HULSTKAMP
Het geheim van de oude heer
HULSTKAMP
PSgFJen^É
9üSjnéve5
f VIEUX I
'STAnt.GCLD
Oude heer, vertel nog eens van toen
Over hoe het begon en groeide
Over wat er veranderde
Over wat hetzelfde bleef
Maar u gaat natuurlijk niét het fabrieksgeheim verklappen, waardoor
Hulstkamp nu al zo'n twee eeuwen in en ver buiten Nederland, in
proeflokaal, verlof huis én de huiskamer geprezen wordt
Vertel nog eens van toen, oude heer.
Moet ik u gaan vermoeien met te spre
ken over maïs, rogge, gerstemout,
waaruit de moutwijn getrokken is?
Over de juniperus communis oftewel
de jeneverbes, waarover we de drank
distilleerden? Met daarbij de Angelica-
wortel, Canuda, CalamusWilt ge
weten van de kuipers, die vaklui die
de fusten sloegen en ze op ieder nerf
nakeken opdat het distillaat rijpen zou,
nog terwijl het op reis naar de klant
was?
Nee. Het geheim van de oude heer
moet ik voor me houden. Ook al zijn
ik en het produkt, dat ik maak, eerlijk
en openhartig.
Oude heer, vertel tóch nog even ver
der
Over de geschiedenis van het huis
Hulstkamp is een boek te schrijven.
In 1823 kwam er als firmant Molijn nog
bij. We perfectioneerden het stoken en
distilleren. Al zeg ik het zelf: met per
fect vakmanschap! En we brachten het
produkt op die Cooivest naar buiten;
in fusten, halve pijpen, okshoofden en
demions. Zóveel dat ons bedrijf op
de Cooivest te klein werd.
Dus zijn we in 1919 naar het Noorder
eiland verhuisd. We bouwden aan de
Maaskade, op dat eiland in de rivier,
de mooiste distilleerderij van het land.
De mooiste van binnen, maar ook van
buiten, met dat sierlijke front dat uit
ziet op de Maas.
Zo mooi staat Hulstkamp's distilleer
derij er in onze dagen nóg. In de or
ganisatievorm van ons bedrijf zijn de
afgelopen jaren wat veranderingen ge
weest, maar eigenlijk is er nooit wat
veranderd
En u, oude heer, u bent óók niet ver
anderd
Nee, ik leef op dezelfde zwierige voet
van weleer. Ik ben tijdloos, door de
zorg die men aan mijn goede naam
besteedt. Ik draag nog steeds het
zelfde pak. Ik zie er op toe dat er
zorg besteed wordt aan mijn dranken.
Ik ben tenslotte de peetvader.
Ik heb de tijden zien veranderen. Ik
heb Hulstkamp zien moderniseren. En
ik wist dat die vooruitgang bedoeld
was om steeds meer kenners van ons
oude produkt te laten genieten.
De vier troeven van de oude heer.
Welaan I Dat mooie gebouw aan de
Rotterdamse Maaskade op het Noor
dereiland, waar we nu die grote ver
scheidenheid van jenevers maken en
naar de fijnproevers verzenden, stond
er „toen" natuurlijk nog niet.
Want we zijn al in 1775 begonnen en
toen was er nog helemaal geen eiland
in de Maas.
Ik. noem Hendrik Hoogeweegen als de
grondlegger van ons mooie bedrijf. Hij
waagde het om in 1775 een likeursto
kerij te beginnen in de Hofstraat, vlak
bij de Cooivest. Twee jaar later verhief
hij zich samen met zijn broer Jan tot
een „sociëteit tot het doen van negotie
in wijnen, brandewijnen en gedistil
leerde wateren".
En op de eerste dag van het jaar 1818
gingen de gebroeders Hoogeweegen
een fusie aan met de wijnstoker en
distillateur Jacobus Hulstkamp. Een
nazaat van een banketbakker-stoker,
die alles van de „snippermakerij" wist,
de schil van appelsienen en citroenen:
de „smaakmakers" van de fijne likeu
ren. Met die naam „Hulstkamp" is het
Huis historie gaan maken.
Maar oude heer, hoe ging het met die
beroemde jenevers van u?
7
