- 5 -
Zevende Serie, No.l
Ha BM-CLUBNIEUWS
September 1941
Vierde Tenniscommunicjué
GEEN GESPRONGEN RACKETS, GEEN
ZOEKGERAAKTE BALLEN, GEEN
VERDRONKEN_TENNISSERS
Uziet; van het tennisfront geen
nieuws.
Geen gesloten seizoen, geen materi
aalgebrek en toch geen tennis. De
afgeloopen maand is voor ons, tennis
sers, alles behalve gunstig geweest.
Af en toe heeft een enkele van ons
zich nog weieens een keer naar de
tennisbaan gewaagd, maar dan waren
en
na
waren deze
een minuut
er soms geen ballen,
er wel, dan kon men,
of tien geslagen te hebben, zijn
biezen wel weer pakken, omdat Plu-
vius weer eens een gulle bui kreeg
en goed wou maken, wat hij den men-
schen in Juni tekort had gedaan.
En daar kan het tennismateriaal nu
eenmaal niet tegen,, Bij een partij
tje voetbal deert zoo'n buitje niet
en ben je alleen afhankelijk van deri-I^
geen, die het terrein keurt. Wij
keuren zelf onze baan en ligt er
ook maar een klein plasje op, dan i
tennissen taboe. De teerbesnaarde
rackets (van do zielen nog maar niet
eens gesproken) kunnen daar absoluut
niet tegen. De snaren worden n.l.
gemaakt van kattendarmen en wanneer
die snaren nat worden, dan springen
ze door de hooge spanning, Zet U
Uw kat maar eens in den. regen;
moet U opletten, hoe gauw zij de bee
nen neemt en een droog plaatsje
zoekt en nu staan haar darmen niet
eens onder zoo'n hooge spanning...
En wij zijn er ook uitstekend in
geslaagd om alles, wat maar leek op
een duffe kantoorsfeer uit onze
avonden te bannen, wat natuurlijk
ook voor een groot gedeelte aan de
dames te danken is0 Ik ben er dan
ook van overtuigd, dat alle spelers
en speelsters, die dit jaar van de
partij waren, het volgende seizoen,
buitengewone omstandigheden voorbe
houden, weer zullen meedoen.
En den nog-niet-tennissers
kan ik op grond van de prettige
ervaringen van dit seizoen met een
gerust geweten zeggen; "Ik kan het
U van harte aanbevelenS"
Gé
Laatste "lied van de maand"
AFSCHEID VAN 'T CLUBBLAD
Rust zacht, mijn dierbaar geesteskind
je altijd zeer bemind
In heel je korte leven.
En 'k heb mijn oogen rood geschreid
Van louter lamme narigheid
Nu jij de geest moet geven...
Jij
Der
werd geboren, toen de nood
Sportclub H.B.M. was groot;
Da's nu zes jaar geleden.
Sindsdien heb jij mat blijde
Het wel en wee van H.B.M.
Verkondigd aan haar leden...
stem
Ik moet eigenlijk een beetje
tragischer schrijven, aangezien dit
stukje noodgedwongen als afscheid
moet dienen. Niet, omdat wij van
de tennissport reeds afscheid gaan
nemen, o nee, wij hebben nog een
maand voor den boeg, waarin wij'
hopen beter weer te treffen om ons
beste beentje nogeens voor te zetteri,Hoog boven
want het is met de tennissers net
als met de klok, als ze niet ge
regeld opgewonden worden, raken ze
Het was niet steeds<#een symphonie
Van hoogverheven poëzie;
Er waren dissonanten.
Maar de bedoeling van jouw taal
Die snapten we toch allemaal,
Tot zelfs Geert W.zijn tante 1
In tijden van verduistering,
Van ideaal-ontluistering
je stem nog klinken.
vogel, die zijn lied
5t slagveld hooren liet,
Terwijl de dooden zinken...
Bleef toch
Je was een
>n,
van slag af. Maar er loopen akelige
geruchten, dat het clubblad zou moe-»
ten^sneuvelen op het papier-bezui-
nigings-slagveld en daarom wil ik
mijn afscheidswoord schrijven voor
dat het te laat is.
Welnu dan, wij kunnen van het
zijn einde naderende tennis-seizoen
niet anders spreken dan van een
prettigen sporttijd, waarin steeds
een goede verstandhouding heerschte
tusschen spelers en speelsters
onderling. Geen gemopper over te
lang zitten en te weinig spelen.
Je was het
dat overal
Tot waar de
Van hen, die
Straks in he
Hun laatste
zijn
zorgelooze kind,
>eelgoed vindt,
tappen dreunen
heden sterk en groot,
t aanzicht van den dood
klachten kreunen.
Vaarwel, je
Dat niet
Ik mie je
Want och,
En k heb
In heel je
taak is opgeschort,
e lang je rustpoos word'
toch wel even,
je bent mijn geesteskind
je altijd zeer bemind
korte leven.
vdz