de werkeliik kostelijke humor van onzen Sinterklaas maakte van
d3t eMetSdeze wei feesten, al vallen zij buiten het kader der spor
beoefening, zijn ongetwijfeld de banden der vriendschap weer nauwer
aangehaald.
P.R.
OP HST OVSRLlJSBIi VAN
De duivel hale 't ouwe jaar
Met al zijn malle kuren
Wij moeten 't met een reuze zwaai
De eeuwigheid in sturen 5
Wij moeten cp z'n ouwerwatsch
Het vuurwerk laten knallen
En zingen, tot de stukken kalk
Uit onze zolders vallen!
Geen jazz kan het genoeg nu zijn
Geen swing~aecoorden rauwer
Three cheers voor good eld Meerenberg!
(De hoefden worden blauwer)
Wie nu g er, rumba. dansen kan,
Die zal het nima.er leeren
Sa zonder dit exquies genot
EStlendig eclipseeren.
De wijding van ft accordeon
Is haast niet te beschrijven
En als de lady-crooner croont...
Maar laat ik netjes, blijven!
De banjo blaft in fis majeur
De stringbas puft amechtig
Uren, dagen, maanden, jaren.
De klokken slaan zoc plechtig...
Dames, hoeren, feestelingen,
Het jaar is overleden!
Trek ncu maar niet zcc'n treurgezicht,
Want daarvoor is geen reden.
't Is waar, het was voor ons niet slecht,
Strikt zakelijk gesproken,
Maar in de wereld heeft het aan
Misère niet ontbreken.
De paraplu van Chamberlain
Heeft ons nog droog gehouden,
Maar *t scheelde maar een haar, of heel
Europa was verkouden!
Dag Cuwejaar, dag cud fregat,
Ik wensch je prettig zinken!
Als j•onder water bellen blaast,
Dan zal ik op je drinken!
Hoe mooi toch, dat zoo'n simpel jaar
Op vaste tijden dood gaat
En dat die goede vader Tijd,
Nu nooit eens uit het lood slaat!
Hce dèm toch, dat ons bij den mensch
Zooiets niet is gegeven
j. j rp*, V,-i -i olvan WaC
