Zesde Serie, No<.2
H *3 dl# -C lubnieuwc
November 1940,
op een beklagenswaardiger tegenstan- 1
der, als een toreador op een stier»
Het was alleen nog een vraag., wie
die stier sou zijn; Keuter, die je
zoo fel aankijkt ohder zijn masker, i
of v.Nigtevegt. die je mat een sproig
en een schreeuw aan de muur wil na- i
gelen, of Hartog, die er zoo gemoe- I
del ijk uitziet, maar zulke verduveld I
harde klappen kan geven».#
Het is alles een beetje anders I
geloopen. Mijn witte rakje kroeg ik i
nog niet aan, mar ik moest het stel- j
len met voetbalshirt en -broekje.
Evenmin is er een druppel bloed ge-
vloeid, maar zweetdruppels des te
meerl Nog nooit heb ik zoo hard ge- jj
werkt en dat alles alleen om behoor-
lijk te leeren staan en behoorlijk
te leeren vallen, uitvallen dan#
Want Prof«Paoli bouwt zijn systeem
van den grond af op. Het voetenwerk, j
zegt hij, is de grondslag van het
schermen en dus scharrelden mijn
voeten onbeholpen over den looper,
naar voren, naar achteren, naar vo~
ren. Soms was ik mijn linkervoet ge- I
woon kwijt en dan vond ik hem terug
op meters afstand van mijn rechter..
Ik wist niet, dat het mensehelijk
lichaam zulke standen toeliet en U
moet ook niet vragen, wat voor moei-
te me dat kostte En al mijn acroba
tiek werd begeleid door de melodieu—
se stem van Maestro Foresto Paolis
un, deux^, secunöo, bale stro, enz»##
ioen ik thuis kwam,'heb ik
me met een plof in bed laten vallen,
•s Morgensvroeg mijn vrouw me, of
ik bij Ognibeni was geweest, omdat
ik in mijn slaap aldoor van'die rare
Italiaansche vloeken liet» En toen
\t °P wilde staan, had ik het gevoel,
alsof ik mijn boenen op de scherm-
zaal had laten liggen,,
v, v ondanks alles was er
toch het allesoverheerschcnde idee,
een sport te hebben ontdekt, die h^rv
diensten afdwingt van alle spieren
van het lichaam, een sport, die als
"^turG Physique" haar gelijke niet I
kent en die zeifs in dit eerste sta™ i
ai ara, zono. er wapen en zonder de prik-f
kei van strijd en overwinning» oen
zeldzame^ bevrediging geeft#
den loopS^®0™0 "°°k St!l lk WOGr °P
ZOO goodf Cuna°! bRXc8tpo> eoen goud I
P.v.dtV,
Donderdag14 Novembcr
CLUB.. A V O N 'D
Mgcheid van Nanne Sja rp
OPEN BRIEF VAN DEN VOORZITTER
Aan Maestro N.Sjerp,
ex-Leeraar in de Scherminilogie
aan het Instituur S0C. "H.B.M,
Amsterdam
Beste vriend en leeraar,
Ik heb je als voorzitter van
ae sportclub bij de opening van onze
nieuwe scherm- en feestzaal officieel
bi j ja afscheid als leeraar mogen toe
spreken en dat was voor mij een groot
voorrecht en een groot genoegen. Het
geheel verliep, zooals ik het mij had
voorgesteld, n«l. om je voor het front
van de ^roep te laten vernemen, hoeveel
hoogachting wij voor je gevoelen en
hoezeer het door jou verrichte werk
door ons wordt geaprecieerd, Je wilde
aanvankelijk niet komen. De reden was
duister voor hen, die je niet kenden,
doch voor de ingewijden was het een
open boek o Een Schlager uit. vroeger
dagen luidde;
Ein Tag ohne dich
1st ein Tag ohne Gluck,
Denn das ist ja ein Tag ohne Liebe
Het is eigenlijk een liefdesliedje,
maar ik waag het, het hier te citeeren
om ao ik weet, dat jouw liefde verankeic
was in je werk, in je steeds weer tot
daden prikkelende taak. En dat misera
bele stukje spier in de linkerkant van
je borstkas (dat zijn je eigen woor
den 1) had je van die liefde beroofd,
althans van de mogelijkheid om die
liefde door daden te bewijzen#
Ik bezocht je in je werkeloo-
zen t ijd nimmer, doch, beste meester,
wij kennen elkaar toch. Ook in onze
zwakke plekken. Moesten wij samen zit
ten janken op do puinhcopon van een
ox d i: oor de t oe komst V
Jij hebt je Oratio Pro Domo
kunnen houden5 je hebt als een waar
achtig Nederlander je hort kunnen uit-
Soorten over do deelsom* outsider of
insider, een som, die niet op nul uit-
-<wam3 Doorslaat ik je zeggen, dat, al
zou eon buitenlandsche leeraar ons al
lemaal tot kampioen maken, hij zal ons
nooit dat gevoel kunnen geven, dat iii
waarachtig vriend en leeraar
bijgebracht# Dit is geen onvrionde-
1-ujkneid jegens Paoli en nog minder
oen miskenning van diens prachtige ka
raktereigenschappen, Je hebt hem trou
wens zelf nog staan ophemelen, wat we
heel sympathiek van je .vonden', Maar er
is er tenslotte maar tón, die ons
schermclubj'G bij wijze van spreken op
zijn schoot heeft gehad, die ons hooft
