Parlant du vin (5)
mmmm
1
flIBtSfl
22
Uit een recente enquête over wijn
is gebleken, dat de gemiddelde
Nederlander maar tweeëneenhal-
ve naam kent. Hoe men zich zo'n
halve naam moet voorstellen
weet ik ook niet maar ik weet wel, dat
het niet veel is, althans veel minder dan
ik dacht.
Uit diezelfde enquête bleek ook, dat 66
procent van de Nederlanders beweert
minstens eenmaal in de drie maanden
wijn te drinken. De dikwijls frappante
juistheid van enquêtepercentages
geeft alle reden aan te nemen, dat dit de
werkelijkheid dicht benadert en dan
moet ik zeggen dat dit weer méér is dan
ik dacht en dat het hoog tijd wordt aan
dit gebrek aan kennis van namen iets te
gaan doen.
Grote verwarring blijkt ook te bestaan
over aanduidingen als Appellation
d'Origine Contrölée, V.D.Q.S., Q.b.A.,
D.O.C. Ook stel ik herhaaldelijk vast,
dat men aan deze kwaliteitswaarmerken
de waarde toekent van Grand Cru of
iets dergelijks, een betiteling die slechts
een indeling in rang van een aantal wij
nen wil aangeven die in een zelfde dis
trict, région, zijn geproduceerd
In deze Parlant wil ik proberen de wette
lijke bepalingen, die in de landen van de
E E G. worden toegepast om de consu
ment tegen fraudes te beschermen,
voor een ieder begrijpelijk te omschrij
ven.
Onmiddellijk wanneerde merknaam van
een bepaald artikel populair en ge
vraagd begint te worden, zijn er con-
Wanneer we uit Dijon komen en de Route
des Grands Crus" volgen staat daar als een
blij herkennen: Hier begint de Chambertin.
Aanduiding voor de beroemde wijngaard
Chambertin", 28 ha groot, in het dorpje
Gevrey-Chambertin.
Dit kaartje van een
gedeelte van Cóte
de Beaune, toont
duidelijk de
verkaveling van de
wijngaarden. Les
Lavières, Cl os de la
Mousse, Volnay
Caillerets zijn wijnen
die in de sortering
van Reuchlin zijn
opgenomen. Zij
mogen aan hun
appellation de
onderscheiding
Premier Cru
toevoegen.
currenten die zullen proberen het arti
kel te imiteren en voor hun produkt een
klankverwante naam te vinden (denk
maar eens aan Jagermeister). Wat de
wijn betreft weten we maar al te goed,
dat gangbare, veel gevraagde soort
namen als Sherry, Beaujolais, Zeiler
Schwarze Katz enzovoort werden mis
bruikt als dekmantel voorwijnen of wat
daarvoor doorging, die met genoemde
produkten niets van doen hadden.
Dergelijke misleidingen zijn natuurlijk
helemaal niet nieuw In Florence be
zocht ik een overdekte marktplaats in
het midden waarvan men, in mozaïek,
een plaats had afgebakend, waar in
vroeger tijden marktkooplieden die
goederen onder valse namen hadden
aangeboden, lijfelijk werden gestraft
en daarna te schande gezet.
U zult begrijpen, dat het niet gemakkelijk
is om de namen van wijnen tegen mis
bruik te beschermen en het is ook be-
grijpeljjk, datdeeigenaarsvan wijngaar
den, die succes met hun voortbrengse
len hadden, makkelijk in de verleiding
kwamen om steeds meer te gaan produ
ceren. Dat kan met de wijn nu eenmaal
niet. Een aanpalend stuk grond is lang
niet altijd geschikt om wijn voort te
brengen. Maar ook de opbrengst van de
eigen wijngaard met allerlei middelen
vergroten brengt met zich mee, dat de
kwaliteit terugloopt; immers de voe
dingsstoffen uit de bodem worden
maar in beperkte mate aangevoerd.
Het zijn de Franse wijnbouwers ge
weest die als eersten de bepalingen
vaststelden die nauwkeurig de beper
kingen omschreven, welke ter handha
ving van de kwaliteit nodig waren, de
Appellation d'Origine Contrölée, in
het spraakgebruik lange tijd verkort tot
Appellation Contrölée. Hierin zal in
de toekomst wel verandering komen,
gezien de nieuwe etiketteringsvoor
schriften, waarin de afkorting voortaan
A.O.C. zal luiden.
1 Als eerste wordt het produktiegebied
waarop de A.O.C. van toepassing is,
afgebakend, bijvoorbeeld regionaal:
Bourgogne, of, per gemeente: Pauil-
lac, of zelfs per gedeelte van een
wijngaard (zie de foto boven).
2 De druivesoort, erg belangrijk, wordt
voorgeschreven, soms ook enkele
druivesoorten waarbij meestal een
minimum of verhouding van een be
paalde soort of soorten wordt voor
geschreven.
3 De maximum opbrengst per hectare
wordt vastgesteld. In sommige stre
ken is dit maximum variabel; in dat
geval wordt het jaarlijks door een
daartoe aangewezen, wettelijke er
kende, commissie bepaald. Wat meer
J. Zellenrath
'rtfêrt
Y3u mariens
9VtS
Chi*t
HduU
Bttfe*
