Een van de zes heet Donald Jones
„Tikketakke-tikketakke-boem!" Aldus klinkt de stem van Beppie Nooy, die de titelrol
speelt in en de regie voert van de musical Irma la Douce.
„Tikketakke-tikke-takke-boem!" Ze staat achter de orkestbak in het reusachtige City thea
ter Neerlands grootste bioscoop dat tijdens de repetities slechts door één enorme
gloeilamp verlicht is. Terwijl ze deze ritmische klanken uitstoot draait ze rond om zo
doende aan te geven hoe ze de muziek bij een bepaalde dansscène wil laten klinken.
«p het toneel staan twintig mannen op
een rijtje als een soort chorusboys.
Een van hen is gekleed in een ge
streepte trui; hij heeft een zwarte huid en
dito kroeshaar en zijn naam is Donald
Jones. Als de repetitie afgelopen is en de
artiesten naar de foyer gaan om van me
vrouw Nooy instructies te krijgen aangaan
de baarden, snorren en kostuums die ze
moeten gaan passen, krijgen we een teken
van Donald Jones: nog éven!
Een paar minuten later zitten we achterin
het vermaarde etablissement van Reynders.
„Wat voor rol speel je in Irma la Douce?"
vragen we.
Hij lacht. Dan blijkt dat hij een van de
zes souteneurs is, die Irma de Liefelijke
erop na houdt. Hij danst, zingt en spreekt
in dit stuk, dat nu in City te Amsterdam
wordt vertoond.
UIT HARLEM
„Als danser ben ik mijn carrière begon
nen", zegt hij in heel behoorlijk Neder
lands. „Dat was in Amerika, waar ik der
tig jaar geleden werd geboren. Ik heb
daar ook in een soort musical gestaan,
de Florida Revue, die twee jaar lang
gelopen heeft in Atlantic City, dat is een
soort Zandvoort, want het ligt aan de
kust van New Jersey. Ik kom oorspronke
lijk uit Harlem (met één a!) de neger-
wijk van New York. Maar daar blijf je
hangen, ook al heb je talent. Natuurlijk
springen op een gegeven moment de gro
ten er wel uit, denk aan Belafonte, maar
I dat zijn er maar weinig. Daarom was ik
blij dat ik met een dansgroep op tournee
door Europa kon gaan. Mijn eerste Euro
pese land was Italië, mijn eerste stad
Rome. Dat was in 1957, in 1958 kwam ik
in Amsterdam en werkte in Carré. Toen
mijn contract hier afliep heb ik een
maand vakantie genomen, want ik vond
Amsterdam fijn. En ik ben er blijven
hangen
„Maar je werkte toch al in Amerika, kon
je daar niet proberen iets groots te wor
den. Je bent hier nu toch ook bekend?"
„Ja, maar daar ben je een kleine vis in
Onder bomen van het (Leidse) plein
een groothoe zeg je dato ja,
aquarium, en hier ben je een grote vis in
een klein aquarium."
„Wanneer heb je je het allergelukkigst
gevoeld, Donald?"
Hij moet hier even over nadenken, dan
zegt hij heel beslist: „Op de vooravond
van mijn vertrek naar Europa. Toen was
ik met een paar vrienden mijn afscheid
aan het vieren. En toen heb ik gehuild,
ja. Wat doe je nou, Donald, vroegen ze.
Ik huil, zei ik, ik huil van vreugde
MIKMAK
„Je hebt gelukkig weer een werk
vergunning gekregen, die is je maanden
lang onthouden geweest; dat was wel een
nare tijd natuurlijk".
„Ja, want je raakt financieel zo achter
op. Werk kon ik genoeg krijgen, ik
mocht het alleen niet aannemen. Daarom
ben ik blij dat ik nu volop te doen heb.
Binnenkort ga ik meedoen aan het tv-
kinderprogramma Mikmak en eind de
cember beginnen de repetities van het
13
