....DE KONING TE RIJK „Meneer, ik was doodmoe en had door al die trammelant thuis ook nog geen koffie gehad. Ik ben toen koffie wezen drinken in een café en uit verveling begin ik zo'n beetje in een tijdschrift te bladeren dat daar op de tafel lag. Ineens zie ik een advertentie waarin die reclamejongens over Hei- neken bier hebben geschreven. Gezellige mensen balen Heineken in huis" stond er. Toen kreeg ik een idee. Ik dacht zo bij mezelf als ik nou dat stukkie zeep niet kan krijgen voor de gezelligheid thuis, laat ik dan een kist Heineken bier meenemen. Kon ze tenminste niet zeggen dat ik niet voor de gezelligheid in huis wilde zorgen. Ik koop een hele kist en ga naar huis. Drie trappen op met zo'n kist met Afrika-flessen." „U bedoelt zeker Euro- flessen", verbeterde ik. „Dat kan wel", bagatelliseerde hij mijn opmerking, ,,'t was in ieder geval de naam van een land". Waarmee hij zich, onbewust, ontpopte als een voorstander van de Europese gedachte. „Toen ik in mijn halletje nog een beetje stond na te hijgen en te hoesten, komt mijn vrouw naar me toe en ziet die kist bier staan. Stom genoeg wou ik weer de lollige broek uithangen, en zeg tegen d'r: „Geen zeep, meid, maar wel de gezelligheid. En 't rijmt ook nog. Nou heeft ze niks tegen Heineken bier, want ze drinkt graag een flesje mee, maar deze keer zat 't verkeerd. Ik dacht alleen maar aan mezelf en had natuurlijk geen zin gehad om dat stukkie zeep voor haar te kopen". Hij stopte even en staarde voor zich uit. Toen keek hij mij weer aan en zei: „En toen meneer, zonder dat dat „zenuwe- stukkie zeep" er aan te pas kwam, was er ineens, en nog wel midden op de dag, die wilde sfeer, 't Hoefde geeneens avond te worden. Kon geen reclamejongen tegenop. Alleen het was niet romantisch. Zij was al wild en ik werd wild." „Daarom zit ik nou hier". „Dat begrijp ik niet helemaal", zei ik. „U zit hier bier te drinken terwijl u thuis nog een hele kist Heineken hebt staan." „Daar mag niet eerder van gedronken worden voor ik dat stuk zeep heb meegebracht." Toen keek hij mij listig aan en zei: „En in die tussen tijd. proost, meneer. En. eh. ook maar op die reclamejongens." S. TOUT Kinderogen. hoe vaak hebben ze ons in de afgelo pen tijd weer aangestaard via televisiereportages, af fiches, foto's enzovoort. Ogen van kinderen uit die landen waar een oorlog woedde, waarvan zij de on gewilde slachtoffertjes wer den. Glansloze, niet begrij pende ogen, waarin zich nu reeds het schrijnende leed weerspiegelt dat hen werd aangedaan. Vooral vragende ogen. en geen vrolijke ogen. Ondanks de enorme hulpakties die in de gehele wereld plaatsvonden. Ongelukkige kinderen zijn er overal. Ook in ons land en wij denken met name aan de geestelijk en lichamelijk gehandicapte kinderen, aan wie zoveel mogelijk hulp wordt geboden. In Nijmegen bijvoorbeeld is met glanzende ogen genieten van het gebodene het de St. Maartenskliniek waar een aantal van deze kinderen wordt verzorgd. Dank zij het initiatief van de heer H. P. R. J. v. d. Voort van de Heineken's Bierhan- del Nijmegen N.V. hebben zij een onvergetelijke middag meegemaakt. Het was weer één van die opmerkelijke initiatieven waar men in Nijmegen om bekend staat. Doordat men zakelijk regel matig contact had met de afdeling inkoop van deze kliniek kwam men op het idee deze kinderen eens te verwennen. De vertegen woordiger van onze bier- handel, de heer A. M. Op dam, werd geadviseerd een en ander eens met de direc tie op te nemen. De heer Opdam ging direct aan het werk en het resultaat was dat zeventig lichamelijk ge- Orkest en zangeres op de tot po dium getransformeerde vrachtwagen handicapte kinderen in de leeftijd van 4 tot 10 jaar uit genodigd werden voor een feestmiddag die op zater dagmiddag 1 november '69 plaatsvond. Voordat deze dag echter aanbrak, was het gehele personeel, inclusief de ar tiesten, onder leiding van de heer Opdam, veertien dagen druk, belangeloos en vooral enthousiast bezig geweest met de voorbereiding. Drie relaties lieten zich ook niet onbetuigd en droegen hun welkome „steentjes" bij in de vorm van gratis frites en snoepgoed en zelfs geld voor de aankoop van de loterij- en kermis-attracties. 's Middags om één uur wer den de invalide-wagentjes door de Heineken vracht auto's opgehaald, terwijl particuliere auto's zorgden voor het vervoer van de kinderen en de achttien ver zorgsters. Om twee uur kon het feest beginnen in de door het expeditiepersoneel vrolijk versierde Heineken hal. Het orkest bestaande uit vier man en de zangeres Francy, die op het kantoor van de N.V. werkt, hadden plaatsgenomen op een vrachtwagen en stonden ge reed de kinderen met mu ziek te ontvangen. En toen ze, opgewonden door hetgeen hun te wach ten stond, binnen werden gebracht, was daar plotse ling dat moment van diepe ontroering en medeleven. Een beklemmend gevoel dat het begin voor de organisa toren even moeilijk maakte. Maar door de muziek en dans, de goochelaar, de clown, de loterij- en kermis attracties en, vooral door de kinderen zelf, steeg de stem ming snel. De kinderen hebben genoten. Ook van de ijsjes, de fris dranken en de frites waarop zij in de pauze werden ge trakteerd. Aan het einde van dit uit stekend geslaagde kinder feest bedankte, namens de directie van de St. Maar tenskliniek, de heer L. J. Peelen, allen die zich zo bij zonder verdienstelijk had den gemaakt, terwijl zuster Giovanni, hoofd van de af deling revalidatie, iedereen persoonlijk een hand gaf en eveneens haar dank betuig de. Nadat de heer Blommen- daal, namens Heineken Den Bosch, aan Zuster Giovanni en de kinderverzorgsters een Delftsblauwe bierpul had aangeboden, ging ieder een met een tevreden gevoel naar huis. De kinderen naar „hun huis". Met vrolijk glanzende ogen en „de koning te rijk". Misschien ook nog met vra gende ogen, maar dan met de duidelijke vraag naar meer van dergelijke feestjes. Dat is normaal, want daar zijn het kinderen voor! 23

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Het meest getapt | 1969 | | pagina 23