W. Kerk: Aardappelen in bierkrat
J. de Roest: Kerst geen eetfeest
Tot de grote Amstelgemeenschap beho
ren ook de gepensioneerde werknemers.
Daarom willen wij ook hen aan het
woord laten, om iets te horen over hun
beleving van het Kerstfeest. Als eerste
hier de heer W. Kerk, die in juli
1954 als stoker werd gepensioneerd,
nadat hij reeds in 1919 bij de brouwerij
was gekomen. De heer Kerk viert het
Kerstfeest altijd bij één van zijn kinde
ren. De nachtmis luidt bij hem het
kerstfeest in. Daarna gezellig 'koffietafe
len'. 'Vroeger ging het niet zo best', ver
telt hij. 'De tijden waren bijzonder slecht
en van het Kerstfeest moesten wij zelf
iets maken. Ik had tien broers en zus
ters en mijn moeder overleed op jonge
leeftijd. Wij moesten het vaak bij de
nachtmis laten. Gezelligheid was er
natuurlijk wel in deze sombere dagen,
maar dat is in de loop der jaren ook
allemaal veranderd'. De heer Kerk ge
looft wel dat de kerst, vergeleken met
vroeger meer beleefd wordt. Alhoewel
er velen zijn, die deze dagen benutten
om het er eens echt van te nemen, ge
looft hij wel, dat een groot percentage
de werkelijke betekenis van dit feest
gaat zien. De omstandigheden verschil
len zo met vroeger' zegt hij. Bijna auto
matisch gaan zijn gedachten terug naar
de kille oorlogsdagen. Het was eind
december 1944. Ergens in de brouwerij
hadden de Duitsers een kleine opslag
plaats van aardappelen. 'Hoewel deze
stevig vergrendeld was, zag ik toch
steeds meer collega's met aardappelen
lopen. De honger in die dagen, dwong
mij hun voorbeeld te volgen. Op een
avond vlak voor kerst kroop ik in het
stikkedonker naar de plek. Een collega
deed, zonder dat ik het wist, hetzelfde,
en vlak bij de opslagplaats schrokken
we hevig van elkaar. Bij de plek, waar
de aardappelen waren, bemerkte ik op
de tast een lege bierkist. Deze gooide ik
halfvol met aardappelen, maar toen ik
hem in het donker wilde oppakken om
ermee vandoor te gaan, bemerkte ik tot
mijn grote schrik, dat er geen bodem in
de kist zat. Op de een of andere manier
heb ik de aardappelen toch meegekre
gen, maar de angst sloeg me toch wel
om het hart', aldus de 72-jarige heer
Kerk, die elk jaar zo vlak voor Kerst
mis weer aan dit verhaal herinnerd
wordt.
Mensaje de Navidad
de la gerencia
De heer J. de Roest ging in 1960, na
ruim 17 jaar als schilder bij de brou
werij gewerkt te hebben, met pensioen.
Hij woont nog steeds in de le Ooster
parkstraat 95'" en op dit adres viert hij
meestal, met zijn vrouw mevrouw P. de
Roest-Matthesius, het kerstfeest. Soms
viert dit echtpaar Kerstmis bij hun doch
ter. Alhoewel het religieuze van het
kerstfeest bij hen op de achtergrond ge
raakt is, zien zij het toch als één van de
hoogtepunten van het jaar. De familie
De Roest neemt geen kerstboom meer
in huis, maar decoreert de wanden van
de huiskamer met kersttakken. Me
vrouw De Roest vindt, dat teveel men
sen van het Kerstfeest een eetfeest
maken. Hij meent, dat het hele jaar door
heerlijk gegeten kan worden. 'Wij gaan
niet naar de kerk. Desondanks beleven
wij de Kerst op een fijne manier', zegt
zij en haar man neemt het gesprek met
belangstelling over.
Ik kan me Kerstmis 1944 nog herinne
ren als de dag van gisteren. Het eten
was bijna op in Nederland en de kou
was onverdraaglijk. De Amstel Brou
werij nodigde toen al haar werknemers
uit, om een kerstcadeau te komen halen.
Later bleek het een enorm pakket
levensmiddelen te zijn. Het was gewel
dig. Dat is toch wel een onvergetelijke
kerst geworden'. Ook na de oorlog heeft
de Amstel Brouwerij haar employees en
ex-employees met Kerstmis nooit ver
geten. Ieder jaar was er wel iets voor de
werknemers en hierover heeft hij dan
ook niets dan lof. Ook de eerste kerst
na de oorlog zal het echtpaar De Roest
niet vergeten. Alles was nog moeilijk te
krijgen en de prijzen waren aanzienlijk.
'Ik sprong een gat in de lucht toen ik
aan het einde van de week, buiten de
kerstgeschenken een extra weekloon
kreeg'. De heer De Roest viert ook dit
jaar Kerstmis 'binnenshuis'. Het zullen
voor hem twee fijne dagen worden,
waarin onvergetelijke herinneringen
naar voren zullen komen.
Cada uno de nuestros directores han
escrito - con ocasión de Navidad y de
Aho Nuevo un mensaje personal para
todos los colaboradores de nuestro
fabrica de cerveza. Los mensajes comple-
tos estan imprimidos en las paginas 2 y
3 de esta revista. Vcis. comprenderan que
es casi imposible traducir sus mensajes
por completo, por esto damos aqui un
resumen en espahol para darles una im-
presión de lo que escribieron.
El sehor Dr. E. J. Egberts, Director
Economico, se pregunta en su mensaje
que es lo que significa para Vds. y para
él mismo la Navidad, es la narración o
son las canciones, importan los dias
libres o tal vez los regalos, esta la Iglesia
en el primer lugar o es el arbol. Final-
mente llega a la conclusion que cada uno
vive la Navidad a manera distinta, cada
uno experimenta la Navidad a su
manera.
Y sobre esto, yo no puedo escribir, dice
ei sehor Egberts.
El sehor P. Kranenberg, Director Com
mercial para la Benelux, ve la Navidad,
fin de aho y Aho Nuevo como una
circulación de nuestra existensia, o sea;
principio - fin - principio. Indica que
tambien en el trabajo y en la comunidad
de la empresa necesitamos los unos a los
otros. Espera que tambien en el Aho
Nuevo irabajaremos en un ambiente de
mutua confianza y estimación. Porque
esto, son los dos pilares necesarios para
fijar si hacemos nuestro trabajo bien y
si lo hacemos con gusto.
El sehor Dr. J. M. Elink Schuurman,
Director de Exportación, vuelva en sus
pensamientos al fin de la guerra, cuan-
do vivia en Djakarta. Describe la forma
como entre los trópicos se trataba de
crear algo del ambiente 'como en casa'
Llegando a la conclusion que los cristia-
nos de todo el mundo experimentan
- como una unidad algo parecido de
la Navidad, y, que la Fiesta de Navidad
irradia algo que debe servir de base para
una Paz Mundial anheleda por todos.
El sehor Ingo. R. van Marwijk Kooy,
Director Tecnico, cuenta de los dias
oscuras antes de Navidad y sobre el
tiempo que, exteriormente aparece tan
sombrio. Esto, contrario al gran calor y
la alegria que interiormente experimen-
tamos en la Navidad. Espera, que el
clima del trabajo dentro de la empresa
tambien en el '68 sea buena y que el
barómetro indica continuamente 'Buen
tiempo'.
4
