idee kan ik het helemaal eens zijn. Toch zijn de klanten in de loop van de jaren wel enigszins veranderd en als kastelein ga je daarin mee. Vroeger moest je 100% aandacht geven aan de gasten, nu sta je er meer tussenin als een soort kennis. Het persoonlijke contact is ook nu uiteraard nog erg belangrijk, maar je moet wel proberen niet altijd zelf aan het woord te blijven. Als je het contact tussen de klanten onderling tot stand hebt gebracht, dan is je taak beëindigd." Als we de heer Brandon vragen naar de reden waarom er geen snacks voor handen zijn, dan heeft hij daar een pasklaar antwoord op: "Ik houd niet van zaken waar je de mensen ziet eten, een café heeft een sociale funktie, je moet er een kaartje kunnen leggen of een biljartje kunnen maken en met elkaar kunnen praten. Wel belangrijk vind ik de verzorging van de bierleidin gen. Daar besteed ik dagelijks veel aan dacht aan, het is mijn belangrijkste zorg in mijn café, naast een schone toiletgroep uiteraard. De mensen taxeren de zaak daarop, dus er mag niets op aan te merken zijn. Als ik eens ergens anders ben kijk ik ook nooit hoe een ander het doet, ieder doet zijn zaken op eigen wijze en ik zal ook nooit een blik werpen op de prijslijst. PRAATCAFÉ Wij hebben door de jaren heen altijd fijne klanten gehad. Voor 1960 kwamen hier ook veel leerlingen van de Lely-HBS, wel zo'n 40 tot 50 per dag, zij dronken hier dan een kopje koffie en aten daarbij hun brood op. Daar moesten we toen wel eens geld op toeleggen, maar dat is er later toch allemaal weer uitgekomen. Die leerlingen zijn nu allemaal volwassen, er zijn erbij die nu arts, tandarts of rechter zijn en weet je wat zo leuk is, ze komen van tijd tot tijd nog wel eens binnenstappen, vergezeld van hun vrouw en kinderen. Onder onze klanten bevinden zich ook veel detail handelaren, leraren en journalisten en toen de vrije universiteit nog gevestigd was op de Keizersgracht hadden wij ook veel studenten over de vloer. Het is een echt praatcafé en als wij muziek zouden draaien, zouden zeker 60% van onze klanten dat afwijzen en opstappen. De mensen in mijn zaak komen uit alle politieke geledingen, ze kaarten en biljarten met elkaar en er valt nooit een onvertogen woord, ik zeg altijd tegen ze "praten over politiek doen jullie maar buiten mijn deur," het moet namelijk geen politiek café worden, daar hebben ze begrip voor. Wij hebben in het verleden ook 10 jaar lang de studentenvereniging "Odysseus" in huis gehad, die vereniging is gesticht door dominee Kater. Iedere donderdagavond om half tien hadden zij in het café hun dispuutavond, dan was de zaak voor de andere klanten gesloten. Zij hadden een eigen barcommissie en mijn vrouw en ik gingen dan naar boven. Een paar van hun eigen mensen gingen achter de bar staan en als de avond om was, werd door die knapen de hele zaak schoon gemaakt en keurig het geld van de verteringen aan ons afgedragen, dat was een heel mooie tijd." GOED BITTERUUR Momenteel is het café van de familie Brandon op zondag en woensdag de gehele dag gesloten, op de overige dagen kunnen de klanten er terecht van 12 uur 's middags tot 7 uur 's avonds en vervolgens weer van half 11 's avonds tot 1 uur 's nachts, op de vrijdag en zaterdag wordt het sluitingsuur verlegd naar 2 uur. Gedurende de openingstijden is het een komen en gaan van de grote klantenkring. "Het is in deze zaak niet te bekijken wat de drukste uren van de dag zijn, wel hebben we een goed bitteruur van half 5 tot 7 uur'zo gaat de heer Brandon verder. De mensen die de gezelligheid zoeken in café Brandon komen overal vandaan, ook van buiten Amsterdam. De heer Brandon: "Ik ben voor velen een vraagbaak, ik heb vele boeken over onderwerpen van allerlei aard en als ik geen antwoord weet op een vraag, dan zoek ik het op. Daarom blijf ik graag van alles op de hoogte. Als ik vrij ben trek ik er veel tussen uit, we hebben een caravan in de gemeente Leimuiden in de Wassenaarse polder, vissen en wande len doe ik graag en ik ben gek op de sfeer in een echt ouderwets dorpscafé, je hebt er altijd snel contact met de mensen die daar komen. Tweemaal per jaar ga ik met mijn vrouw op vakantie, je moet er af en toe eens helemaal uitstappen, dat heb je gewoon nodig en je blijft er fris bij." Toch zijn ze ook altijd weer blij als ze na terugkomst de sleutel weer omdraaien in hun eigen pand aan de Keizersgracht 157, dat al in 1646 werd gebouwd en valt onder Monumentenzorg. Ze houden van dat oude pand met die aparte sfeer, waarin nagenoeg altijd een horecabedrijf geves tigd is geweest. GEWOON BLIJVEN Tenslotte vragen we de heer Brandon waaraan een goede horeca-ondernemer moet voldoen. Het kost hem geen moeite daar een antwoord op te geven en stelt resoluut: "Hij moet heel gewoon blijven doen en op de hoogte zijn van het dagelijks gebeuren. Tegenwoordig kom je te veel mensen tegen, die denken dat ze in de horeca binnen 5 jaar binnen kunnen zijn, maar zo is het echt niet, er zal hard gewerkt moeten worden voor een redelijk bestaan." Als we aanstalten maken om te vertrekken stelt de familie Brandon nog eens nadrukkelijk om het verhaal niet te mooi te maken. "Eenvoudig blijven en te veel op de voorgrond treden" is hun devies, maar dat heeft wel tot gevolg gehad, dat de familie Brandon nu al kan terugzien op een geslaagd horecaleven. In de gezelligekleine ruimte is toch nog plaats voor een biljart. De heer Brandon met wat klanten aan de bar 25

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Heineken - Tap en Schap | 1980 | | pagina 25