Het Heineken Improvisatie Beleid
Dick Zandbergen 25 jaar bij Heineken
Ondernemingsraad
Zoete rwo u de
I
Mijn beste herinneringen bij Heineken
liggen op de oude colonne 3. Toen ik daar
begon, waren de machines op die lijn al ik
weet niet hoe lang afgeschreven. Bij de
etiketteer leerden de ouwe rotten mij hoe
ik met houtjes en touwtjes de meest
gammele onderdelen bij elkaar kon
houden. Het zag er niet uit, maar we
draaiden als beesten. Hadden we plotse
ling vlaggende etiketten met oorzaak
onbekend? Geen nood, een greep in de
elastiekjesvoorraad, wat improvisatie, en
even later zagen we knorrend van plezier
de dozen bier het gebouw uit rollen.
Later merkte ik dat deze aanpak zich niet
beperkte tot colonne 3. Overal waar pro
blemen opdoken werd een snelle greep
in een la of een sprint naar de brandblus
ser voldoende geacht. De instinctieve
reflex van de doener. Niet zo gek in een
bedrijf waar 90% van de 'bevolking' uit
dat type bestaat. "Niet zeuren, probleem
oplossen, draaien!" Een goede vriend en
collega van mij noemt dit het 'Heineken
Improvisatie Beleid'. Dat drukt precies uit
wat we doen! Er moet een vliegtuig de
lucht in, en wel nü. Dus starten we
gewoon op één hulpmotortje en terwijl
we scheef de lucht in gieren, monteren
we er een motortje bij. En het werkt!
Grommend van genoegen constateren
we dat we zijn opgestegen.
Er zijn veel leuke verhalen over te vertel
len, maar het is al met al wel goed dat we
aan het veranderen zijn. Het continu ver
beteren in TPM bijvoorbeeld mikt niet
meer op ad hoe succesjes, maar op
borging voor een langere termijn. Of nog
een voorbeeld: de opleiding van 01-ope-
rators. Tja, hoe doet Opleiden het eigen
lijk? Ik sprak over de Kwaliteitsopleiding
met drie medewerkers uit groep 1, vlak
na hun praktijkexamen. In één van de vol
gende nummers komt deze opleiding nog
uitgebreid ter sprake, dus daar wil ik niet
op vooruitlopen. Het gaat nu alleen om
de vraag of hier de rust van vervulde
randvoorwaarden heerst, of dat we toch
voor de zoveelste keer weer met de
brandblusser staan te zwaaien.
Lezers, wat denken jullie? Het organisatie
comité, maar vooral de groep zelf, kreeg
een pluim voor flexibiliteit. Dat doet het
ergste vermoeden. Men legde inderdaad
de vinger op de zere plek. Alweer een
ouderwetse actie: redelijke inhoud,
enorm veel inzet, maar... geen structuur.
Alles ademt de hijgerige sfeer van haast.
De helft is niet geregeld, de andere helft
wordt geïmproviseerd. Lesmateriaal:
deels verouderd. Oefeningen: geen tijd.
Praktijkbegeleiding en toetsing: geen
mensen. We zijn gewoon begonnen en
brengen al doende de nodige elastiekjes
aan. We hebben nog geluk dat deze
groep een ervaren kwaliteitsgroep is en
hier begrip voor heeft!
Gaat het goed komen? Zeker weten. Er gist
en gonst van alles. Aan inzet ontbreekt het
niet! Maar laat de manager die al deze
positieve bedrijvigheid kan koppelen aan
stevige borging nu maar uit zijn schuil
hoek tevoorschijn komen. Het wordt tijd.
Namens PR Commissie
OR Zoeterwoude
Piet Hagenaars
schudt Dick de hand.
Ruud van der
Eindelijk was het dan zover! Dick Zandbergen was 25 jaar in dienst.
Het is allemaal begonnen op 1 mei 1980. De militaire dienst werd
gedag gezegd en Heineken werd als 'thuisfront' gekozen. Op de vork
heftruck voelde Dick zich gauw thuis bij de afdeling Magazijn Intern
Transport, waar hij met veel vreugde en (om Dick zijn eigen woorden
te gebruiken) vol arbeidsethos te werken. Toch wilde Dick na een paar
mooie jaren bij deze afdeling een andere uitdaging. Die vond hij bij
het Centraal Magazijn. Deze overstap maakte hij in 1986 om vervol
gens in april 2003 naar zijn huidige afdeling te 'verhuizen': de afde
ling Bewaking/Beveiliging. Na felicitaties en welgemeende woorden
van onder andere de afdelingschef, teamleider en collega's in ont
vangst te hebben genomen, werd de speld overhandigd met de
daarbij behorende envelop. Uiteraard werd er met veel plezier nog
wat nagepraat onder het genot van een kop koffie met gebak.
Proficiat Dick!
Je collega's
