No: 8
HET DWAALLICHT
Juni. 194-2
VERDERE BELEVENISSEN VAN EEN
AMATEUR - OORLOGS - TUINDER
Heeft het me ooit "koud of warm" ge
maakt als er 'n spreeuw op 't land
zat? Neen,nooit. Nu zat zoo'n knaap
aan "buurman's zaadbedje te pikken,
straks komt hij bij mij op visite.
Ik haat die spreeuw. Ja, wat zoo'n
landje een mensch verandert. Heb ik
'n boerenkop, in plaats van de nor-
mal e kantoo rbe diende-po stz e ge1
Ik twijfel. Kom 'k op 'n avond langs
een nummer of 6 verder gelegen landje
en daar zitten aan den kant 'n man er
'n vrouw, met ernstige, bedrukte ge
zichten een aardappel te bestudeeren
"Buurman"klinkt het dof, "heeft U
verstand van aardappelen"?"'n Beetje
zeg ik zwakjes. Ja, ziet U, er was
zooeven iemand hier die beweerde dat
we het niet goed deden, je moest pre
cies de aardappel zoo pooten, dat de
pitten naar beneden zaten. Ik "die
er verstand van heb"herinnerde me
niet, van wie dan ook die reeds lang
tuinierde, gehoord te hebben, dat
zooiets noodig was. En sprak dan ook
op stelligen toon:"Maar, menschen,
dat is onzin hoor, poot maar raak,
zoo doen we het allemaalstel je
voor dat 'n groot veld in de Y-pol
ders, op die manier aardappeltje
voor aardappeltje door de boer en
z'n knechts in den grond moest wordei|i
gezet, dan waren ze 's avonds vast
allemaal stapel mesjokke". De gezich
ten trokken bij."Nou, buurman, be
dankt hoor, dan doen wij het ook
maar gewoon."
Ik neus weer eens verdek
op, want er is altijd wel wat af te
kijken, te vergelijken of te leeren.
Daar ontdek ik de "brandstoffenhan-
delaar", specialiteit "turf". Ik zeg
"Mijnheermoet U geen aardappelen en
boonen planten"? Hij zegt :"Voorloo-
pig niet, eerst voor de kachel zor
gen, ik heb hier een partij droge
veenkluiten op m'n land en daar valt
onmogelijk tusschen te pooten. Dat
is prachtige brandstof voor den win
ter, in neem af en toe 'n zak vol
mee naar huis, het is beste turf."
Ik zeg: "'n Mooi turfland,maar
slechte tuingrond", en ga, na
den man toch een welgemeend
"succes" toegewenscht te hebben,
weer eens m'n eigen bedoening
opzoeken.
Ik kan op het pogenblik
niet veel meer doen,ik wacht op
de poot-uien. En begin daarom
met buurman "Slim" een deskundig
gesprek over "Hoe zet ik uien"?
Ik kom tevens tot de conclusie
dat het voor beginnelingen ui
terst moeilijk is om het werke
lijk te doen "zooals het hoort",
want niet alleen het krantje en
het boekje van den "Volkstuin-
dersbond" verschillen in raadge
vingen, maar het is ook "10 des
kundige tuinders, 10 verschillen
de meeningen". En daar tusschen
door zeilende, probeer je er
maar het beste van te maken.
Ik ben op 'n avond naar
de collega's "HaringvlietstraterS
geweest, die knapen hebben er
werkelijk wat voor over, die af
stand en die bruggen, daar is
mijn makkelijk te bereiken landje
heilig bij. Als je zoo als ik de
lui eens gaat opzoeken, dan kun
je het met een beetje fantasie
ook als een imitatie vacantie-
u it stag je naar Italiëvén wel naar
Venetie' beschouwen, want voor je
hun tuinen bereikt hebt, moet je
toch zeker over 10 êi 12 brugge
tjes om er te komen. Eerst een
stuk of 5 en dan kom je aan de
beroemde "Brug der zuchten"
(Boerenwetering) en niet ten on-
rechteook hier zeer op z'n plaats^
want boven op die hooge brug
slaakt haast iedereen een diepe
zucht, want heel in de verte bij
de Amstelveenscheweg temet, ligt
hun land, te bereiken over min
stens weer 5 bruggetjes. En dat
zijn nu pas eigenlijk bruggetjes
geworden, want voordien moest je
met je fiets, gereedschap en
pootgoed, over een bescheiden
plankje maar zien hoe je er heel
huids en zonder nat pak kwam.
"Zwoegers, alle respect hoor
En dan nog tevens te weten, dat
