want transporteurs die stukken van tien
duizenden guldens waarde verplaatsen,
werken vlug maar overhaasten doen zij niet.
Een klein aantal kijkers is er altijd wel.
Een man met bijzonder dikke brillegla-
zen zei gramstorig: „Diesels stinken al
tijd; vooral op de buitenwegen, dan moet
je altijd de ramen dichthouden, omdat
ze zo stinken". Wij knikten verwonderd,
want wij begrepen niet waarom deze ont
boezeming zo plotseling uit de lucht
kwam vallen.
Inmiddels was het werk nog niet veel
opgeschoten; een bedrijvig man in overal
kwam resoluut op het schip af en wij
hadden een vaag vermoeden dat door
zijn toedoen de zaak binnen enkele tel
len wel geregeld zou zijn. Hij sprong aan
boord en begaf zich onverwijld naar het
ruim waar de mannen bezig waren. Daar
aangekomen, leunde hij met écn hand op
een luik en stak de ander vastbesloten in
de zij; zo bleef hij enkele ogenblikken in
het ruim staren. Later mengde lyvzich
tussen de omstanders en rolde dromerig
een zwaar sjekkie. Wat kan je je in de
mensen vergissen.
Maar toen de ketel in de lucht hing was
iedereen tevreden en keek gespannen naar
het gevaarte. Alleen de zoon van de
schipper keek niet omhoog, want hij had
andere zorgen: zijn fiets stond omgekeerd
op de wal en hij was ingespannen bezig
de ketting op het tandrad te leggen.
„EEN DAG VOL ZONNESCHIJN"
Deze dichterlijke reisbeschrijving danken
wij aan een der deelnemers aan de reis,
waarvan wij in ons vorige nummer melding
maakten.
Wat een dag vol zonneschijn
Mocht de zesde juni zijn.
Wij voelden ons als uitverkoren
toen de zon zo stond te gloren.
Wij reden heerlijk in de bussen
Door mooie lanen veel groen ertussen.
Als begin van alle pret
Kregen wij een lunchpakket.
In Leersum kregen wij op ons gemak
Koffie met heel fijn gebak.
Na een "praatje zo hier en daar,
Waren wij weer voor de bussen klaar.
Weer door de mooiste plekjes van ons land
IJ5,aar de chauffeur ons met verstand
Van alles wat wij zo al zagen
Rustig vertelde in de wagen.
En vele keren kwam men ons presenteren
Snoep, sigaretten of een sigaar,
Wat je wilde hebben maar!
Na een poos stond de bus weer pa!
„Wat is er toch veel nodig voor dat
glaasje bier", zei een reus van een mo
toragent, d:e stond te wachten tot hij
het transport kon gaan begeleiden.
En hiermede was de kern van de zaak
blootgelegd. Wij kunnen volstaan met te
melden dat alle stukken heelhuids zijn
overgekomen en als u dit leest is de
plaatsing en aansluiting al goeddeels een
feit.
Hoog boven de school
Want wij waren in Berg en Dal
Waar wï], na een toespraak van één der
heren,
Allen fijn gingen dineren.
Wij keken wat rond en zeer voldaan
Zijn wij toen weer naar de bussen gegaan.
Na weer een mooie rit zaten wij met elkaar,
In Uitspanning De Pettelaar.
Hier werd toen nog thee geschonken
En gezellig door ons opgedronken.
Toen moesten wij weer in gaan stappe(n)
En begon onze laatste etappe.
Zo kwamen wij, tevreden en blij!
Tegen 8 uur aan de Amstel Brouwerij.
Hartelijke dank, chauffeur, dames en heren,
Die zo goed voor ons zorgden bij het
parkeren.
De oproep van de heer Struiksma vonden
wij fijn:
't Volgend jaar hopen wij weer van de
partij te zijn!
De directie van de Amstel Brouwerij
danken wij het meest
Het is een heerlijke dag geweest.
M. van H.-D
14
