No .9 HET DWAALLICHT Juli 1942 gang van zaken zoo volkomen te vreden was. Integendeel. Achter af erkent zij het loslaten van het "genoeglijkheids-principe" van het tweede als een groote fout. Dit seizoen heeft verder geleerd, dat voor een harmonisch vereenigingsleven een kampioen schap bevochten moet worden door een elftal en niet door een elf tal-commissie. En tenslotte is gebleken, dat normaliter het zwaartepunt van de voetballerij bij het eerste elftal dient te liggen, onverschillig hoe dit er voor staat, en dat aan de belan gen van het eerste de belangen van het tweede ondergeschikt dienen te zijn. Dit zijn de wijze lessen geweest, welke het eerste twee elftallen-seizoen heeft opgele verd, lessen, waarmee de nieuwe elftalcommissie in het belang van de sportclub haar voordeel kan en dal doen. vdz Schermen SCHERMEN IN DEN OUDEN TIJD In het "Intervieuw met den heer Schol" in dit nummer wor den ook zekere "verfijningen" aan bevolen in het schermen. Het is niet onaardig, in dat verband eens een paar eeuwen in de schermsport terug te stappen. In een oud tijd schrift-artikel (Velhagen Kla- sing. Juni 1926) vonden wij een be schrijving van de schermsport, zoo als die in het Duitschland van de 16de eeuw^erd beoefend. In plaats van de standaard wapens van tegenwoordig, floret, degen en aabel, had men toen andere doeltreffender, zij het minder ele gante wapens. Trouwens de heele schermsfeer, die thans door snel heid en een zekere gratie wordt ge kenmerkt, was toen anders. De zui vere physieke kracht was hoofdzaak en om den vorm bekommerde men zich minder. Men bracht geen groet, ging niet eerst in stelling, doch stoof op elkaar af, zoodra men het wapen in handen had. Eén dezer zestiende-eeuwsche standaard wapens was de "Bidenhander", een recht slagzwaard van ca. M.1,50 dat met twee handen werd aangevat. Voor oefendoeleinden was dit zwaard weliswaar stomp, maar gezien de zwaarte ervan en de wijze van twee handig "houwen" moet een voltreffer toch wel behoorlijk aangekomen zijn, vooral, wanneer men bedenkt, dat men een masker of een speci ale beschermende kleedij toen nog niet gebruikt schijnt te hebben. Een wedstrijd-wetgeving met een archerpe reglementeering van gel dige en ongeldige touché's had men toen ook nog niet. Men vocht blijkbaar door tot het bittere einde. Verloor één der partijen in de hitte van het gevecht zijn wapen, dan mocht hij ook met zijn blote handen doorgaan. Er was dan nog niets verloren, want zag de ongewapende kans, zijn tegenstander beentje te lichten of een arm uit te draaien, dan had hij daarmede nog altijd een rede lijke kans op de overwinning. Behalve de "Bidenhander" kende men ook nog andere wapens, waarover misschien een volgende keer. vdz Het wedstrijd-seizoen 1941/42 H.B.M. DEED HET SLECHT De ook in dit seizoen bij scherm-H.B.M. heerschende malaise heeft zich ook weerspiegeld in de resultaten van de door de Afd. Noord-Holland van den N.A.S.B. georganiseerde competitie. In de floret-afdeeling waren dames noch heeren van H.B.M. van de partijOp degen werd de com petitie gevormd door drie équipes, die als volgt eindigden: getr. gewve rl .parttre f. pnt A.S.C. 4 3 1 22-12 63-87 6 Ine.Bk. 4 2 2 16-19 78-67 4 H.B.M. 4 1 3 14-21 83-70 2 Op sabel waren vijf deelnemen de ploegen. A.S.C. I was hier de

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Het Dwaallicht | 1942 | | pagina 8