kunst- en antiekbeurs en een oud Kruikje Van 24 augustus tot 12 september zal men de 14de kunst- en antiekbeurs der vereniging van handelaren in oude kunst in Nederland kunnen bewonderen in het museum Het Prinsenhof te Delft. Aangezien het de kunsthandelaars-antiquairs ieder jaar weer gelukt de bezoeker een zo'n fraaie en belangrijke verzameling van schilderijen en antiquiteiten te tonendat zelfs de insiders zich afvragen hoe dit gelukt, moet ik een bezoek aan deze „tentoonstelling" zeker adviseren. HET PRINSENHOF Zou er wel één gebouw in ons land te vinden zijn, dat meer verweven is met de geboorte van het Nederlandse volk dan het Prinsenhof te Delft? Hier kan men nu jaarlijks de geboorte en de evolutie van het kunstbesef van het Nederlandse volk bewonderen tijdens de Oude-Kunst- en Antiekbeurs. En als men Prinsenhof zegt, verschijnt dan niet tege lijkertijd de naam van Willem van Oranje voor de geest, de grondlegger van onze natie? Zo onafscheidelijk heeft de ge schiedenis deze beide namen met elkaar verbonden, dat men in het algemeen dit gebouw slechts als een voormalig vorste lijk verblijf kan zien en toch was het gedurende de gehele vijftiende eeuw een vrouwenklooster met vele „guedere lude kinder" waaronder dochters van adellijken huize: er worden geslachtsnamen vermeld als van Brederode, Alblas, Grijpskerke en Nassau. De meeste van hen hadden een uitstekende opvoeding gehad en waren bedreven in de Zeven Vrije Kunsten. Hun gaven en talenten vormden belang rijke bijdragen tot de culturele betekenis van het convent. Dit laatste blijkt wel uit de beschrijving van de wereldreiziger Braun in zijn „Civi- tates Orbis Terrarum", waarin hij zegt „grootdadigheyt van het gebouw, ghelijk het dickwijls Prinsen ende Vorsten heeft gelogeerd". Tot deze prinsen en vorsten, die van tijd tot tijd hun intrek namen in het klooster, behoorde ook Willem van Oranje. De Prins nam stelling tegen de plannen van Hendrik II en Philips II om de gehele ketterij in Frankrijk en de Nederlanden uit te roeien en stelde zich dan ook moe dig aan het hoofd van hen, die begrepen, dat het denken bevrijd moest worden. De kloosters werden geconfisceerd en in 1572 betrok de Prins het Prinsenhof en in de volgende jaren zien wij hoe het Hof getuige is geweest van de grote strijd, die Willem van Oranje voor de vrijheid van godsdienst gestreden heeft. Een strijd die tevens leidde tot de onaf hankelijkheid der Nederlanden en die ten slotte van zo grote betekenis voor de emancipatie van het gehele Europese geestesleven is gebleken. In 1580 werd Willem van Oranje door Philips II vogelvrij verklaard. Op 12 april 1583 huwde de Prins te Antwerpen met Louise de Coligny, die op 29 januari 1584 in het Prinsenhof het leven schonk aan hem, die het werk van zijn vader zou voltooien: Prins Frederik Hendrik (15841647). Nog in de zomer van dat zelfde jaar zou echter de misdadige toe leg van Philips' ban zijn doel treffen. 10 juli 1584 werd hij door Balthasar Gerards doodgeschoten. Zijn laatste woor den klinken nog altijd na in onze ge schiedenis: Mon Dieu ayez pitié de mon ame et de ce pauvre peuple (Mijn God, ontferm U over mijn ziel en dit arme volk). Het Prinsenhof kwam nu snel in verval en werd door velen beschouwd als een smaad ten opzichte van ons voorgeslacht. Verandering in deze toestand kwam er eerst, toen prof. Huizinga in 1937 zijn bekende brochure schreef: „Een Vlek op Delft". Het gebouw werd nu gerestau reerd en tot museum bestemd. In 1948, juist 300 jaar na de Vrede van Munster, die tevens het einde van de Tachtigjarige oorlog tegen Spanje betekende, werd het plechtig in gebruik gesteld. De bij die gelegenheid tegelijkertijd geopende her denkingstentoonstelling van de Vrede was een richtsnoer voor de eigenlijke taak, die dit museum in de toekomst zou heb ben te vervullen: Het blijven opwekken tot geestelijke vrijheid MIJN BAARDMAN Reeds dertien keer is in het Prinsenhof een kunst- en antiekbeurs gehouden en op een daarvan heb ik een mooi aarde werk kruikje gekocht, een zg. baardman- kruikje. Het is lif/2 cm hoog en afkom stig uit het Westerwald. De sterk gothi- 20

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Amstel - Het Spongat | 1962 | | pagina 22