BP asr ia sas
ar 00 m 0 0
plssljr
SS0SQ0
000) 0 0 0000
000 40000
ga J ar J000S
00kJ00 00
or' .00 ©a
P ^ssssss
3000002
Ons etikettenmagazijn is betrekkelijk klein, maar
er liggen miljoenen etiketten opgeslagenin één
schap wel i15.000 Ze worden beheerd door
voorman H. de Vries, aie men hier bij de
pilseneretikelten ziet.
kort leven en voordat het versleten is,
moet het er al weer worden afgehaald.
Van veel belang is dus, dat het papier
gemakkelijk van de flessen kan worden
losgeweekt, wanneer deze weer in de
spoelmachine worden schoongemaakt.
Ik begon respect te krijgen voor dit won-
derpapier en vroeg: „Wordt dit papier
nu in grote rollen, net als krantepapier,
bij u afgeleverd?"
„Nee", antwoordde de heer Verweij. „het
papier dat aan al deze eisen voldoet,
wordt door de papierfabriek in vellen
afgeleverd en op ieder vel kunnen onge
veer zestig etiketten worden gedrukt."
Nu kan dit drukken geheel in offset ge
beuren, maar wil men werkelijk heel
mooi, diep zwart hebben, dan wordt vaak
boekdruk ingeschakeld.
Sommige etiketten worden met goud be
werkt en dat levert een extra moeilijk
heid op. Gewoonlijk worden kleuren met
inkt op het papier aangebracht, maar
voor gouddruk is poeder nodig. Deze eti
ketten worden eerst geheel klaar gemaakt
(op het goud na) en gedroogd. Dan gaan
de vellen weer de pers in en worden de
plekken die uiteindelijk goud moeten
worden met een kleur bedrukt, die wat
op goud lijkt, bijv. geel. Het is van het
grootste belang, dat dit geel niet droogt,
want de vellen gaan in ds goudpers, ter
wijl de inkt nog nat is. „Het is jammer
dat echt goud niet voorkomt in dit poe
der, want de pers is er helemaal mee
bedekt", dacht ik zo terloops, maar con
centreerde me toen direct weer op de
uitleg van de heer Verweij. Het goud
poeder wordt op de etiketten geblazen en
blijft natuurlijk op de vochtige inkt plak
ken, waarna het overtollige poeder van
de etiketten wordt afgehaald en het ge
heel wordt gedroogd.
Ik wilde de heer Verweij al gaan bedan
ken voor zijn rondleiding en goede uit
leg, want ik veronderstelde, dat het etiket
na dit stadium, op het snijden na, klaar
zou zijn.
„Nu gaan we eens kijken naar één van
de belangrijkste gedeelten van het pro
cédé", zei mijn leermeester en nam me
mee naar een apart zaaltje, waar een lan
ge machine stond.
VERNISSEN
J-foe goed het papier ook is, het zou
toch niet bestand zijn tegen de ruwe
behandeling die een fles bier krijgt te
verduren. Krassen zouden het aanzien van
het etiket sterk doen dalen, maar wat kan
er niet gebeuren met een fles die tegen
de houten wand van een kist staat te
schudden op weg van Amsterdam naar
Groningen?
Om deze moeilijkheid zo veel mogelijk
te ondervangen is men op het idee geko
men om het bedrukte etiket met vernis
te bestrijken. Dit klinkt eenvoudig, maar
het is zeer zeker geen peuleschilletje.
Een rol brengt een zeer harde vernis
aan, waarna de duizenden vellen onder
sterke lampen schuiven, die de vernis snel
drogen. Eén voor één komen de vellen
uit de machine en men kan ze buigen zo
veel en zo vaak men wil, de vernis zal
2
