Camillo lezen. De diepere gedachte daar
van is, dat de mensen het onder elkaar
moeten rooien met als corrigerende factor
het begeleidende Goddelijke gebod.
We hadden plaats en tijd voorde lunch aan
het toeval overgelaten en de Nederlanders
keken nogal zuinig. Hoe wil je zomaar
met 36 mensen ergens binnenvallen voor
een lunch. Niet zo in Italië; we vonden een
zalig terras op de Piazza Navona, waar de
obers van het restaurant "4 Fiumi" direct
tafels en stoelen aan elkaar begonnen te
schuiven om ons in drie groepen bij elkaar
te zetten. Voor velen de eerste kennisma
king met de goede Italiaanse keuken,
slechts bekend bij degenen die in Neder
land in een Italiaans Ristorante te gast zijn
geweest en wat meer geld willen uitgeven
dan voor een pizza of een bord spaghetti.
Over spaghetti gesproken, er waren er on
der ons die na vierdagen Italië opmerkten,
dat ze nog helemaal geen spaghetti hadden
gegeten. Alleen de Italië-kenners zullen
begrijpen, hoeveel moeite ik donderdags
heb gehad om in een restaurant te bespre
ken, dat we als hoofdgerecht: "Spaghetti
Bolognese" wilden en dat nog wel in Bo-
logne zelf. Het kostte ons werkelijk een
kwartier om onder veel hoongelach deze
culinaire salto voor elkaar te krijgen.
Om terug te keren naar ons terras in Rome
kan ik bovendien melding maken van de
lovende opmerkingen, die over de gebo
den Italiaanse wijnen aan tafel gemaakt
werden. Voldaan merkte ik toen al, dat de
eenheid in de ploeg er was en dat er na het
Vaticaan ook nog een andere "bekering"
aan de gang was.
Zon, veel zon hebben we tijdens de oogst
dagen in Italië gehad. Frascati, dat we
maandagmorgen bezochten, heeft ge
middeld 300 zonnedagen per jaar. "II
mattino ha l'oro in bocca" (de morgen
stond heeft goud in de mond) stond er bo
ven het dagbericht, dat we elke morgen in
de bus uitgereikt kregen. Daarin waren
wat toeristische gegevens opgenomen als
mede informatie over de op die dag te be
zoeken huizen en een omschrijving van de
wijnen, die we zouden gaan zien.
Graag zou ik u ook verhalen over de
schoonheid van Italië, die tot uiting komt
in architectuur omgeven door een godde
lijke natuur, maar in een Parlant du vin
moet ik me nu eenmaal beperken tot de
wijn.
FRASCATI D.O.C.
Hoewel hij nogal bleek is, wordt hij wel
"Vino d'Oro di Roma" genoemd, de gou
den wijn van Rome. We zullen maar aan
nemen, dat dit betrekking heeft op de in
komsten, die deze wijn uit alle delen van
de wereld oplevert. Vooral in Amerika is
deze frisse fruitige wijn erg gewild. Fras
cati moetje kiezen: men vindt slechte flau
we witte wijnen onder die naam maar ook
verrassend goede. Onze leverancier is
Fontana Candida.
LE CANTINE (de kelders)
De wijngaarden van Fontana Candida
(lett. zuivere bron) waren oorspronkelijk
bezit van de adellijke familie Sacerditi.
Men beschikt over een eigen "Hostaria"
herberg, waar men specialiteiten uit de
Romeinse keuken serveert.
De door hen gebruikte druivesoorten om
vatten de hele gamma, die toegelaten zijn
voor de D.O.C., Malvasia di Candia,
Malvasia del Latio, Trebbiano Giallo,
Malvasia del Bellone en Bonvino (de laat
ste tot een maximum van 10 procent).
Het vereiste minimum percentage voor de
D.O.C. is IIV2 procent. Wanneer bij een
natuurlijke vergistingswijze zonder toe
voeging van suiker minimaal 12 procent is
bereikt, mag de extra klassering "Supe-
riore" worden gebruikt.
Wanneer we uit Frascati op weg gaan naar
Orvieto, passeren we op enige afstand
Montefiascone. Ik heb mijn uiterste best
De droom van een leeg glas.
Hier wordt de wijn geperst.
