Hij brandt van oude kwasten de hulzen
af, verwijdert de resten en brengt op een
bepaalde manier een plukje haar aan.
Dat hij gewaardeerd wordt in zijn werk
blijkt wel uit het feit dat hij in tientallen
boeken en publikaties genoemd wordt.
Het Duitse boek over ,,Die Naiven der
Welt" besteedt ruim aandacht aan zijn
persoon.
Via reizende tentoonstellingen expo
seerde hij samen met andere Neder
landse naïeve schilders in onder meer
Joegoslavië, West-Duitsland, Frankrijk,
Oostenrijk, de Scandinavische landen
en België. In totaal exposeerde hij in
binnen- en buitenland zo'n zestig maal!
Smits is al 35 jaar caféhouder. In die tijd
heeft hij wel 'n miljoen glazen bier ge
tapt. Hoewel Amsterdammer in hart en
nieren (geboren in de Kinkerbuurt) heeft
hij sinds tweeënhalf jaar een café in
Weesp. Zijn zoon Jan ,,een geboren
kastelein" staat er achter de tap, of
„voor de toonbank" zoals de kroegbaas
zelf zegt. Aan de talrijke schilderijen aan
In zijn café in Weesp, samen met zoon Jan.
De kastelein Joop Smits.
Voor de galerij.
In zijn schilderachtige leven vindt Joop
Smits ook nog tijd om een boek te
schrijven, een autobiografie, dat vooral
over zijn caféleven gaat. Desgevraagd
rollen tientallen anekdotes hierover hem
zo uit de mond.
Na de dood van zijn vrouw heeft hij niet
meer zoveel lust om te schrijven, maar
als hij een uitgever bereid gevonden
heeft zijn boek te publiceren zal hij het
zeker afmaken.
tegenwoordigd: de Ossemarkt, de Vecht
en andere bekende plekjes. Ook de bur
gemeester van Weesp raakte in de ban
van zijn schilderijen en schafte kortge
leden twee van zijn werken aan. Zijn
jongste creatie is getiteld „het koninklijk
huis" en laat prinses Beatrix en prins
Claus met hun kinderen zien.
Als schilder is Smits autodidact. Alle
technieken heeft hij zichzelf aangeleerd.
Toen hij ongeveer zestien jaar geleden
door een hernia geplaagd werd en niet
meer hele dagen in zijn café kon staan, is
hij begonnen met mozaïekwerk. Hij ver
vaardigde onder andere standaards
voor lampen en eveneens zelfgemaakte
lampekappen decoreerde hij met rag
fijne penseelstreken. Twee jaar daarna,
in 1962, kreeg hij van zijn zoon een
schildersdoos en van die tijd af legde hij
zich meer en meer toe op wat nu uitge
groeid is tot een volwassen naïeve stijl
van schilderen.
Smits maakt niet alleen zelf lijsten voor
zijn schilderijen, ook de penselen ver
vaardigt hij zelf „Op het hoofd van mijn
kleinkinderen groeit het beste materiaal
voor mijn kwasten."
Smits wijst zichzelf aan op een schilderij uit de tentoonstelling
de wand merk je duidelijk dat vader-
kastelein zich intensief met kunst bezig
houdt.
De kastelein Joop Smits heeft een dui
delijke visie op zijn beroep: „Elke klant
die bij mij binnenkomt is mijn gast. Een
vrouw alleen staat onder mijn be
scherming en zij kan zich in de zaak op
haar gemak voelen."
Verder zegt hij: „Je moet overzicht en
overwicht op je klanten hebben; naar
mijn mening was er vroeger toch meer
discipline in een café. Letterlijk en fi
guurlijk heb ik er zelf altijd achter ge
staan, en de relatie met mijn klanten is
een vertrouwensrelatie."
Op de vraag hoe een kastelein zijn vrije
tijd doorbrengt, antwoordt Smits: „Een
kastelein gaat op zijn vrije dag naar de
kroeg!"
15
