Brouwerij dankbaar voor
25 jaar vriendelijkheid
PERSONEELSORGAAN VAN DE AMSTEL BROUWERIJ N.V.
Alej. L. Evers jubileerde
HET SPONGAT
NUMMER 119 -
16 OKTOBER 1969
Sketch voor twee PTT-ers: links N.
Broekhuysen, rechts A. W. F. Kroon.
Van heinde en verre waren woensdag
1 oktober de Amstel-mensen naar de
Gijsbreghtkelder gekomen. Niet om op
de eerste dag van wat we 'het nieuwe
jaar' zouden willen noemen elkaar de
hand te schudden, maar om hulde te
brengen aan de meest onverstoorbare en
even geduldige vrouw die de Amstel-ge-
meenschap kent, onze telefoniste Lenie
Evers. Zij immers heeft het gepresteerd
25 jaar onafgebroken te posten op het
'knooppunt van verbindingen': de gezel
lige behuizing van de telefooncentrale.
De vrouw, die in haar werk het 'kort en
zakelijk' steeds lardeerde met de haar
aangeboren vriendelijkheid, had uitdruk
kelijk gevraagd om op haar jubileumdag
niet officieel te worden toegesproken.
Vandaar dat haar receptie het onge-
dwongene had van de bijeenkomst van
een vriendenclub. Voor mejuffrouw
Evers een samenkomst van mensen, van
wie de stem meer vertrouwd was, dan
het daarbij behorende gelaat.
Geen toespraken dus, maar wel - voor
afgaande aan de kelderparty een ont
vangst in de directiekamer, waar mej.
Evers en haar naaste familie in een ge
zellig onderonsje met drs. A. Miedema,
mr. J. M. Elink Schuurman en enkele
leden van de jubileumcommissie ervarin
gen en aardige voorvallen uit de afge
lopen 25 jaar ophaalden. Onder meer
over de situatie destijds, toen de tele
fooncentrale gehuisvest was in een grote
kast op de expeditie, en er nog niet meer
dan een kleine honderd toestellen waren.
Dit in tegenstelling tot de bijna 300 aan
sluitingen die we nu hebben.
Drs. Miedema stelde mej. Evers voor als
iemand uit de Amstelkring, die met na
genoeg iedereen kontakt had. Zij is het
ook, die het eerst naar buiten treedt, ter
wijl daarbij de wijze waarop de klant be-
vervolg op pagina 3)
Drs. A. Miedema overhandigt mej. L.
Evers het gouden armbandhorloge.
Rechts de moeder van mej. Evers.
IN MEMORIAM
1)RS. HAROLD J. SPROCK
Een man in de kracht van zijn
leven, 39 jaar oud. Geboren en
getogen op Curasao. Studeerde
economie in Nederland (Tilburg).
Na het afleggen van het doctoraal
examen keerde hij terug naar zijn
geboorteland, waar hij werkzaam
was bij het familiebedrijf J. A. J.
Sprock N.V., dat al jaren lang
Amstel Bier importeerde. Toen in
het jaar 1960 de Antilliaanse Brou
werij N.V. in bedrijf kwam, werd
hij daarvan directeur, een taak die
hij voortreffelijk vervulde.
Waarom moest nu deze man, op
wie zo veel verwachtingen waren
gebouwd, die voorbestemd leek
om èn voor zijn bedrijf èn voor
zijn land nog lang en nuttig werk
zaam te zijn, waarom moest deze
sympathieke man tijdens een kort
bezoek aan Nederland overreden
worden door een trein op het sta
tion te Boxtel, waar hij alleen
maar behoefde over te stappen?
Deze vraag, de vraag van het
waarom van het lijden, van het
noodlot, de vraag waarmee de
mensheid altijd geworsteld heeft,
ligt buiten ons vermogen om die
te beantwoorden. Wij kunnen
slechts met grote droefheid de on
herroepelijkheid van dit overlijden
heseffen, en het verlies peilen, dat
zijn vrouw en 2 jonge kinderen,
zijn ouders, en het bedrijf waar
van hij de leiding had, geleden
heeft.
Zijn nabestaanden wensen wij die
sterkte toe, nodig om deze harde
en onverwachte klap te leren dra
gen.
Adieu, Harold. Wij blijven de beste
herinneringen aan je bewaren.
Rust in vrede onder de zon van je
eiland Uuracao.
J. C. Bossard
1
