breid „tea-en". Het is alles thee, wat de
klok slaat. De koffie is (op enkele gun
stige uitzonderingen na) niet te drinken.
In het verkeer houdt men links. Het
prachtigste deel van New Delhi par
ken met boulevards, pleinen, vijvers
wordt aan de ene zijde afgesloten door de
regeringsgebouwen en aan de andere kant,
vlakbij de India Poort, door het stand
beeld van koning George V. Delhi be
staat uit twee steden, die in elkaar
overgaan en die samen 2,5 miljoen in
woners tellen, met een oppervlakte van
bijna onze provincie Utrecht. New Delhi
voornaam van aanleg met ook al weer
een uitgesproken Brits stempel en Old
Delhi, de oude stad, compleet met muur
en poorten, een verrukkelijk rommelig en
schilderachtig, echt Oosters stadsdeel, vol
leven en vol geluid: muziek, die zich
vermengt met de cacofonie van het ver
keer en de typische geluiden van de vele
markten, die men daar heeft.
Het verkeer in New Delhi is onbeschrij
felijk. We zijn er na al die weken nóg
niet achter gekomen, of de automobilis
ten daar meesterlijk of erbarmelijk rijden.
Waarschijnlijk allebei. Er zijn ontelbare
fietsers in de stad, en de Indiër houdt
van een heel grote bel met fors geluid.
Maar al deze voertuigen zijn geheel on
verlicht, zodat ze 's avonds op donkere
wegen een gevaar vormen voor zichzelf
en het overige verkeer.
Auto's met één koplamp zijn geen zeld
zaamheden. Taxichauffeurs rijden dikwijls
grote stukken zonder licht (ze denken
hierbij geld uit te sparen), om bij krui
singen ineens twee felle lichtbundels voor
zich uit te werpen. Voetgangers steken
overal zorgeloos en dwars de weg over.
De loslopende koeien heilige beesten
veroorzaken niet zelden verkeersstrem
mingen midden in de stad. Om het war
net van fietsers, onverlichte handwagens
en idem rijtuigjes aan de kant van de
weg te ontgaan, rijden de auto's praktisch
allemaal in het midden. Ze komen met
een flinke vaart (er is geen maximum
snelheid) recht op elkaar afgestormd, en
je bereidt je als passagier al voor op het
ergste, als ze op het allerlaatste moment
voor elkaar uitwijken en dan is er ook
geen tien cm tussenruimte over
Nee, dan de scooter-rickshawsVoor
twee kwartjes rijden ze je de halve stad
door. Er zijn er duizenden. Van voren
een scooter, achter twee wielen. Je zit
onder een soort huif en heel vaak is de
bestuurder een Sikh, compleet met baard
en tulband en in zijn hele doen en laten
een grand-seigneur, niet alleen uiterlijk,
maar ook innerlijk.
Over het algemeen zijn de Indiërs een
zeer beschaafd volk met een hoogstaande
moraal. We hebben allemaal dezelfde er
varing gehad: je kunt alles op je kamer
open en bloot laten liggen, tot je hor
loge en je camera toe, en je behoeft nooit
bang te zijn, iets te zullen missen. Eén
van ons liet z'n vliegtuigbiljet (terugreis
naar Amsterdam!) in een taxi liggen en
de chauffeur bracht het later op eigen
kosten naar het hoofdkantoor van Air
India terug.
Een andere merkwaardige ervaring:
iemand van ons wilde in een winkel iets
kopen, maar bleek geen geld bij zich te
hebben.
,,Ik kom vanmiddag wel even terug, om
het te kopen", zei hij.
„Neem het maar vast mee. Dat geld komt
later wel. U bent Christen en dus een
eerlijk mens."
Een sympathiek en zelfbewust volk, uiter
mate vriendelijk en beleefd, maar niet
zonder trots. Een klein, maar sprekend
voorbeeld. Eén van ons werd op een
wandeling door de stad achtervolgd door
een jongetje met luchtballonnen, die niet
afliet zijn waar aan te prijzen. Het ging
de man vervelen en om van de jongen
af te zijn, gaf hij hem een kwart rupee
(ongeveer twintig cent) en wandelde ver
der. Even later werd hij door de knaap
ingehaald, die hem het munsstuk terug
gaf en met enige verontwaardiging in zijn
stem zei: „Mijnheer, ik ben koopman,
geen bedelaar!"
Of India een duur land is? Sommige za
ken zijn zeer prijzig. Een kop goede kof
fie kost een gulden, maar een hele pot
thee tachtig cent. Een goede sigaar ten
minste een riks en hetzelfde bedrag telt
men neer voor een flesje bier. Wijnen
zijn niet te betalen (een fles Franse wijn
tenminste twintig gulden) en de whiskey
varieert van twintig tot vijfendertig gul
den per fles. Hotels: duur, maaltijden:
redelijk; taxi's: goedkoop en sigaretten:
idem.
Het standsverschil (het oude kastenstel
sel) wordt nog altijd in ere gehouden.
De paria's leven in een onvoorstelbare
armoede. Bedelen is officieel verboden,
maar wordt nog altijd druk beoefend.
Een kleine maand in deze volksgemeen
schap doorbrengen, is een belevenis van
de eerste orde, even interessant als
boeiend.
Een gerecht, dat naar méér smaakt. Wie
weet
HERMAN FELDERHOF
12
