'Succes is altijd
het werk van
meerdere mensen'
Thony Ruys werd geboren op 20 juli 1947 in Antwerpen.
Hij is getrouwd en heeft twee zonen. Voor hij in 1993 in dienst
kwam bij Heineken, werkte hij 19 jaar bij Unilever, waar hij
o.a. voorzitter was van de Nederlandse Unilever-bedrijven en
van Unilever in Italië en directeur Marketing in Colombia.
Hij wordt als bestuursvoorzitter van Heineken opgevolgd
door Jean-Franpois van Boxmeer.
:en nl mag;
ER WAS OOK PERSOONLIJKE KRITIEK. ZO BENT U ER IN
DE PERS VAN 'BESCHULDIGD' DAT U MEER EEN WIJN
DRINKER BENT DAN EEN BIERDRINKER. BENT U BLIJ
DAT U STRAKS MINDER IN DE SPOTLIGHTS STAAT?
"Ik heb nooit vreselijk veel last gehad van die spotlights, maar
ik heb het ook nooit opgezocht. Het is een aspect waaraan je
gewend raakt, maar wat ik niet als een voorrecht heb erva
ren. Ik laat het een beetje langs m'n schouders afglijden. En
wat mijn bierconsumptie betreft: ik ben inderdaad geen
grootverbruiker, maar dat hoeft ook niet. Bierverbruik lijkt
me nou niet het belangrijkste criterium voor de functie van
bestuursvoorzitter van Heineken. Ach, bij mijn vak hoort ook
de kunst van het relativeren."
U HEEFT TWAALF JAAR BIJ HEINEKEN GEWERKT. WAT
WAS DE MEEST BIJZONDERE DAG?
"Dat zijn er twee. De eerste is de dag waarop ik hoorde dat ik
de opvolger van Karei Vuursteen zou worden. Rob Hazelhoff,
de voorzitter van de Raad van Commissarissen, drukte me
nog op het hart om niet te veel te veranderen. Nog geen
minuut later liep Ans, mijn secretaresse, de kamer binnen om
te vertellen over de aanslag op de Twin Towers - toen
realiseerden we ons dat de hele wereld was veranderd. Dat
was een belangrijke dag in mijn leven.
U HEEFT HET OVER GROEI. SOMS IS DE KRITIEK TE
HOREN DAT HEINEKEN WEL GROEIT, MAAR NIET HARD
GENOEG. TREKT U ZICH DAT AAN?
"Kritiek hoort nu eenmaal bij deze baan. Heineken heeft de
afgelopen tweeënhalf jaar 26 acquisities gedaan en we
hebben ons versterkt in het Midden-Oosten, Oost-Europa en
Rusland. Feit is echter dat we van een tweede naar een vierde
plaats op de wereldranglijst zijn gezakt. Daar moeten we
natuurlijk mee oppassen. Concurrenten mogen niet te groot
worden, want dan kunnen ze de distributie verstoren. Je kunt
nog zo'n mooi merk hebben, maar je product moet natuurlijk
wel bij de consumenten kunnen komen. In Europa hoeven we
ons geen zorgen te maken over de distributie, maar wel over
de groei. In ontwikkelingslanden is het precies andersom:
groei genoeg, maar we zullen hard moeten werken om onze
distributie op peil te houden. Iedere regio heeft z'n eigen
aanpak nodig en dat is ook het goede aan de nieuwe organi
satiestructuur."
grootste en meest toonaangevende producenten. Dat is ten
dele wel mijn verdienste, ja. Ik heb jarenlange Latijnse
ervaring: ik heb zeven jaar in Colombia gewoond en driejaar
in Italië. Ik begrijp de manier waarop mensen in die landen
met elkaar omgaan inmiddels zo goed dat ik mezelf erop
betrap ook al met m'n handen te praten. Ik ben er trots op dat
ik de medewerkers daar mee heb kunnen krijgen in de
Heineken-cultuur. Dat is eigenlijk het begin van het groeien
geweest."
toekomst. Ik ben ervan overtuigd dat we het einde van de
alcoholindustrie zouden inluiden als we die maatschappelijke
verantwoordelijkheid niet in de praktijk zouden brengen. Ik
had het leuk gevonden om daarnaast iets meer in het Verre
Oosten te bereiken, maar dat komt onder de nieuwe leiding
wel goed. Dus nee, ik heb niet het gevoel dat ik nog iets moet
'afmaken'."
IS ER IETS WAAROP U EXTRA TROTS BENT, IETS WAAR
MEE U EXTRA BLIJ BENT DAT DAT GELUKT IS?
"Er is weinig waarvoor ik in m'n eentje de eer kan en wil
opstrijken: succes is altijd het werk van meerdere mensen.
Maar als ik echt iets moet noemen, dan is het de ontwikkeling
in Zuid-Europa. Toen ik aantrad waren er allemaal witte
plekken in Spanje en Italië, nu is Heineken er een van de
