VIS! |l I I DE INWENDIGE MENS mestpier geprikt worden. Na vele tekens, dat ieder gereed was, kwam het commando „Hengels boven water" en na enige secon den: „Start", waarop zo'n zestigtal snoeren met mestpieren te water gierde. De strijd was begonnen. Enkele minuten later weerklonk reeds de kreet: „Vis!" Dit betekende, dat de eerste baars in de lucht zweefde, spoedig gevolgd door no. 2. De controleurs kwamen in actie met de maatlatten. De baarzen werden ge meten en bleken 9 en 11 cm lang te zijn. Op een groot vel papier werden alle ge gevens genoteerd, die bij deze evenementen van groot belang waren. Na de controle werden de visjes weer te water gelaten als zijnde ondermaats (beneden de 22 cm). Luide kreten weerklonken, toen één der deelnemers zowaar een snoekbaars met de mestpier verschalkte en kort daarna een voorn uit het water sloeg. Maar deze vis sen telden voor de wedstrijd niet mee, of schoon later bleek, dat de snoekbaars inder daad een prijs zou opleveren. Vreemd genoeg schijnt toch niet alleen vis met een worm te vangen te zijn. Gloei lampen lusten vermoedelijk ook pieren ge zien het onvergetelijke ogenblik, waarop een onzer een dergelijk Philips-product aan zijn haak zag bengelen. Maar voor extreme vangsten was geen prijs beschikbaar. Er zou achtmaal een halfuur gevist worden, d.w.z. dat achtmaal een nieuwe stek voor elke deelnemer moest worden uitgezet. De 6 De heren Ruitenheek en Grave; in het midden de vis. heren, die daarmee belast waren, hebben zich uitstekend van hun taak gekweten. Jammer dat menige hengelaar wel eens een rietkraag voor zijn neus aantrof, maar ja, dat mocht voor de loze vissertjes geen be letsel zijn. Tijdens het derde halfuur werd koffie met een koek rondgedeeld en het was prettig te weten, dat voor de ravitaillering iemand uitgezocht was, die zelf op dieet leeft. Niemand is dan ook die dag iets tekort gekomen. Na het verstrijken van de eerste helft van de wedstrijd werd een lunchpauze gehou den in Café Mol aan het Ursemse kanaal, waar ieder bij het binnenkomen twee be- legde broodjes werd overhandigd. De waard had zijn handen vol om dit illustere gezelschap snel van koffie te voorzien. Gretig gingen de broodjes naar binnen want nog steeds maakt de buitenlucht ma gen hongerig en vissen is ongemerkt een \ermoeiende bezigheid. Dit te oordelen naar de vele verhalen, dat vissers des avonds na het eten van vermoeienis in slaap vallen. Toen de broodjes opgegeten waren ontving ieder van mr. Egberts persoonlijk een flesje met ons product, dat zich uiteraard goed liet smaken. Door de caféhouder, de heer Mol, was zeer sympathiek een prijs be schikbaar gesteld voor de vanger van de Controleur Grande en visser Leijdsman.

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Amstel - Het Spongat | 1961 | | pagina 8