Kraan kapseisde Ogen spoelen met de Barikos Hes Op diverse hieronder opgesomde afdelingen is een kastje aanwezig waarin zich een fles bevindt met Barikos oogspoelvloeistof. Krijgt men een bijtende of irriterende vloeistof (b.v. een loog of een zuur) in het oog dan kan het oog met de Barikos vloeistof worden gespoeld. Is dit gebeurd dan moet men zich naar de verbandkamer begeven of zich melden bij de portier. In elk kastje is een instructie op gehangen hoe deze fles gebruikt moet worden. De afdelingen waar zo'n kastje aanwezig is zijn: instrumentmake rij, spoelplaats, tapkelder, bottela rij (2de en 3de verdieping), gist- kelder, brouwhuis, wortkoeling, Las Botellas Barikos" Algunos departamentos han sido equipados con una BOTELLA BARIKOS, para enjuagar los ojos. Esta botella es, para enjuagar los ojos, en caso necessario o sea cuando a uno le ha caido o salpi- cado lejia o algun acido en uno o dos ojos. Despues del uso es necessario pre- sentarse en el depto medico o en la porteria. Las instrucciones como usar esta botella se encuentren en los ar- marios donde estan colocados las botellas. mouterij, legerkelder (5x), labora torium bottelarij, machinekamer, ketelhuis, garage, portier (hoofd kantoor en fabriek), Poviet. (Vervolg van pag. 1) in Utrecht studeert, houd ik wel wat anders voor, dat laat zich verstaan." In 1944 kwam Pieter Kranenberg naar Amsterdam. Hij werd hier als employé aangesteld bij de in oprichting zijnde Vereniging „De Amsterdamsche Haven", die pas na afloop van de oorlog haar activiteiten zou kunnen ontplooien. Men gaf hem een kamer in het gebouw van de Maatschappij Nederland aan de Java- kade en droeg hem o.m. op, het gehele waterwegenstelsel op papier te zetten dat vanuit het achterland naar Amsterdam voert. Lang duurde deze werkzaamheid niet, want gedurende de hongerwinter werd hij uitgeleend aan de Centrale Rederij voor de Voedselvoorziening, die door een aantal industriëlen onder lei ding van mr Stikker was gesticht om voedsel (aardappelen, rogge en tarwe) over de Zuiderzee naar het noodlijdende Westen te transporteren. ,,lk ben", aldus de heer Kranenberg, „voor de directeur van die rederij, mr Ivens (nu secretaris van de groep Meelfabrieken), zo onge veer het manusje-van-alles geweest. Maar ook dit duurde niet lang, want een half jaar later was de oorlog voorbij. De Ver eniging De Amsterdamse Haven kon mij niet terugnemen, maar wilde mij wel een betrekking bij de Maatschappij Neder land bezorgen; dan moest ik naar Indië en dat zinde mij niet. Maar er kwam toch gauw uitkomst. De heer Ivens was niet alleen directeur van de Centrale Rederij voor de Voedsel voorziening, maar ook secretaris van het Centrale Brouwerijkantoor en hij was de mart die mij aanspoorde te solliciteren naar een betrekking bij één van onze grote brouwerijen. Een sollicitatie bij Heineken mislukte doordat daar al vijf mensen in opleiding waren, maar op 15 oktober 1945 - onvergetelijke datum voor mij - werd ik door jhr Six van Hillegom bij de Amstel Brouwerij aange nomen: kantoorbediende ter secreta riaat'. En zo is dat hier begonnen. Alle rangen en standen heb ik doorlopen, in den beginne overige afdelingen, in 1947 werd ik overgeplaatst naar een dochter onderneming in Utrecht. In 1956 werd ik adjunct-directeur en in 1958 commer cieel directeur voor de Benelux. Een jaar of vijf geleden ben ik voor het Preserven- bedrijf, enige malen naar Amerika ge reisd. Overigens heb ik heel veel door Nederland en België gezworven, maar de laatste anderhalf jaar is er voor mij vooral toch een massa kantoorwerk ge weest: het voorbereiden van marktstra tegie, het uitwerken van beleidsplannen en het toezicht houden daarop." Op onze vraag of de heer Kranenberg nog tijd heeft om er, naast zijn vele werk, liefhebberijen op na te houden, antwoordt hij met een ontwapenende vanzelfsprekendheid: „Mijn werk is mijn grootste hobby, dat kan ik eerlijk zeggen. Het is een voldoening voor me, dat ik dit leven zelf heb kunnen maken. Het commerciële boeit mij. Maar ja, als ik mijn leven mocht overdoen, dan zou het ook mogelijk zijn dat ik mij overgaf aan de studie - dat is óók een hobby - de studie van de geschiedenis en dan spe ciaal de economische geschiedenis van onze wereld. Ik lees altijd bijzonder graag biografieën van vooraanstaande mensen. De historie van de Westeuro- pese landen intrigeert mij bepaald. Er valt zoveel van te leren." Vijf kinderen heeft de heer Kranenberg: vier uit zijn eerste huwelijk en een dochtertje van 3Yi jaar uit zijn tweede (het portretje staat vóór hem op tafel. Hij leeft graag met de jeugd mee en Op het in aanbouw zijnde expeditieter rein (plaats van de oude garage) is donderdagmorgen een tientallen meters hoge kraan gekapseisd en tegen de dak lijst van de mouterij terechtgekomen; het horizontale deel kwam te rusten op een keetje dat boven op de mouterij staat. De kraanmachinist kwam met de schrik en een paar schrammen vrij. De kraan was bezig een ijzeren balk van drieduizend kilo te vervoeren toen de linker voorpoot van de kraan, waaraan een wiel is bevestigd, brak. De ijzeren balk viel in een berg zand. Hoewel het ongeluk enige meters van de verbandkamer gebeurde, hebben degenen die daar aanwezig waren er niets van gehoord. De schade aan ons gebouw is gering; wel werd de transportbuis voor het ge leiden van de gerst vanuit de lichter naar de silo kromgebogen, maar hij kon nor maal gebruikt worden. De werkzaamheden aan het expeditie centrum zijn enige tijd gestagneerd ge weest. deelt haar grote belangstelling voor alles wat met sport te maken heeft. Zondags ga ik altijd trouw naar de kerk, dat is nu eenmaal een gewoonte waar ik niet van afstap; bijna altijd naar dezelfde, de goede oude Wester, omdat ik daar de sfeer zo vertrouwd vind, zo echt histo risch Oud-amsterdams. Het is niet te zeggen wat er voor mij van dat gebouw afstraaltMaar zondagmiddag, dan ga ik graag met de kinderen mee. In mijn jeugd heb ik heel veel gevoetbald. Niets doe ik zo graag als supportertje zijn als mijn kinderen tennissen of (slot pag. 3) 2

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Amstel - Het Spongat | 1965 | | pagina 2