FRANZ WEISZ:
Regisseur
zeggen, voordat samen met de camera
man beslist wordt dat de goede opname
erbij zit. En dat is dan pas de eerste scè
ne, er volgen er nog vier. Het moeilijkste
is, dat de scène maar luttele seconden
mag duren. In die korte tijd moet elk type
neergezet zijn en moet het voor de kijker
duidelijk zijn dat het hier gaat om een
museum en in het bijzonder de Garvey-
zaal. De regisseur hanteert dan ook een
stopwatch: het is vechten tegen de tijd!
En lekker hè, Jan
Iduna is steeds gewapend met een grote
poederdons en een kam om kleine
schaden te herstellen. De kleding heeft
Zoals een musicus
met noten, een
schilder met kleu
ren omgaat, zo pro-
beert een regisseur
met mensen een
bepaalde realiteit op te roepen," vertelt
Frans Weisz tijdens een gesprek, kort na
de opnamen van de reclamefilm van
Garvey. Frans Weisz is de regisseur van
onder meer vijf Nederlandse speelfilms:
Het Gangstermeisje, De Inbreker, Naakt
over de schutting, Rooie Sien en Heb
meelij Jet.
Voor Heineken heeft hij inmiddels zo'n
vijfentwintig minuten reclamefilm ge
maakt: de eerste commercial van B3, de
Sisi 'Cowboy'film, een aantal Coebergh
en Hoppe commercials en alle films van
het thema 'Schat staat de Bokma koud".
,,Op het gebied van film heb ik een ver
schrikkelijke reputatie," weet de regis
seur van zichzelf. ,,Mijn gemiddelde is 1
op 80, dat wil zeggen dat ik van elke 80
minuten film die ik opneem gemiddeld
één minuut kan gebruiken. Maar dat
komt omdat ik tijdens de opnamen op
een wonder hoop. Het kan altijd nog nét
iets beter gaan dan de vorige keer. Voor
elke commercial denk ik: dit zijn 30 se
conden om iets heel fantastisch te creë
ren. Ik heb het gevoel van: dit moeten
unieke seconden worden.
Mensen kijken wel 'ns vreemd op als ze
horen dat een regisseur van speelfilms
zich ook met reclamespotjes bezig
houdt. Weisz zelf zegt daarvan: ,,ln
spotjes heb ik meer waardevols gedaan
dan in speelfilms. Het is een totaal eigen
kunst. Ik trek wel eens de vergelijking
tussen een marathon en de 100 meter.
Ze zijn gebaseerd op een verschillende
verdeling van krachten
Frans Weisz vindt dat hij als regisseur
een dirigententaak heeft. Hij bespeelt
zijn mensen en probeert het beste uit
hen te halen. Verder moet hij zorgen dat
van begin tot einde dezelfde toon ge
houden wordt.
Over Garvey: ,,Dit was voor mij een heel
moeilijke spot om te doen. Dat komt
vooral omdat hij niet op comedy geba
seerd is, daarentegen een sfeer van
authenticiteit ademt. Dat is vrij moeilijk
over te brengen. Maar op het moment
zelf dacht ik, en ook nu ik hem gezien
heb ben ik het er helemaal mee eens, dit
wordt een goeie commercial!"
Ton Verheugen verzorgd, die er dan ook
bijgehaald wordt als blijkt dat een van de
dames schoenen met te hoge hakken
draagt.
Voor de figuranten is het verschrikkelijk
moeilijk om zich steeds in te blijven leven
in hun rol. Vooral als iedere scène zo
vaak opnieuw gedaan moet worden.
Maar Frans Weisz spreekt vooral de
suppoost, voorlopig de enige die een
tekst moet zeggen, constant moed in. Hij
krijgt het idee dat hij het na de twintigste
take (opname) pas voor de eerste keer
écht gaat doen. ,,En lekker hè, Jan,"
tegen de suppoost, is een veelgehoorde
uitspraak.
Doodse stilte
Terwijl bij de eerste scène gebruik ge
maakt is van een stilstaande camera,
wordt bij de tweede en verdere scènes
een rijdende camera gehanteerd. Deze
ziet er zo mogelijk nog indrukwekkender
uit. Bij deze tweede scène treedt Floris
Sybesma, de geluidsman, voor de eerste
keer op. Een microfoon aan iets dat sterk
op een hengel lijkt, houdt hij tijdens de
Iduna Beenken herstelt hier en daar kleine
schaden, in dit geval bij de suppoost.
opnamen tussen de museumgangers,
terwijl bij de suppoost nog een extra mi
crofoontje tussen zijn stropdas verstopt
wordt. Voor iedere take heerst nu
doodse stilte. Ook de tekstschrijver, Ben
Rowold, is bij de opnamen aanwezig. Hij
Ook de regisseur kijkt van tijd tot tijd naar het
effect. Cameraman Ferenc Kalman Gall staat
achter hem.
loopt wat nerveus rond, hier en daar
aanwijzingen gevend op tekst of uit
spraak Bij iedere scène beent hij bij
ongeveer de achtste opname weg. Dan
zit volgens hem zijn beeld erbij.
De kunstkenner
Joop, de kunstkenner, heeft wat moeite
met het inleven in zijn rol Keer op keer
vliegen de aanwijzingen van de regis
seur, die boven op een trap plaats ge
nomen heeft, door de ruimte. Joop wil
graag, maar kan de juiste timing niet
vinden Frans Weisz veroorlooft het zich
zelfs van zijn hoge zetel af te dalen en de
scène zelf voor te doen. Tijd is ook hier
een belangrijke factor. In een paar se
conden moet het type uitgebeeld zijn
van een ietwat verdwaasde kunstkenner,
die met zijn idioot grote loep van
schilderij naar schilderij fladdert. Frans
bewaart zijn geduld, spreekt iedereen
De geluidsman hengelt naar geluid.
12