meestal duidt die verhoging
erop, dat zich onder het huis een flinke kel-
Cloitre des Récollets.
sprake kan zijn en een eigen imago voorde
streek niet valt te propageren. Er zijn nu
negen coopératives, ondergebracht in een
gezamenlijk verband "Unidor", dat is
Union des Caves coopératives de la Dor
dogne Tweeduizend viticulteurs (wij nbou-
wers) zijn daarbij aangesloten met een
bezit van 6.000 ha
DE GEUR VAN TRUFFELS EN
WIJNEN
Het is moeilijk om een drinkadvies te geven
voor rode wijnen onder de naam Bergerac.
De meeste kunnen na een jaar gedronken
worden en op een temperatuur van 14°C
zijn het uitstekende tafelwijnen. De Cötes
de Bergerac rouges en Pécharmant zij n vol
ler van kleur en smaak. Ze vallen in de cate
gorie kwaliteitswijnen die minstens twee a
drie jaar flesrijping nodig hebben om hun
volle waarde te geven. Men schenkt ze dan
bij voorkeur op 18°C. Ze zijn dan als het
ware gemaakt om de beroemde culinaire
specialiteiten uit de Périgord te begeleiden.
Tekenend hiervoor is het poëtische citaat
over Cyrano:
Standbeeld van Cyrano de Bergerac.
Mon nez, fit lepoète, en cachant une larme,
Si grotesque a Paris en Dordogne a du char
me, C'estpour sentir treffes et vins de Berge
rac.
derruimte bevindt. De welvaart is zicht
baar, dankzij de belangrijk betere inkom
sten uit de wijn(handel).
Zoals gezegd, ook de wijn uit Bergerac is
veelsoortiger geworden. In de vooroor
logse jaren wisten we niet beter dan dat een
Bergerac een edele zoete wijn was, geoogst
van overrijpe druiven onder invloed van de
Botrytis Cinerera. De goede rode wijnen
van weleer waren nagenoeg verdwenen. In
onze dagen zijn de zoete wijnen nog in de
meerderheid. Ze komen in de handel
onder de naam Monbazillac, Cötes de Ber
gerac, Cötes de Saussignac, Rosette en
Cöte de Montravel met een gemiddelde
opbrengst van 120.000 hl per jaar.
In Nederland zijn we het meest geïnteres
seerd in de rode Bergeracs die nu al 40%
van de totale produktie uitmaken. Moge
lijk zullen binnen afzienbare tijd ook de
droge witte wijnen uit de recent aange
plante Sauvignon-druiven hier hun weg
weten te vinden. De rode wijnen worden
gewonnen uit dezelfde druivesoorten als
voor de A.O.C. Bordeaux toegelaten.
Eigenlijk is het vreemd, dat deze wijnen
niet als Bordeaux verkocht mogen worden.
Sommige wijnhandelaren geven ze,
terecht, een plaats in hun prijscourant
onder het hoofd Bordeaux rouges. Er zijn
geen natuurlijke begrenzingen, bodemge
steldheid en klimaat zijn vergelijkbaar.
Een belangrijke stimulans ter verbetering
van de kwaliteit was het inrichten met steun
van de regering van Oenologische Institu
ten. Het produktiegebied is verkaveld in
kleine familiebedrijfjes, liefst 65% daarvan
niet groter dan 3 ha In het verleden hebben
de 2.600 wijnbouwers elk hun eigen wijn
gemaakt. Romantisch weliswaar, maar
economisch onverantwoord. Daarbij komt
nog, dat van een homogene kwaliteit geen
