Medewerkers van de
sportieve brouwerij
AJAX - BENFICA
(vervolg van pagina 1)
tekende allemaal extra reklame, want in
Frankrijk drinkt men veel Amstelbier.
Eindelijk was het vijf voor drie. Tijd
om naar onze staanplaatsen te hollen.
De trappen op naar de tribune om daar
tot stilstand gebracht te worden door een
muur van mensenruggen die zo afwij
zend was als staal. Geen doorkomen aan,
geen sprankje was er te zien van het
veld. Zoeken naar een gaatje, wringen,
sardines in een blikje spelen en je mee
laten voeren met de massa. Eindelijk dan
toch de tribune. Door je helemaal uit te
rekken, kun je een beetje zien. De men
sen staan op elkaar .gepakt. Verschillen
den moeten de mensenklomp verlaten
om naar lucht te happen, er komt weer
een gaatje vrij en als de tweede helft
begint, kun je eindelijk alles zien, ook
de andere tribunes met zeeën van Ajax-
petjes.
Toen we gewonnen hadden, wilde weer
iedereen een petje. De weinige die we
nog over hadden werden snel uitgedeeld
en toen ging het huiswaarts. Niet zon
der strubbelingen, want de route door
de stad was een mooie verzameling fles-
sehalzen, de autoweg naar het Noorden
had een onbekend beginpunt en toen we
eindelijk in volle vaart richting België
reden, sloeg de motor van de bestelwa
gen af. Twee voorkómende politieagen
ten vonden ons morrelend aan schroef
jes in het donker en boden de helpende
hand. Het duurde een uur voordat het
mankement een verloren schroef uit
de carburator - was gevonden. Het liep
toen tegen tienen en niemand had nog
gegeten. Na goed zoeken vonden we
eindelijk een restaurant waar geen bus
sen voorstonden en waar de hond nog
niet bezig was met de pot. We waren
toen wel toe aan een versterkende maal
tijd!
Waar gaat Ajax nu naar toe? Plaats en
tijd zijn nog onbekend, maar de hele
Nederlandse charter-luchtvloot is al ge
reserveerd voor de Ajacieden. Het zal
misschien een uittocht worden die Pa
rijs overtreft!
Verschillende Amstelmedewerkers gin
gen als supporter naar Parijs. Enkelen
onder hen vroegen wij naar hun erva
ringen.
Een succes
De heer Geurts van Documentatie vond
de reis een succes. Hij ging samen met
zijn vrouw per bus en is zo enthousiast
dat hij vandaag weer zou vertrekken als
de gelegenheid zich zou voordoen.
De heenreis ging zeer vlot. Er werd
maar één keer gestopt en dat gebeurde
in Antwerpen, zodat men al tijdig bij
het stadion aankwam. Er was nog tijd
om via bus en trein naar Parijs zelf te
trekken en het echtpaar Geurts gebruik
te de enkele uren om een indruk van
de stad te krijgen, die het nog nooit eer
der had bezocht. Zij kwamen veel
Ajacieden met Amstelpetjes tegen.
Dank zij staanplaatsen in de zon hebben
zij de wedstrijd goed kunnen volgen. Na
afloop was het voor vele busgenoten een
hele toer om hun vervoermiddel terug
te vinden, met het gevolg dat hun bus
twee uur te laat vertrok. Over de terug
reis kon de heer Geurts niet veel ver
tellen, want hij had aan een stuk ge
slapen. Misschien is dat de reden waar
om hij weer direct zou willen vertrek
ken?
Vroeg
De heer Wolffgramm (debiteurenadmini
stratie/bier) vertrok per trein om drie
uur in de ochtend en werd uitgeleide
gedaan door de Amsterdamse Politieka-
pel. Op de tussenstations in Frankrijk
en ook op de Gare St. Lazare in Parijs
stonden overal groepjes Fransen, die wa
gons vol supporterenthousiasme een be
zienswaardigheid vonden. Om half
twaalf kwam hij aan in Parijs en had
dus nog even tijd om de stad in te
gaan, voordat hij met een andere trein
naar het stadion reisde.
Op de heenreis was de stemming zeer
feestelijk geweest, maar nadat de trein
richting Amsterdam was vertrokken,
daalde de vermoeidheid over de passa
giers neer. Heel veel stemmen waren
in de loop van de dag stuk geschreeuwd.
De heer Wollfgramm zou dit uitstapje
voor geen geld hebben willen missen,
maar hij was zeer positief toen hij zei,
dat hij er niets voor voelde om het te
herhalen.
Brand
De heer v. d. Pol (Hoofdboekhouding)
heeft het niet zo goed getroffen en ook
hij weet heel zeker dat een dergelijke
reis niet voor herhaling vatbaar is. Toch
had hij de ervaring niet willen missen.
Ook hij vertrok om middernacht met een
bus en kreeg eerst in Brussel gelegenheid
om de benen te strekken op het onzalige
uur van klokke vier in de ochtend. Er
was een kop koffie te krijgen, maar die
kostte dan ook 2,50. Of deze prijs te
wijten was aan het vroege tijdstip of aan
de gewiekste wisselkoersen, was niet na
te gaan.
De heer v.d. Pol was voorzien van een
staanplaats en was blij dat hij al om
één uur een goed plekje op de zonnige
tribune kon uitzoeken, ter afwisseling
van het lange zitten. Hij heeft wel geno-
vervolg op pag. 3)
