....DE KONING TE RIJK
„Meneer, ik was doodmoe en had door al die trammelant
thuis ook nog geen koffie gehad. Ik ben toen koffie wezen
drinken in een café en uit verveling begin ik zo'n beetje in
een tijdschrift te bladeren dat daar op de tafel lag. Ineens
zie ik een advertentie waarin die reclamejongens over Hei-
neken bier hebben geschreven. Gezellige mensen balen
Heineken in huis" stond er. Toen kreeg ik een idee. Ik
dacht zo bij mezelf als ik nou dat stukkie zeep niet kan
krijgen voor de gezelligheid thuis, laat ik dan een kist
Heineken bier meenemen. Kon ze tenminste niet zeggen
dat ik niet voor de gezelligheid in huis wilde zorgen. Ik
koop een hele kist en ga naar huis. Drie trappen op met
zo'n kist met Afrika-flessen." „U bedoelt zeker Euro-
flessen", verbeterde ik. „Dat kan wel", bagatelliseerde hij
mijn opmerking, ,,'t was in ieder geval de naam van een
land". Waarmee hij zich, onbewust, ontpopte als een
voorstander van de Europese gedachte.
„Toen ik in mijn halletje nog een beetje stond na te hijgen
en te hoesten, komt mijn vrouw naar me toe en ziet die
kist bier staan. Stom genoeg wou ik weer de lollige broek
uithangen, en zeg tegen d'r: „Geen zeep, meid, maar wel de
gezelligheid. En 't rijmt ook nog. Nou heeft ze niks tegen
Heineken bier, want ze drinkt graag een flesje mee, maar
deze keer zat 't verkeerd. Ik dacht alleen maar aan mezelf
en had natuurlijk geen zin gehad om dat stukkie zeep voor
haar te kopen".
Hij stopte even en staarde voor zich uit. Toen keek hij mij
weer aan en zei: „En toen meneer, zonder dat dat „zenuwe-
stukkie zeep" er aan te pas kwam, was er ineens, en nog
wel midden op de dag, die wilde sfeer, 't Hoefde geeneens
avond te worden. Kon geen reclamejongen tegenop. Alleen
het was niet romantisch. Zij was al wild en ik werd wild."
„Daarom zit ik nou hier". „Dat begrijp ik niet helemaal",
zei ik. „U zit hier bier te drinken terwijl u thuis nog een
hele kist Heineken hebt staan."
„Daar mag niet eerder van gedronken worden voor ik dat
stuk zeep heb meegebracht."
Toen keek hij mij listig aan en zei: „En in die tussen
tijd. proost, meneer. En. eh. ook maar op die
reclamejongens."
S. TOUT
Kinderogen. hoe vaak
hebben ze ons in de afgelo
pen tijd weer aangestaard
via televisiereportages, af
fiches, foto's enzovoort.
Ogen van kinderen uit die
landen waar een oorlog
woedde, waarvan zij de on
gewilde slachtoffertjes wer
den. Glansloze, niet begrij
pende ogen, waarin zich nu
reeds het schrijnende leed
weerspiegelt dat hen werd
aangedaan. Vooral vragende
ogen. en geen vrolijke
ogen. Ondanks de enorme
hulpakties die in de gehele
wereld plaatsvonden.
Ongelukkige kinderen zijn
er overal. Ook in ons land
en wij denken met name aan
de geestelijk en lichamelijk
gehandicapte kinderen, aan
wie zoveel mogelijk hulp
wordt geboden.
In Nijmegen bijvoorbeeld is
met glanzende ogen genieten
van het gebodene
het de St. Maartenskliniek
waar een aantal van deze
kinderen wordt verzorgd.
Dank zij het initiatief van de
heer H. P. R. J. v. d. Voort
van de Heineken's Bierhan-
del Nijmegen N.V. hebben
zij een onvergetelijke middag
meegemaakt. Het was weer
één van die opmerkelijke
initiatieven waar men in
Nijmegen om bekend staat.
Doordat men zakelijk regel
matig contact had met de
afdeling inkoop van deze
kliniek kwam men op het
idee deze kinderen eens te
verwennen. De vertegen
woordiger van onze bier-
handel, de heer A. M. Op
dam, werd geadviseerd een
en ander eens met de direc
tie op te nemen. De heer
Opdam ging direct aan het
werk en het resultaat was
dat zeventig lichamelijk ge-
Orkest en zangeres op de tot po
dium getransformeerde vrachtwagen
handicapte kinderen in de
leeftijd van 4 tot 10 jaar uit
genodigd werden voor een
feestmiddag die op zater
dagmiddag 1 november '69
plaatsvond.
Voordat deze dag echter
aanbrak, was het gehele
personeel, inclusief de ar
tiesten, onder leiding van de
heer Opdam, veertien dagen
druk, belangeloos en vooral
enthousiast bezig geweest
met de voorbereiding.
Drie relaties lieten zich ook
niet onbetuigd en droegen
hun welkome „steentjes" bij
in de vorm van gratis frites
en snoepgoed en zelfs geld
voor de aankoop van de
loterij- en kermis-attracties.
's Middags om één uur wer
den de invalide-wagentjes
door de Heineken vracht
auto's opgehaald, terwijl
particuliere auto's zorgden
voor het vervoer van de
kinderen en de achttien ver
zorgsters. Om twee uur kon
het feest beginnen in de
door het expeditiepersoneel
vrolijk versierde Heineken
hal. Het orkest bestaande
uit vier man en de zangeres
Francy, die op het kantoor
van de N.V. werkt, hadden
plaatsgenomen op een
vrachtwagen en stonden ge
reed de kinderen met mu
ziek te ontvangen.
En toen ze, opgewonden
door hetgeen hun te wach
ten stond, binnen werden
gebracht, was daar plotse
ling dat moment van diepe
ontroering en medeleven.
Een beklemmend gevoel dat
het begin voor de organisa
toren even moeilijk maakte.
Maar door de muziek en
dans, de goochelaar, de
clown, de loterij- en kermis
attracties en, vooral door de
kinderen zelf, steeg de stem
ming snel.
De kinderen hebben genoten.
Ook van de ijsjes, de fris
dranken en de frites waarop
zij in de pauze werden ge
trakteerd.
Aan het einde van dit uit
stekend geslaagde kinder
feest bedankte, namens de
directie van de St. Maar
tenskliniek, de heer L. J.
Peelen, allen die zich zo bij
zonder verdienstelijk had
den gemaakt, terwijl zuster
Giovanni, hoofd van de af
deling revalidatie, iedereen
persoonlijk een hand gaf en
eveneens haar dank betuig
de.
Nadat de heer Blommen-
daal, namens Heineken Den
Bosch, aan Zuster Giovanni
en de kinderverzorgsters
een Delftsblauwe bierpul
had aangeboden, ging ieder
een met een tevreden gevoel
naar huis.
De kinderen naar „hun
huis". Met vrolijk glanzende
ogen en „de koning te rijk".
Misschien ook nog met vra
gende ogen, maar dan met
de duidelijke vraag naar
meer van dergelijke feestjes.
Dat is normaal, want daar
zijn het kinderen voor!
23