KIPPENVELMOMENTEN
'Nederlanders weten
gewoon hoe ze een
feestje moeten bouwen
en iedereen wil daar
bij zijn'
De commercial over het Holland Heineken House duurt
veertig seconden en is begin december opgenomen in een
Amsterdamse filmstudio. Daar is het 16 februari 2006 en zijn
we in het Holland Heineken House in Turijn. Zo'n honderdvijftig
in oranje uitgedoste figuranten feesten het dak eraf, terwijl vier
Nederlandse schaatslegendes - die spijtig genoeg nooit zijn
gehuldigd in het Holland Heineken House - als volleerde
gangmakers achter de tap staan. De bar wekt met succes de
suggestie dat er ijskoud Heineken-bier wordt geschonken. Mede
dankzij bierstylist Loek Janssen, die zich de benen uit het lijf
loopt om het bier op de bar een heerlijk helder uiterlijk te
geven met behulp van een kan schuim en een spray die een
waternevel op de glazen legt. De bar zelf is niet aangesloten.
"Ik ben aan het droogoefenen", grapt Leo Visser. De vier
schaatsiconen staan achter de bar, in het volle licht van de
warme lampen.
ABSOLUTE NATURAL
"Klaar?" vraagt de opnameleider. "Standby... actie!" Onmid
dellijk schalt er muziek door de studio: 'I can't waaaaait, for the
weekend to begin'. Wie nu nog stil kan blijven staan moet wel
van steen zijn. De zaal komt in beweging, Ard Schenk zwaait
een theedoek boven zijn hoofd, Kees Verkerk balanceert met
glazen, Yvonne van Gennip geeft een biertje door en Leo Visser
blijkt een absolute natural in het bespelen van het publiek. Het
swingt de pan uit. Het duurt slechts seconden, dan roept de
opnameleider "stop" en bevriest iedereen ter plekke.
Tussen twee takes door drinken de olympische helden snel iets.
De warme lampen maken dorstig. De spijt om nooit in het
Holland Heineken House gehuldigd te zijn, is die gespeeld?
in hun hand, "maar we mogen alleen een slok nemen als de
camera's draaien", zegt Sietse Alkema, die speciaal voor
vandaag een oranje fleecetrui aanschafte. Sietse, medewerker
Centrale Contracten Afdeling Horeca, is behalve 'gék op schaat
sen' vooral gekomen uit nieuwsgierigheid. Net als de meesten.
Marco Vermeulen, groepsleider Logistiek te Amsterdam: "Ik
wilde gewoon eens zien hoe een commercial gemaakt wordt."
Langzaam, weet hij nu. "Het duurt allemaal erg lang. We
moesten hier al om 13.00 uur zijn en het kan uitlopen tot 22.00
uur." Ellen Timp, receptioniste te Amsterdam Sloterdijk, heeft
al eens een rolletje gehad in een Duitse speelfilm en weet uit
ervaring dat filmen vooral lang wachten betekent. Ze is
gekomen op aandrang van haar collega's die 'feestnummer'
Ellen geknipt vinden als figurant. Ook bedrijfstrots speelt een
rol. Ellen: "Het Holland Heineken House is toch geweldig? Dat is
echt Holland. Holland en Heineken zijn één." Anderen vallen
haar bij. "Waar ter wereldje ook komt, iedereen kent Heine
ken," zegt Renée Burgers, ordermanagement coördinator DCS
Export. Hoewel ze twijfelt of ze überhaupt in beeld is, nam ze al
afscheid op haar afdeling: "Dit wordt mijn doorbraak."
BEGRIP IN IEDER OLYMPISCH DORP
Het Holland Heineken House slaat in Turijn voor de achtste keer
zijn tenten op en is niet meer weg te denken bij de Olympische
Spelen. Ongetwijfeld beleven fans en atleten er weer onverge
telijke momenten, waarvan de televisiebeelden de hele wereld
over gaan. Erik Romijn, sponsormanager Heineken Brouwe
rijen, vertelt over de ontstaansgeschiedenis: "In 1992 stapte
NOC/NSF naar de Raad van Bestuur met de vraag of Heineken
de Spelen in Barcelona wilde sponsoren. Uit het oogpunt van
Stefanie Stolp is projectmanager van Trefpunt Sports Leisure
Marketing, het bureau dat het Holland Heineken House organi
seert: "De magie is datje er als Nederlanders samen in een
vreemd land kippenvelmomenten beleeft. Datje denkt: dit is hét
moment en wij zijn erbij. Of je nu supporter bent, vip of lid van het
Koninklijk Huis: iedereen heeft dat gevoel. Heel gaaf was in Sydney
de finale zwemmen met de Australiër Ian Thorpe tegen Pieter van
den Hoogenband. Dat was zó spannend. Elke seconde van de
wedstrijd waren óf de Nederlanders óf de Aussies aan het gillen.
Toen Pieter won, brak de Oranjegekte los en stonden de Aussies
net zo hard te juichen als de Nederlanders zelf."
Bepaald niet. Ard Schenk: "In Sapporo (Japan, 1972) kreeg ik
mijn medaille op de ijsbaan en kon ik verder nergens naartoe
met mijn euforie." Kees Verkerk: "We kregen een glaasje jus
d'orange op de ambassade." Yvonne van Gennip: "In Calgary
heb ik het met mijn ploeggenootjes in het appartement
gevierd. Maar je voelt zó veel adrenaline, zó'n blijdschap, het
moet fantastisch zijn om daar op zo'n plek uiting aan te
kunnen geven."
DOORBRAAK
Naast de schaatsvips draait de commercial ook om de
feestgangers: deels ingehuurde figuranten en deels Heineken-
medewerkers die gehoor gaven aan de oproep in een mailtje
van de afdeling Marketing. Sommigen houden een longneck
Heineken nl magazine [5]
