■■■vH
wmÊÊÊÊm
STEEK DE GANG NIET IN BRAND
I
Leden van de Nieuw-Guinea-raad brachten een bezoek aan de Amstel Brouwerij,, waar
zij werden ontvangen in de directiekamer. Alvorens de brouwerij te bezichtigen werden
zij met begeleiders en gastheren gefotografeerd en op deze plaat ziet men v.l.n.r. de
heren H. van Gelder (directeur van A. van der Valk N.V., importeur van ons bier in
Nieuw-Guinea)F. Torey, K. A. Houtzager, drs. H. F. Sollewijn Gelpke (voorzitter
N.-G.-raad), P. Kranenberg, A. Arfan, H. Womsiwor, mr. O. de Rijke, A. K. Gebse,
ir. R. van Marwijk Kooy, B. Mofu en R. M. Wijdeveld.
13
„Komen jullie bij ons eten met Kerst
mis?" had onze vrouw gevraagd aan haar
twee kleine nichtjes, voor wie deze vraag
niet onverwacht kwam. De oudste is vijf
jaar en heeft reeds een verblijf van, voor
haar onbepaalde tijd, aangekondigd in de
vakantie. De kleine van drie grijnst met
haar clownsgezicht om het voorstel. Ze
grijnst om elk voorstel, want ze begrijpt
meestal niet waarover het gaat. Ze loopt
met grote snelheid door het eigen huis,
volkomen op de hoogte met alle obsta
kels; als ze bij ons is doet ze dat ook,
met het gevolg, dat ze herhaaldelijk uit
glijdt over kleedjes, haar hoofd stoot te
gen allerlei onverwachte punten van ta
fels en kastjes. Meesterlijk vinden ze al
lebei het huis van tante. Op gewone da
gen al (altijd feestdagen voor hen), hoe
meesterlijk zal het dan zijn op Kerstmis.
Met een huis vol middelen om te leven
en middelen die het leven alleen maar
moeten veraangenamen gaan we de Kerst
nacht in. Zilver gepoetst, mooie servies
bij de hand gezet, sausjes afgedekt, kaar
sen op maat van de kandelaars gesne
den, een koelkast vol heerlijkheden waar
je maar van af hebt te blijven (want het
is nog geen Kerstmis)... Doodmoe onder
de Kerstwol. Heb je de kerstboom (twee
maal kijken voor je hem ziet) uitgedaan?
Snel uit bed. Boom brandt nog. Met de
hand al aan de stekker (geen kaarsjes
met die kleine kinderen) kijken we on
der de boom: handenvol lollies en snoep
goed liggen er uitgespreid. Hoofdschud
dend terug. Moeten de kinderen met alle
geweld dood- en doodziek worden? Ge
brom: 't is maar eens Kerstmis.
Vroeg op hoeven we niet. Ze komen pas
om elf uur, een Volkswagen vol gegil.
Enfin, we hebben misschien een rustige
Pasen.
Om negen uur 's morgens de telefoon.
De vader van de nichtjes meldt wat een
maal in de zoveel jaren gebeuren kan:
we kunnen niet komen, vrouw is ziek,
niet ernstig, maar toch ernstig genoeg om
niet in een auto te kruipen, die anderhalf
uur nodig heeft om zijn doel te bereiken.
