m
m
HHMHHHMHHMHHMWHi
Zeehondenjacht aan het strand van Falsterbo
Het Spongat gaat ook over de landsgrenzen, naar onze relaties b.v. die Amstel bier in
den vreemde importeren. Zo komt het o.a. bij de heer Sven Clase in M.almö, Zweden
en al kan de heer Clase niet alles lezen wat dat Nederlandse Spongat bevat, toch is zijn
belangstelling voor ons blad zodanig, dat hij de moeite heeft genomen iets te vertellen
over de jacht op zeehonden.
Wij zijn de heer Clase hiervoor zeer erkentelijk en laten zijn verhaal hieronder volgen.
Aan de zuidkust van Zweden liggen twee
stadjes, Falsterbo en Skanör. Deze zijn be
kend als de tweelingsteden; ze zijn zeer
idyllisch en tellen samen slechts negen
honderd inwoners.
De twee stadjes hebben een gemeenschap
pelijk gemeentebestuur en één burgemees
ter en de predikant dient zowel de gemeen
te van Skanör als die van de oude kerk te
Falsterbo. Eén politieagent patrouilleert
tussen de twee plaatsen.
Vijfhonderd jaar geleden waren ze zeer be
langrijk; tegenwoordig zijn het badplaat
sen en worden ze druk bezocht door Zwe
den en buitenlandse gasten. In het grote
luxe-hotel Falsterbohus kan men vele talen
horen spreken en aan het strand treft men
badgasten uit tal van landen aan. Er zijn
drie prachtig gelegen golfbanen, vele ten
nisbanen, rijpaarden enz. enz.
ln laag water wordt de gevangen zeehond
door middel van stroppen om staart en
kop aan boord van de boot gehesen
waar hij tenslotte na veel moeite op de
voorplecht een plaatsje vindt. V.l.n.r. de
heren Eb bes son, Norman en Leif Clase.
Bovendien bezit Falsterbo een hoogst in
teressante verblijfplaats van trekvogels waar
men in de herfst miljoenen vogels kan zien,
zoals buizerds, haviken, duiven en vinken,
die van Scandinavië naar Zuid-Europa en
Afrika trekken.
In de Baltische Zee is de zalmvisserij een
voorname en goedbetaalde bezigheid van
de visserbevolking in Zuid-Zweden. Maar
de zeehonden maken veel jacht op de zal
men, hetgeen dan ook de reden is, dat de
overheid een geldprijs beschikbaar stelt
voor iedere geschoten zeehond. Toch is het
zeer moeilijk een vergunning voor het
jagen op zeehonden te verkrijgen en er is
maar één man, de heer Ebbesson uit Ska
nör, die zo'n vergunning heeft. Hij is een
goed scherpschutter, die nooit zal schieten
tenzij hij overtuigd is, dat zijn schot raak
is. Maar hij moet een snelle motorboot
hebben om de zeehonden op te sporen en
te volgen. De heer Leif Clase heeft een
Volvo-Aquamatic raceboot en daarmee
volgt hij met een snelheid van 35 tot 40
knopen de zeehonden en probeert ze op de
zandbanken of in laag water te krijgen.
Wanneer de zeehonden naar de oppervlak
te komen om adem te halen is het kriteke
ogenblik aangebroken voor het schot van
de heer Ebbesson. Dan begint het zware
karwei om het dier aan boord te krijgen.
Meestal wegen zeehonden honderd tot hon
derdvijftig kg, maar er zijn er bij die wel
275 kg wegen! Zo'n zware jongen is op
bijgaande foto's te zien; de jagers namen
het dier op sleeptouw en bereikten zo de
haven van Skanör. Hier betaalde de haven
meester een prijs van vijftig Zweedse kro
nen. De huid ging naar een looier en het
vlees was zeer welkom in een nertsen
kwekerij
In Groenland eten de bewoners de verse
zeehondenlever en zij zeggen dat het een
delicatesse is.
Elke jachtpartij is het onderwerp van vele
gesprekken tussen de inwoners en de be
langstellende toeristen en men toost dan
met een glas Amstel bier, een merk (zie
de motorboot) dat ook bij alle zeehonden
langs het strand van Falsterbo goed bekend
is. S.C.
15
