Onze 6e jaarlijkse viswedstrijd
Spaanse groeten naar huis
„Als twee mensen hetzelfde doen is dat
nog niet hetzelfde" is een oud Chinees
gezegde, waarin - zoals bij alle spreek
woorden - een zekere waarheid ver
huld is.
Zet twee hengelaars aan de waterkant
met de opdracht zoveel mogelijk vis uit
het water te halen dan zal de ene wel en
de andere niet vangen. De aanwezigheid
van een hoeveelheid vis spreekt uiter
aard een woordje mee, maar toch.
waarom vangt die ene hengelaar er zo
onnoemelijk veel en de andere zo wei
nig? Noem het geluk of routine zoals u
wilt, maar men heeft er virtuozen bij,
die zonder blikken of blozen het ene na
het andere visje aan de haak slaan, met
wisselend succes om de spanning erin te
houden.
Dit zijn zo de ontboezemingen naar aan
leiding van de zesde jaarlijkse wedstrijd,
die op 10 september j.l. bij Wervershoof
gehouden is. De controleurs hebben het
die dag wel zeer druk gehad, zoveel vis
is er gevangen. De goede vangst droeg
er toe bij, dat de sfeer zo niet uitbundig
dan toch zeer bijzonder was, ook al door
het fraaie weer temidden van het prach
tige Hollandse landschap, waarvoor mis
schien velen geen oog hadden omdat zij
zeer geboeid werden door de reacties
van hun dobbertje. Ons natje en droogje
werden keurig op tijd aan de waterkant
geserveerd. Trouwens de gehele verzor
ging was weer prima. Ook in café Kraay-
vanger te Onderdijk gemeente Wervers-
hoof bleek alles voor ons in de puntjes
verzorgd. De soep (met veel ballen) en
de belegde broodjes smaakten opperbest
en waren spoedig verorberd.
Na de maaltijd werden enige prijzen, die
door de heer Kraayvanger beschikbaar
waren gesteld en vanzelfsprekend zeer
dankbaar werden aanvaard, voor de tot
nu toe meest spectaculaire resultaten,
uitgereikt. Hierna volgde nog een con
sumptie, aangeboden door het jubileum
fonds. Zijn er niet méér fondsen, die met
ons, hengelaars, daadwerkelijk mee
leven? Alles smaakte best en gevoed en
gelaafd togen allen weer naar het vis
water.
Ook nu weer gelukte het velen van ons
menig visje te verschalken. Sommige
controleurs kwamen papier tekort om
de vangsten te noteren. Het eindsignaal
kwam eigenlijk veel te vroeg, zo snel
verliep de tijd.
's Avonds in onze Gijsbreghtkelder de
prijsuitreiking. Alle bijzondere prestaties
werden beloond en als slot een complete
cérémonie protocolaire met de daarbij
behorende hymne ter ere van de drie
prominente hengelaars onder ons t.w. de
heren Vogelaar, Diepen en De Lang, die
hun trofeeën uit handen van mevrouw
De Korte ontvingen. De uitgebreide uit
slag van deze viswedstrijd zal in het vol
gende Spongat worden vermeld. Tot
besluit een gezellig dansje op de maat
van de muzikale geluiden van The
Metro's. Daarmede was deze viswed
strijd wederom verleden tijd.
Ik meen de tolk te zijn van allen als ik
hier met een dankwoord, gericht aan
allen, die zich voor de organisatie van
deze wedstrijd hebben ingezet, besluit.
Ook tot de overigen, die op hun wijze
hebben bijgedragen om deze vispartij zo
aangenaam en gezellig mogelijk te doen
verlopen, zeg ik: „Wel bedankt en tot
de volgende keer."
Van Vrede.
Mevrouw De Korte naast de drie winnaars: v.l.n.r. de heren De Lang, Vogelaar
en Van Diepen.
Traditiegetrouw is de Wereldomroep
weer bij ons op bezoek geweest om op
namen te maken van gesprekken met
onze Spaanse werknemers.
Vrijdag 9 september stond om acht uur
's avonds de grijze registratiewagen van
Radio Nederland weer voor de deur,
door zware kabels verbonden met micro
foons in de Gijsbreghtkelder. De heer
Van Brunschot heette ieder welkom
waarna de heer Joaquin Valero, een uit
Barcelona afkomstige verslaggever van
Radio Nederland de leiding nam. In een
plezierig tempo werden enige tientallen
Spaanse werknemers ondervraagd over
hun leven en werken in Amsterdam,
waarna zij hun gezins- en familieleden
konden groeten.
De gesprekken werden afgewisseld door
muziek, voortgebracht door het kwintet
XYZ.
De opkomst van onze Spanjaarden was
minder dan vorige jaren, maar de stem
ming was opperbest. Er waren ook
enkele Spaanse dames meegekomen.
Dergelijke uitzendingen van Radio Ne
derland worden in Spanje gretig beluis
terd; vooral in de kleine dorpjes grijpt
men zo'n gelegenheid aan om er een
feest van te maken. Er is zelfs een dorpje
waar de pastoor de enige radiobezitter
is; deze zet zijn ontvanger op het dorps
plein en de bewoners komen er gezellig
omheenzitten en al etend en drinkend
wordt geluisterd naar wat de verre
dorpsgenoot te vertellen heeft.
