No .9
HET DWAALLICHT
Juli 1942
gang van zaken zoo volkomen te
vreden was. Integendeel. Achter
af erkent zij het loslaten van
het "genoeglijkheids-principe"
van het tweede als een groote
fout. Dit seizoen heeft verder
geleerd, dat voor een harmonisch
vereenigingsleven een kampioen
schap bevochten moet worden door
een elftal en niet door een elf
tal-commissie. En tenslotte is
gebleken, dat normaliter het
zwaartepunt van de voetballerij
bij het eerste elftal dient te
liggen, onverschillig hoe dit er
voor staat, en dat aan de belan
gen van het eerste de belangen
van het tweede ondergeschikt
dienen te zijn.
Dit zijn de wijze lessen
geweest, welke het eerste twee
elftallen-seizoen heeft opgele
verd, lessen, waarmee de nieuwe
elftalcommissie in het belang
van de sportclub haar voordeel
kan en dal doen.
vdz
Schermen
SCHERMEN IN DEN OUDEN TIJD
In het "Intervieuw met
den heer Schol" in dit nummer wor
den ook zekere "verfijningen" aan
bevolen in het schermen. Het is
niet onaardig, in dat verband eens
een paar eeuwen in de schermsport
terug te stappen. In een oud tijd
schrift-artikel (Velhagen Kla-
sing. Juni 1926) vonden wij een be
schrijving van de schermsport, zoo
als die in het Duitschland van de
16de eeuw^erd beoefend.
In plaats van de standaard
wapens van tegenwoordig, floret,
degen en aabel, had men toen andere
doeltreffender, zij het minder ele
gante wapens. Trouwens de heele
schermsfeer, die thans door snel
heid en een zekere gratie wordt ge
kenmerkt, was toen anders. De zui
vere physieke kracht was hoofdzaak
en om den vorm bekommerde men zich
minder. Men bracht geen groet,
ging niet eerst in stelling, doch
stoof op elkaar af, zoodra men het
wapen in handen had. Eén dezer
zestiende-eeuwsche standaard
wapens was de "Bidenhander", een
recht slagzwaard van ca. M.1,50
dat met twee handen werd aangevat.
Voor oefendoeleinden was dit zwaard
weliswaar stomp, maar gezien de
zwaarte ervan en de wijze van twee
handig "houwen" moet een voltreffer
toch wel behoorlijk aangekomen
zijn, vooral, wanneer men bedenkt,
dat men een masker of een speci
ale beschermende kleedij toen nog
niet gebruikt schijnt te hebben.
Een wedstrijd-wetgeving met een
archerpe reglementeering van gel
dige en ongeldige touché's had
men toen ook nog niet. Men vocht
blijkbaar door tot het bittere
einde. Verloor één der partijen
in de hitte van het gevecht zijn
wapen, dan mocht hij ook met
zijn blote handen doorgaan. Er
was dan nog niets verloren, want
zag de ongewapende kans, zijn
tegenstander beentje te lichten
of een arm uit te draaien, dan had
hij daarmede nog altijd een rede
lijke kans op de overwinning.
Behalve de "Bidenhander"
kende men ook nog andere wapens,
waarover misschien een volgende
keer.
vdz
Het wedstrijd-seizoen 1941/42
H.B.M. DEED HET SLECHT
De ook in dit seizoen bij
scherm-H.B.M. heerschende malaise
heeft zich ook weerspiegeld in
de resultaten van de door de Afd.
Noord-Holland van den N.A.S.B.
georganiseerde competitie.
In de floret-afdeeling waren
dames noch heeren van H.B.M. van
de partijOp degen werd de com
petitie gevormd door drie équipes,
die als volgt eindigden:
getr. gewve rl .parttre f. pnt
A.S.C. 4 3 1 22-12 63-87 6
Ine.Bk. 4 2 2 16-19 78-67 4
H.B.M. 4 1 3 14-21 83-70 2
Op sabel waren vijf deelnemen
de ploegen. A.S.C. I was hier de