ROMMELIG'
OVERBODIG'
HET OORDEEL VAN NICK VAN BUUREN:
"Aardig artikel en ik geloof zeker dat er besparingen
gerealiseerd kunnen worden door gestructureerder
werken. Maar acties als het labelen van koffie/melk
bakjes of maatregelen nemen als er drie vuile
bekertjes bij de automaat staan, dat is mijns inziens
spijkers op laag water zoeken."
Lopend door de gang trekken beide heren om beurten een
willekeurige deur open. In een lege vergaderruimte liggen
her en der grote vellen met aantekeningen. "Hier is waar
schijnlijk een belangrijke bijeenkomst geweest," denkt Piet.
"De ruimte ziet er rommelig uit," vindt Raymond. In een half
open kast vindt hij een kapotte paraplu, viltstiften zonder dop
en overal punaises. Maar het meest ergert Raymond zich nog
aan twee perforators. "Die zie ik hier echt overal. Op bijna alle
bureaus, in elke kopieerhoek. Misschien kunnen er ook een
paar minder op een afdeling. Ik heb gehoord dat het efficiën
ter omgaan met dit soort kantoorartikelen elders flink in de
inkoopkosten scheelde."
[13]
Heineken nl magazine
dat nu ook in, maar in het begin was dat anders."
Piet: "Om efficiënter te gaan werken is een cultuuromslag
nodig. Mensen moeten bepaalde gewoontes afleren en dat is
best lastig. Want we willen vanuit TPM niet betuttelen. Je col
lega's zijn geen kleine kinderen. Bovendien waren er eerder
al dit soort pogingen gedaan en die bleken, ondanks alle
goede bedoelingen, op de lange termijn toch niet succesvol.
Bij Verpakken reageerden mensen aanvankelijk dan ook
sceptisch. Ze vroegen zich af of het wel echt nodig was. Het
gaat al jaren toch prima zo? We hebben onze collega's van
begin af aan bij het proces betrokken. Hun stem telde mee in
de besluiten. Dat heeft er onder meer toe geleid dat bepaalde
voorstellen niet zijn doorgegaan. Wij vonden bijvoorbeeld
dat de stoelen bij Verpakken vooral in de weg stonden en dus
weg konden. Maar medewerkers zeiden dat ze de stoelen echt
gebruikten om af en toe even te rusten. En als je een hele dag
moet staan is dat heel normaal. Dus staan de stoelen er ge
woon nog." Raymond: "Wij zijn enorm enthousiast aan de slag
gegaan, maar we moesten wel oppassen dat we niet door
sloegen. Elke keer moetje de afweging maken: bespaart het
voldoende tijd als we deze verandering doorvoeren of niet? Is
het profijt te klein, dan blijft alles gewoon bij het oude."
Piet en Raymond nemen de lift naar de vierde verdieping.
Hier lijkt het op het eerste gezicht goed georganiseerd door
dat iedereen zijn eigen persoonlijke postvakje heeft. Maar
Piet speurt verder en ontdekt al snel een tiental lege plastic
postbakken, vervaarlijk op elkaar gestapeld boven op de kast.
"Die gebruikt zo te zien niemand en zijn dus overbodig."
Bij het kopieerapparaat vindt Raymond half afgebroken
potloden en merkstiften zonder dop en zelfs een verdwaalde
i typemachine. Met zijn vinger trekt hij een streep door het
stof. "Die staat hier zo te zien al jaren. Niemand gebruikt
meer zo'n apparaat. Die kan dus weg!" Raymond wil het ding
meteen meenemen, maar Piet herinnert hem eraan dat het
wel netjes is om daar eerst toestemming voor te vragen.
