Een vereniging voor goed Nederlands Er bestaat in ons land een vereniging, die zich ten doel stelt, op te komen voor een goed gebruik van de Nederlandse taal. Opgericht om de strijd aan te binden tegen het kwaad van de toenemende germanismen woorden van Duitse afkomstin het Nederlands, heeft zij na de oorlog haar arbeidsveld uitgebreid en is in het algemeen actie gaan voeren voor verzorging van ons taalgebruik, in woord en geschrift. Het Genootschap Onze Taal is geen or ganisatie van onderwijzers en leraren, of speciale taaldeskundigen, maar in het al gemeen van mensen, die het goed menen met de Nederlandse taal als een bezit van het hele volk. Zij willen helpen om die taal zuiver te houden en haar eenvoudig en goed toe te passen. Dat is geen gemak kelijke opgaaf; men zou zelfs kunnen zeg gen, dat het een gevecht tegen de bierkaai is. Het aantal vreemde, buitenlandse woor den, dat vooral na de oorlog in ons taal gebruik is binnengedrongen is verbijsterend groot. Het aantal mensen, dat een een voudige brief in goed Nederlands kan schrijven is ontstellend gering. Er zijn stemmen opgegaan, die zeggen, dat wil men de Nederlandse taal als een eigen taal in stand houden, het nodig zal zijn om aan het vak Nederlands op de lagere scho len meer aandacht te geven. Men kan wer kelijk niet zeggen, dat ieder, die de lagere school verlaat, in staat is goed Nederlands te spreken en te schrijven, en wat het ver dere onderwijs betreft, moet vaak gecon stateerd worden, dat naar mate de vak kennis toeneemt de zuivere taalkennis schijnt af te nemen. Is dat nu zo erg? zal iemand misschien vragen. Ja, dat is erg. Maar waarom het erg is, valt helaas moeilijk onder woorden te brengen. Liefde of gevoel voor een goed taalgebruik heeft meer te betekenen dan pedanterie, overdreven nationaal gevoel, of neiging tot bijzonderheid. „De moedertaal", aldus heeft prof. dr. Garmt Stuiveling eens gezegd, „is niet alleen het meest natuur lijke, maar ook het maximale middel van verstandhouding tussen de mensen". Dat wil dus zeggendoor onze moedertaal moeten wij elkander bereiken. En met an dere woorden, als wij die taal misbruiken, hebben wij meer moeite om elkaar te be reiken, met alle gevolgen daarvan. Hoe ergerlijk is het, te moeten luisteren naar iemand, die niet in staat is duidelijk, lo gisch, eenvoudig, helder Nederlands te spreken. Dat leidt tot verwijdering. DAAR BIJ DIE MOLEN Zoals wij in het vorige num mer meldden, is er een Pers- RAI-Rally geweest, waaraan ook Amstel enige krachten heeft gewijd. Op de foto staat ons Fordje afgebeeld bij een molen, die aan de rand van Amsterdam staat, langs de weg naar Haarlem. Deze controlepost werd be mand door de heren Nijman en Nieuwkerk, geheel links. 13

Jaarverslagen en Personeelsbladen Heineken

Amstel - Het Spongat | 1961 | | pagina 15