■~*,a mé
■V
Tijdloos liggen de wijngaarden gegroepeerd rond eeuwenoude burchten.
Ik kan voor mijzelf niet goed verkla-
ren, waarom de Duitse wijngaard
voor mij altijd iets romantisch heeft.
Veel meer dan bij het bespreken van
de wijngaarden in de Bordeaux of Bour
gogne denk ik aan een ontwapenende
gemoedelijkheid, wanneer de wijnber
gen ter weerszijden van Rijn en Moezel
ter sprake komen. Misschien komt het,
omdat ik toevalligerwijze steeds mooi
weer trof wanneer ik het grillig kronke
lende dal langs de Moezel volgde. Of zou
het komen, omdat ik intens kon genieten
van de weidse blik en de zalige rust,
wanneer ik tegen de steile wijnberg was
opgeklommen.
Tussen de wijngaarden liggen de over
wegend witte dorpjes; aan de overkant
dat, wat overbleef van wat eens een
trotse burcht was. In de rivier beneden
worstelen voor mij onhoorbaar de sche
pen stroomopwaarts, terwijl de aken, die
uit tegenovergestelde richting komen,
het duidelijk veel gemakkelijker hebben.
Op de weg, die als een soort zoom de
oever volgt, glijden de speelgoedau
tootjes voorbij in een bedrijvige sfeer, die
geen invloed wil uitoefenen op mijn ge
voel van veiligheid hierboven.
Toch zou ik de mensen, die in deze
wijngaarden moeten werken, onrecht
doen wanneer ik als toerist de wijnbouw
zou voorstellen alsof het hier zo vanzelf
sprekend gemakkelijk verloopt. Want dat
is zeker niet het geval.
Naast mij, op circa vierhonderd meter
hoogte op de met een dunne laag aarde
bedekte rots staat een ijzeren construc
tie, die via een rail kan worden ver
plaatst. Het is een „Aufzugwinde", een
lier waarmee men in de oogsttijd de ge
plukte druiven naar boven hijst of na
zware regenval de weggespoelde grond
weer tegen de helling aanbrengt. Het
werken op deze steile hellingen is zwaar;
moeilijk ook met mechanische hulpmid
delen te verlichten. Bespuitingen moe
ten veelal gedaan worden door mannen
met een tankje op de rug. De laatste tijd
worden horizontaal wegen op een be
paalde hoogte ringsgewijs om de berg
aangelegd om met landbouwmachines
bij de wijngaard te kunnen komen. Ook
vinden hier en daar wel bespuitingen
vanuit vliegtuigen plaats. Je hoeft maar
een keer tussen de rijen wijnstokken van
beneden naar boven doorgelopen te zijn
om te begrijpen, dat het zeer sterke,
geoefende beenspieren moeten zijn, die
het mogelijk maken dit werk een dag
lang te verrichten.
Deze compositie van heuvels en water is
ideaal voor de wijnbouw. De koesteren
de zonnewarmte, vooral op de zuidhel
lingen, wordt in het beschutte dal ge
vangen en bewaard, waarbij het water
als weerkaatsende spiegel een voortdu
rende vochtigheidsgraad garandeert.
U begrijpt al direct, dat naast de bodem
gesteldheid klei en leisteen of mergel
en kalk als ondergrond de ligging van
de wijngaard ten opzichte van de zon erg
belangrijk is. In dit noordelijkste wijnge
bied van Europa moeten alle gunstige
factoren optimaal samengaan om kwali
teit te produceren.
In twee afleveringen van Parlant zal ik
Die Hjbestimmten Anbaugebiete
een aantal wetenswaardigheden over de
Duitse wijnen wat nader met u bekijken.
Ik hoop er namelijk in te slagen de hoe
veelheid namen en aanduidingen voor u
iets meer tot leven te brengen, opdat we
waar het de Duitse wijn betreft niet eeu
wig beperkt blijven tot Moezelbloempjes,
Zwarte Katten, Lievevrouwemelk, Kik
kerbronnen en Nacktarsjes. Hoe aardig
deze op zichzelf ook mogen zijn, de
Duitse wijngaard heeft iets beters te bie
den en gelukkig gaan steeds meer men
sen dat ontdekken. Verheugend is bij
voorbeeld de belangstelling die we de
laatste tijd mogen vaststellen voor Badi-
sche wijnen. Daarmee noem ik al ineens
een wijnbouwgebied: Eén van de elf
„bestimmte Anbaugebiete" dat wil zeg
gen dat de wijnen uit zo'n omschreven
wijnbouwgebied onderling vergelijkbaar
zijn, typisch voor hun produktiegebied.
Deze elf gebieden zijn op de kaart vanuit
het zuiden naar het noorden: Baden,
Württemberg, Rheinpfalz, Nahe, Rhein-
hessen, Hessische Bergstrasse, Rhein-
gau, Franken, Mittelrhein, Ahr.
De Mosel Saar Ruwer noem ik in
deze geografische indeling geheel af
zonderlijk.
De naam van bovengenoemde produk-
tiegebieden moet sinds vorig jaar op het
etiket worden vermeld.
Een andere belangrijke informatie wordt
op het etiket gegeven met de „Güte-
klasse", een indeling van de wijnen in
drie kwaliteitsgroepen, die aan duidelijk
omschreven minimumeisen moeten vol
doen.
Rhrin
UIIATSW
VK<HIWi3
\UTaTSWEIN
PrAdikat
s'*Vru
,,Die Deutschen Weinanbaugebiete" als
grondslag voor kwaliteits- en karaktergaran
tie.
Drie trappen in wijnwaardering.
De laagst geklasseerde, verreweg
grootste groep heeft de waardering:
Deutscher Tafelwein. Hieronder worden
samengevat de wijnen, die geoogst zijn
in vooraf bepaalde gebieden uit met na
me genoemde druivesoorten. Ze moeten
minimaal 8,5 procent alcohol bevatten.
De tweede trap zijn de Qualitatsweine
bestimmter Anbaugebiete, afgekort tot
Q.b.A. Deze en de volgende groep vallen
24
