i-O
POQTCLUJ3
DJ
C LUBNI E.U WBj
lop
1 1 j"
c
Op
v <0 v
0~
2de Serie
N o 5
Mei 1937
ROTTSRDAM^AMSTERDAM
i En zoo is het jaarlijksche verbroederingsfestijn Rotterdam-
Amsterdam - dit jaar in Amsterdam - ook alweer voorbij. Het was schoon
en daverend en de H.B.M. waardig!
Het begin was eigenlijk niét zoo mooi. We begonnen n.l. met ver
raad te plegen aan ons vriendelijk gebrild kellnertje van Eweg door zijn
knusse comboffie straal te negeeren en ons neer te vleien in de Zondag-
sche ruimten van Victoria elle-même. Gelukkig was het daar ook knus en
goed en behaaglijk en we dusten ons ontrouwe geweten in slaap met de
smoes, dat het met dergelijke inrichtingen precies is als met vrouwen:
Men kan ze niet allemaal haten om één. We dronken dus gezellig ons kop
je koffie en aten ons taarretje (hup Rotterdam!) en daarna trokken we
welgemoed naar het terrein.
En daar is "het" ons bijna gelukt! We hadden de beker op een
gegeven oogenblik bijna op het droge, maar in de tweede helft schoot
toch neg het haakje uit en viel de buit weer met een plons terug in het
Maaswater. Voorzitter Lampe vischte hem kalm met een schepnetje op en
nam hem mee naar de schermzaal. Daar mochten we hem nog Innaai zien
onder begeleiding van een paar troostende woorden. Waarop we onze af-
scheidssmarten wegspce lden met de feestdrank bij uitnemendheid.
Er is zeer grondig gespoeld en het was alles bij elkaar een
vreugdevolle middag. De schermzaal en haar valsche piano werkte als
steeds inspireerend op vele kunstenaars-gemoederen. Er was een Rotter-
damsch meisje, dat piano speelde van een soort Chineesch muziekschrift.
•Datzelfde Dirndl had zich na schodtijd bezondigd aan een gedicht en ik
•heb me afgevraagd, waar dat heenmoet, als meisjes van 12 jaar al op een
stoel gaan staan en de heele gemeente voorzingen, wat er gezongen meet
worden. Arme vader!
Rie Pronk bracht de piano glad van streek door met haar teeder-
slanke vrouwenhanden over de afgebeukte, vergeelde toetsen te aaien. Er
roerde zich iets in het ver-jazz-te binnenste van den veteraan en er
kwamen wonderlijk welluidende klanken naar boven.
Op vocaal gebied was Rotterdam ons echter weer de baas in de
persoon van den Heer Waayer, die hoogst verdienstelijk eenige lis deren
zong."lch bin nur ein. armer Wandergesell" zong hij o.a. en zoodanig ge
raakten wij in de ban van zijn stem, dat wij het ijskoud slikten en in_
plaats van zijn weldoorvoed, goedgekleed, blozend uiterlijk, één van die
zwervende romantici meenden te zien staan van zooveel jaar v.H.(vóo» Hit-
Ier).
Verder waren er weer onze vaste medewerkers: Wim Cornelissen
als pianist-zanger-bandleider-balleider en natuurlijk onze.iHeineken's
Band, zij het eenigszins gekortwiekt. In de band gaf v.Nigtevegt een
gast-vcorstelling als slagwerker maar helaas is het aantal menschen, dat
gevoel heeft voor de Ware Kunst slechts klein, zoodat zijn virtuoze be
werking van het potten- en pannenstelse1 in het rumoer vrijwel verloren
ging. Behalve die élne klap bij ik-weet-niet-meer-welk lied. D&t was
opvallend schoon,
Daar was verder neg Nelis, die met de Uestertoren kwam aandragen
-V")
/-
V—dk.
_n_