Kleine tragedie
°P
„MEN GAAT TWIJFELEN AAN
EEN VERTALING
Op ons artikeltje over het filologenclubje
is een reactie binnengekomen van de heer
K. Koch te Amsterdam, die o.m. schrijft:
„Ik heb namelijk bezwaar tegen de ver
taling van „vitiorum meorum evocatio".
Al vertaalt men vrij, men moet zich toch
aan de betekenis van het woord houden:
„vitium" is het tegenovergestelde van
deugd (virtus) en betekent „gebrek, fout,
zonde". Ook tegen de vertaling van
„evocatio" heb ik bezwaar. Het werk
woord waarvan „evocatio" is afgeleid
kan in sommige gevallen „verheffen" be
tekenen, maar „groeien" zou teveel van
het goede zijn, temeer omdat het om zon
den gaat." De vertaling die de heer Koch
van de limerick heeft gemaakt, luidt:
Mogen mijn zonden veroordeeld worden
Moge mijn wellust echter zich omgorden
Met een lustverstikkende boei. Laat er
groei zijn
O, God, voor liefde en duldzaam dragen
van pijn
Voor nedrigheid en gehoorzaamheid aan
recht en orde.
De heer Van Es, wiens vertaling deze
reactie uitlokte, heeft de heer Koch in
deze geest geantwoord:
„Laat ik vooropstellen, dat ik het volko
men eens ben met de door u gegeven be
tekenis van „Vitiorum meorum evocatio".
Ook ik heb het gedichtje aanvankelijk
woordelijk vertaald. Mij ging het echter
in de eerste plaats om het behouden van
de limerickvorm. Iedereen kent wel de
limerick, meestal beginnend met „er was
eens en met een kolderieke inhoud.
Teneinde deze rijmvorm te behouden heb
ik „vitiorum meorum evocatio" dan ook
zonder bezwaar geweld aangedaan. Een
zekere vrijheid bij het vertalen van ge
dichten lijkt mij trouwens noodzakelijk.
Ook uw vertaling („Moge mijn wellust
echter zich omgorden met een lustver
stikkende boei") is een dichterlijke vrij
heid. Maar ook u hebt ervaren dat men
steeds meer gaat twijfelen aan een ver
taling naarmate men er langer over na
denkt."
Er is maar één vertaling binnengekomen
van de twee regels van Pope:
Wat vreemd al dat onheus gegrom
Om Tetteret en Pompompom.
Het is jammer, maar nu blijft het uitge
loofde boek waar het is, tot een volgen
de keer.
Men zegt weieens dat het toneel een weer
spiegeling is van het leven. Dat ook de
titels van toneelstukken mits met enige
fantasie gerangschikt dit kunnen zijn,
heeft de heer C. Verhaar (gepensioneerd)
bewezen door ons deze bloemlezing van
titels aan te bieden.
Na de
Gijsbrecht van Amstel
gevolgd door
De bruiloft van Kloris en Roosje
ging
Eva Bonheur
met
Adam in ballingschap
als
De gevangenen van Altona
Op
Driekoningenavond
landden zij
Aan lager wal
Pelikaaneiland
en betrokken
Het hartbrekende huis
Het was geen
M idzo m ernachtdro o m
noch een
Droomspel
maar
Een verkeerd begin
Adam was niet
De modelechtgenoot
maar
De engel van het kwaad
Op
Het verjaardagsfeest
zeiden
De huisbewaarder
en
De vuurtorenwachter
„Het is
Veel leven om niets
maar wel
Een kwestie van aanpassen"
Echter, op
Een vrije dag
maakte Eva
Bittere honing
en Adam stierf in
Het hemelbed
en
De koopman van Venetië
als
Een man van alle tijden
was
De universele erfgenaam.
18
