de Expo, die wij voor ons vertrek naar
Amerika gezien hebben, maar beslist niet
minder interessant. Met zijn oppervlakte
van 300.000 m2 is hij ongeveer een kwart
van de Brusselse tentoonstelling, en dat
komt omdat ze hier beslist geen verlies
willen lijden, zoals dat in Brussel het geval
was. Daarom zijn de gebouwen hier ook
voor permanent gebruik neergezet.
Er zijn nu ruim acht miljoen bezoekers
geweest en het ziet er naar uit dat er geen
verlies geleden zal worden, want het be
zoek was boven verwachting.
Het terrein van de tentoonstelling ligt niet
al te ver van het centrum. De monorail
(die ook blijft bestaan) zorgt voor een
vlotte verbinding en de rit die we maak
ten was een zeer plezierige ervaring. De
wagons hebben grote ramen en het is weer
eens iets anders de verkeersdrukte van
boven af te zien.
De bogen van het paviljoen der weten
schap; op de achtergrond de Ruimtenaald.
De blikvanger van de wereldtentoonstelling
is de Ruimtenaald (Space Needle) op een
mast van tweehonderd meter is een restau
rant gebouwd dat eenmaal per uur geheel
ronddraait. Drie liften elk plaatsbiedend
aan veertig personen gaan met een snel
heid van 4 m/sec. constant op en neer.
Vanuit dit ronde restaurant heeft men een
prachtig uitzicht over Seattle en omgeving.
Gaat men alleen voor het uitzicht naar
boven dan kan men bovenop het restau
rant terechthier is een overdekte ruimte
die niet ronddraait.
Ook het paviljoen van de Amerikaanse
wetenschap kan als een blikvanger be
schouwd worden. Het is niet van zo grote
afstand zichtbaar als de Ruimtenaald maar
beslist even imposant. Dit paviljoen is een
complex van witte gebouwen in u-vorm.
Tussen de gebouwen ligt een aantal fon
teinen en daartussen voeren betonnen voet
paden naar het paviljoen. Over de hoofd
ingang zijn huizenhoge betonnen bogen
gebouwd.
MISLEID
In het eerste gedeelte van net paviljoen
wordt de historie van de wetenschap ver
toond; dit geschiedt d.m.v. een filmvoor
stelling waarbij zeven gesynchroniseerde
projectoren en een heel groot doek worden
gebruikt.
In het tweede gedeelte wordt getoond hoe
men misleid kan worden door misvorming
en suggestie. Zo zijn de wanden van een
corridor met een horizontale vloer, beschil
derd met gebouwen die langs een helling
schijnen te zijn gebouwd. Inderdaad krijgt
men het idee alsof men een helling af
loopt. In een andere corridor zijn de wan
den geschilderd als de binnenkant van een
treincoupé. Door het geluid van een rijden
de trein te laten horen geeft men de illussie
van een treinreis.
Dan is er het Spacearium met een koepel
vormige zoldering; hier wordt een ruimte
vaart nagebootst. Eerst het donderend ge
weld van de raketmotoren; dan ziet men
de aarde van zich wegglijden en vervolgens
passeert men verschillende planeten. Deze
illusie krijgt men door een speciaal hier
voor ontworpen projector, die 's werelds
grootste groothoeklens bevat. Deze 70-mm-
lens werd ook gebruikt voor het opnemen
van de films en het beeld is 360 gr hori
zontaal en 160 gr verticaal.
Tijdens de tocht wordt men op de hoogte
gehouden van het verloop van de ruimte
vaart. Na tien minuten cirkelt men om
Andromeda, waarna de thuisvaart wordt
begonnen.
In een volgend paviljoen kan men zien hoe
dieren worden voorbereid op een ruimte
vaart. Een duif heeft drie lichtjes voor
zich, die steeds veranderen, maar twee blij
ven voortdurend hetzelfde. De duif moet
nu deze twee zelfde lichtjes met zijn sna
vel bepikken. Na dit zestienmaal gedaan
te hebben opent zich een bakje met voer.
13
