HJlUblERT
Deze steen is hier versleten
£>io?n U hw
Door Clinge Doorenbos.
Méér kost 't drinken dan het eten
Van liet Hollandsche publiek.
„Ihze steen is hier versleten"
In den dienst van kruik en glas.
(Alle treden onzer kerken
Liggen zuiver waterpas.)
„Deze steen is hier versleten"...
Vele jaren vloden heen,
Hier wordt weer 'l spreekwoord
[waarheid
„Gestadig drupp'len holt dei\ steen.
„Deze steen is hier versleten"
O, als je eens even denkt
Aan het reuzen kapitaaltje,
Dat hier „spurlos" werd „versenkt!'
Bij de bezienswaardigheden
Van ons dierbaar Amsterdam
Is er één, die in geen gids of
Baedeker of zoo ietsJcwam:
Op het Spui, daar op zoo'n
[hoekje,
Staat een huis uit ouden tijd;
't Is een „Slijterij" en duid'lijk
Zie je hoe of alles slijt.
Deze steen is hier Versleten
In twee honderd vijftig jaar,
d'Echte liefhebber van „Hoppe"
Kijkt er likkebaardend naar.
„Deze steen is hier versleten
Wat een diepe drank-fragiele!
i inn»
bezochten. Onder de naam DDD (dat
doen dames) kwamen ze één keer per
week bij elkaar. De club heeft zo'n dertig
jaar stand gehouden, begin dit jaar zijn
de dames uit elkaar gegaan. „Ze durf
den 's avonds niet meer over straat",
vertelt de caféhouder.
Pensioenregeling
Als de heer Mustert even weggeroepen
wordt komt er via de bedrijfsleider een
heel andere kant van het karakter van
hem aan het licht: „Harry Mustert is een
heel sociaal voelend mens. Voor ons
heeft hij bij voorbeeld een gunstige pen
sioenregeling getroffen.
Het café is het hele jaar open, behalve op
1 januari, want dan gaan we met het hele
personeel plus aanhang een dagje uit.
10
Dat komt neer op een hele dag gezellige
dingen doen, met als afsluiting een
heerlijk diner.
Als een vaste klant 80 of 90 jaar gewor
den is, staat hem een feestelijke dag te
wachten. Hij wordt dan door een aap
jeskoetsier van huis gehaald, begeleid
door een harmonikaspeler, en naar
Hoppe gereden waar het feestcomité al
klaar staat.
Ook heeft de heer Mustert jarenlang
Sinterklaas gespeeld in zijn café."
Bezoekers
De heer Mustert spreekt zelf nooit over
dit soort activiteiten. Als we hem er naar
vragen praat hij er overheen. Hij heeft
het liever over de functie van het hore
cabedrijf door de jaren heen: „Vroeger
was het een buurtcafé, nu komen er be
zoekers uit alle lagen van de bevolking."
Adviseur
De heer Mustert is zelf nog regelmatig in
zijn café te vinden. Al laat hij de dage
lijkse gang van zaken over aan zijn be
drijfsleider, het wel en wee van het café
laat hem niet los. Zo heeft hij zijn eigen
visie op de opstelling van het terras. „Ik
laat bij voorbeeld altijd kopjes op de ta
fels buiten staan, dan komen de mensen
eerder dan wanneer alles er opgeruimd
uit ziet. Dat schrikt de bezoekers af!"
Op de vraag wat hij gaat doen als hij
gepensioneerd is, zegt hij lachend: „Dan
stel ik me als adviseur beschikbaar bij uw
brouwerij, misschien dat ze mij daar dan
nog gebruiken kunnen."
De uitgesleten drempel, die vroeger onder de deur zat. wordt als kostbaar monument bewaard
in een gedeelte van de gevel. Clinge Doorenbos maakte er in ,,Het Leven" een gedicht op
De Heer Mustert voor zijn café Met achter
hem de beroemde steen
Een feestelijke toast werd in 1969 uitgebracht op café Hoppe, ter gelegenheid van 200 000 liter
bier in elfen een halve maand. Rechts de heer Mustert.
