VRIJSTREEK
De groep personeelsbladredacteuren wer
den bij aankomst in Hulshorst welkom ge
heten door de heer Jung, de voorzitter van
de VVV 'Nunspeet en omgeving'. Dit ge
beurde in een cafeetje vlak bij het station.
Daarna gingen we wandelen in gezelschap
van enige deskundigenkenners van het
bos,' van de omgeving, van de folklore en
van de geschiedenis. Vroeger, zei de des
kundige, was dit een vrijstreek een oord
dus waar men zich aan de arm der justitie
kon onttrekken en het daar dus alras
krioelde van de vrijbuiters. Die drang om
vrij te zijn leeft nu, eeuwen later, nog
sterk in de bevolking van deze omgeving.
Vroeger, maar dan minder lang geleden,
woonden hier wel zestig schilders; het land
schap was dan ook bijzonder schilderachtig
met zijn lokomotiefboerderijtjes (zo ge
noemd vanwege hun hoge schoorsteen). Er
werd hier eek geschild en zeker niet uit
weelde. De armoede was toen zo groot,
dat de mannen 's zomers hun geit namen
(ieder gezin had een geit) en naar Fries
land gingen wandelen om daar de boeren
te helpen.
Onderwijl stappen wij voort door 'de tem
pel van ongekorven hout', zoals de dichter
zegt. Het bos geurt naar de herfst, die zijn
sporen heeft achtergelaten o.a. in de vorm
van een laag afgevallen bladeren. Hier
stroomt een beekje en daar, wijst een des
kundige, broedt ieder jaar de ijsvogel, een
zeldzame verschijning in ons land. Merk
waardige krachten werden vroeger de ijs-
Foto P. J. L. Gtauiemam
Zij at de kippen op
vogel toegeschrevenhij zou de zee kunnen
doen bedaren en de bliksem afleiden.
De houtvester blijft staankijk, een hekse-
bezem in een beuk, een even grote zeld
zaamheid als die ijsvogel. Een heksebezem
is in feite een woekering, waarbij vele tak
jes uit een plaats op één grote tak schijnen
uit te botten; het geheel ziet eruit als het
slordige nest van een grote vogel.
Er fietst ons een oude vrouw achterop.
Geheel in het zwart. Ze is zeker tachtig
jaar, zegt een deskundige. Jaren is haar
man al dood. Die ging 's zomers hooien
in het westen. Op een keer had hij, be
halve zijn vrouw, ook een toom kippen
achtergelaten en in zijn brieven vroeg hij
natuurlijk ook naar de welstand van de
kippen. Zij antwoordde tenslotte: met de
kippen gaat het best, ze kraaien in mijn
buik
VOOR DE KINDEREN
Plotseling staan we voor een kunstwerk:
een betonnen brug over de splinternieuwe
rijksweg Zwolle-Harderwijk. Deze loopt
door de bossen en zou zonder meer een
obstakel zijn voor de toerist, als deze voet
gangersbrug er niet was. Het verheugde
ons te vernemen dat er steeds meer samen
werking en overleg plaatsvinden tussen de
mannen van Rijkswaterstaat en Staatsbos
beheer, waardoor zowel voor het snelver
keer als voor de wandelende toeristen har
monie tussen natuur en kunstwerken ont
staat. Tijdens het aanleggen van deze
overigens prachtige weg kwam men te
zitten met 40.000 m3 grond, die men be
nutte om een grote put naast de weg te
vullen; hierdoor ontstond een hoogte, die
nu als uitkijkpost wordt ingericht. De toe
rist zal van hieruit een prachtig uitzicht
hebben. Even verder is een ideaal oord voor
de kinderen: de Zanden plas (1 ha water)
omgeven door (2 ha) zandstrand. Door de
ondiepte van het water kan er niet worden
gezwommen, zodat de opgeschoten jeugd
er weinig komt en ouders met jonge kinde
ren dus het rijk alleen hebben. Zoet spelen
de kinderen in het water; de ouders zijn
minder zoet, want na een zondag hebben
twee man een halve dag nodig om het pa
pier te ruimen. 'Je mag hier ook niks', zei
een ruiter, die met zijn paard door de plas
was heen gestapt en hierover werd onder
houden. Toen we dit vernamen zaten we
al enige tijd in een autobus, waar men ons
met veel moeite in had weten te krijgen,
want we wilden allemaal verder wandelen.
Maar die bus was nodig omdat er nog an
dere dingen op het programma stonden.
7
