Door de typekamer, waar de machine;;
even zwijgen voor een gelukwens en een
traktatie. Dat is ruw geschat 7,50. Een
heel bedrag voor eén typiste, die in haar
eigen levensonderhoud moet voorzien.
Maar ze kan niet achterblijven, want de
anderen doen het ook. En lustig rolt de
bal voort. Door de kamers van de bazen,
de afdelingschefs, de bedrijfsleiders, de
directiesecretarissen, de directeuren.
Allen doen zij mee. Omdat het zo'n aar
dige gewoonte is, omdat de anderen het
ook doen
En zó kan het gebeuren, dat de jarige
op zijn geboortedag van de bakker een
rekening van laten we 't niet over
drijven 50,gepresenteerd krijgt
„voor gebakjes aan U geleverd". Zonder
dat hij daarover bij de boekhouder een
declaratie kan indienen „voor traktatie
aan U verstrekt". Vindt u 't tóch over
dreven die vijftig pop?
Maar het komt voor. Want de moeilijk
heid is, dat je niet Jansen, met wie je
in het werk nogal eens te maken hebt,
wél een gebakje kunt geven, maar Pie-
tersen, die bij Jansen op de kamer zit,
niet. En zo ga je maar door. Want en
daar zit 'm de kneep de anderen doen
het óók. Er wordt niet anders verwacht.
Zelfs de aard van de traktatie wordt de
jarige min of meer opgedrongen. Immers,
hij kan niet met toverballen voor de dag
komen, wanneer collega X de vorige
week roomhoorns heeft uitgedeeld.
En terwijl om hem heen gretig en onder
vrolijk gekout de lekkernij verorberd
wordt, staart de jarige naar zijn reke
ning van 50,en bedenkt met wee
moed hoe zijn vrouw heeft moeten spa
ren om dat elektrische scheerapparaat van
47,50 voor zijn verjaardag te kunnen
kopen.
En door de drogreden, dat hij in de loop
van het jaar dat bedrag wel weer inhaalt
met de taartjes van zijn verjarende col
lega's wordt de pil slechts schamel ver
guld. Hij houdt het gevoel, dat hij zijn
geld beter had kunnen besteden.
Wie bindt de kat de bel aan?
Het is geen kwestie van krenterigheid,
maar eenvoudig een gevolg van het feit,
dat de traktatiegedachte in de hedendaag
se onderneming niet meer op zijn plaats
is.
Dat komt door de groei van het bedrijf.
Maar ook de gewijzigde struktuur van
het werk. Het sterk uitgebreide aantal
functies en de vér doorgevoerde specia
lisatie maken het onderlinge contact min
der intensief dan vroeger het geval was.
Hoe echter van deze ingewortelde ge
woonte af te komen?
Wie zal deze weinig gewaardeerde, maar
bijzonder vasthoudende kat de bel aan
binden?
Dit moet geen kwestie zijn van iemand,
maar van iedereen, of, met andere woor
den, van onderling overleg.
Van niemand kan en mag verwacht wor
den, dat hij de eerste zal zijn, die met
de gewoonte breekt en alle bedekte en
openlijke toespelingen ten spijt, zijn ver
jaardag laat voorbijgaan zonder de ge
bruikelijke bestelling bij de taartjeswin
kel te doen.
Maar wel is het een onderwerp om eens
openlijk over te praten en ieder ronduit
zijn mening te laten zeggen.
Mocht in een dergelijk gesprek blijken,
dat de verjaardagstraktatie toch door
iedereen op prijs wordt gesteld, dan zal
zij daarna met des te meer waardering
worden aanvaard.
In het andere geval, wanneer dus de
meerderheid zich vóór afschaffing uit
spreekt, zal tot veler opluchting een ein
de kunnen worden gemaakt aan een tra
ditie, die dus als goede gewoonte begon
nen is, maar thans als ongewenste erfenis
wordt meegedragen.
Wat denken onze lezers ervan? De re
dactie zou graag uw mening horen over
dit zoetzure onderwerp en zal de binnen
gekomen reacties in een volgend num
mer publiceren.
PUP IN DE PUL
of
EEN HALVE LITER HOND
