Ziekenbezoek per bandrecorder
Bier met de smaak van drie
De heer Van der Doll die na een ernstige
beenoperatie nu aan de beterende hand is,
werd enige weken geleden verrast met elec-
tronisch bezoek. Op een band hadden vele
collega's een groet uitgesproken of iets van
hun werk vertéld. Zo waren vertegenwoor
digd de heer Broekhuysen, die verslag deed
van de recente verhuizingen op het hoofd
kantoor, de heer Bloemen, die over de post
sprak, de heer Van der Maas, die de uit
breiding van het brouwhuis toelichtte, de
typekamer die een liedje ten beste gaf, de
exportafdeling bij monde van de heren Pe
ters en Houtzager, de heren De Jong, Lee-
reveld en Van Heest, mejuffrouw De Vries,
de heren Miedema en Fokke, ieder op zijn
gebied. Kortom, het is een zeer persoonlijk
gericht bandje geworden, compleet met een
paar moppen en wat muziek.
Het was dan ook te begrijpen dat de heer
Van der Doll bijzonder erkentelijk was voor
dit originele bezoek, dat naar aanleiding
van een idee van de heer De Jong was
gerealiseerd.
Laten we hopen dat het een beetje mag
bijdragen tot het met geduld afwachten van
het algeheel herstel.
Rotterdams Toneel voor de musical Kiss
me, Kate! waar ik een leuke rol in krijg."
Het voordeel dat Donald Jones heeft bo
ven de doorsnee toerist is, dat hij met de
taal moet werken. In het begin deed hij
klein werk voor de televisie, pantomimes
en zo. Later ging hij zijn Nederlandse
toneeldebuut maken bij Tingel Tangel in
het Leidsepleintheater; het tweede sei
zoen werkte hij weer bij dit cabaret, dat
inmiddels was verhuisd naar Le Cheva
lier d'Or. Hij deed daarin wat danswerk
en zong een liedje en een spiritual. Moest
hij evenwel een Nederlandse tekst spre
ken, dan wilde hij eerst weten wat het
betekende en pas dan legde hij zich toe
op uitspraak en intonatie.
„Luisteren naar de mensen, dan leer je
de taal en als je iets niet begrijpt, vra
gen. Ik heb het nog wel in een winkel
dat ze in het Engels antwoorden. Dan
blijf ik toch Nederlands spreken. Maar
mijn Amerikaanse accent zal ik wel nooit
kwijtraken", zucht hij.
Mogelijk, maar het typische van onze taal
heeft hij aardig door, want toen wij met
hem een vraaggesprek wilden hebben, zei
hij: „Goed, dan zie ik je morgen en ma
ken we een interviewtje."
Want we zijn nergens zo groot in als in
onze verkleinwoorden
De W.
Voor 1730 waren in Engeland drie soor
ten bier in trek: ale, beer and twopenny
(voor het gemak worden de Engelse na
men aangehouden). Nu was het gebrui
kelijk om een pul of pint half-and-half
te bestellen; men kreeg dan half ale en
half beer. Later werd het ook gewoonte
om een pint three-thirds of three-threads
te bestellen; dit was dan een pint met de
drie biersoorten. De kastelein moest dus
uit drie vaten tappen om één glas te vul
len, hetgeen lastig en tijdrovend was.
Daarom probeerde Ralph Harwood in
1720 een bier te brouwen dat de smaak
had van de drie andere soorten; hij noem
de het 'entire' of 'entire-butt beer', het
geen betekende dat het uit één vat kwam.
Deze naam heeft het evenwel nooit ge
daan, want reeds in een dagboek uit 1721
wordt van porter gesproken.
Harwood liet zijn bier namelijk door
dragers (porters) naar de café's bren
gen, waar zij bij het aankloppen hun
komst meldden met de roep 'porter!' Al
spoedig was dit bier dan ook als porter-
beer bekend. Het wordt in Groot-Brit-
tannië niet mee gebrouwen; in Ierland
verstaat men er een licht stout bier on
der, gewoonlijk aan de pomp verkrijg
baar; in Scandinavië is het een sterk soort
donker bier in flessen.
14
