Ronde in het kort
worden dat ons bier ZO is en langzaam
maar zeker zal een ieder hiervan door
drongen kunnen zijn.
Dacht u, dat wij het niet op prijs stelden
dat men bij het afscheid nemen in het
stadion speciaal naar de „Amstelmannen"
vroeg. Iedereen heeft ons leren kennen,
van renner tot direkteur, van motorordon-
nance tot rijkspolitiebegeleiders om nu
maar niet te spreken van de duizenden
langs de weg.
We hebben meegedaan met deze ronde, het
was een belevenis en we zijn in deze ronde
het grote begrip Amstel geworden. Het
is echt niet de bedoeling om hier alle
namen van de deelnemende renners en
officials te noemen, ik wil enige uitzon
deringen maken en wel voor de directeur
van de ronde, een bijzonder fijn en eerlijk
mens, de heer L. R. A. van Oest; voor
de winnaar, de u bekende renner Peter
Post; voor de man die dagelijks voor het
opvoeren en uitdelen van onze ravitaille
ring zorgde, de heer L. (Plein 24) Halver-
stad; voor de man die bijzonder zwaar werk
heeft verricht als chauffeur in de bezem
wagen, de vertegenwoordiger van de afd.
Winkelverkoop, de heer F. Weldring en
voor de chauffeur van onze wagen, waar
mee bergen werk verzet zijn, de heer
S. Walter.
Het verloop van de hele ronde? Hieronder
in het kort.
Op dinsdag 10 mei verschenen we op het
Rembrandtplein bij Schiller om 9.30 uur.
We zaten volgeladen met Nibb-it, bier, ge
luidsinstallatie enz. enz. en we lieten
horen dat we er waren. De wagen van
Plein 24 verscheen ook en aan alle ren
ners en officials werd in een keurige
Amstel-zak, voorzien van lange lus, het
eerste pakket uitgedeeld. Wat er in zat?
Een rijstevlaai, drie belegde broodjes, een
banaan, een sinaasappel en voor de renners
een zak klontjes. Dat de heren renners wel
wat kunnen verwerken, moge blijken uit
het feit, dat ze halverwegen de rit nog
eens zo'n zak vol uitgereikt krijgen. Zo
hebben we dan in totaal tienmaal pakketten
uitgedeeld.
Om twaalf uur klonk het startschot en de
hele meute ging van honk. Het begin was
heel zwaar i.v.m. de felle tegenwind. Het
zwaarste stuk was de afsluitdijk en zo kwa
men er in Heerenveen tien renners min
der binnen dan er gestart waren. Als u nu
weet, dat in de volgende zeven etappes
slechts zeven man zijn uitgevallen, dan zegt
het wel genoeg hoe zwaar de eerste dag
was.
De tweede dag was een betrekkelijk rus
tige dag, want de rit in de ochtend was
slechts 103 km naar Assen. Daar werd
's avonds een criterium gereden over 60
km. Zodat wij met onze wagen tot tien
uur tamtam konden maken.
De derde dag reden we geneutraliseerd
naar Hoogeveen, dat wil zeggen, dat we
heel rustig hebben gereden en dat de ren
ners per bus werden vervoerd. In Hooge
veen wachtte ons een aardige verrassing.
Het gemeentebestuur had n.l. in de open
lucht, in het hartje van Hoogeveen, voor
allen die deelnamen een echt Drentse
koffietafel aangericht en we werden daar
van spijs en drank voorzien door lieftal
lige deernen in Drents kostuum. Weet u,
dat buiten dit vele eten om de renners ook
nog een biefstukje van een half pond gin
gen verwerken? Na de lunch klonk het
startschot voor een rit met wind mee over
205 km naar Nijmegen. In het Goffert-
stadion, waar wij ook finishten is het me
mogen gelukken om door de radio te ko
men. Ik hoop dat ook u het heeft gehoord.
Donderen
In een zeer benauwde en drukkende atmos
feer vertrokken we de vierde dag voor een
rit van dik 200 km naar Sittard. Hier was
beslist storm op komst, je kon het als het
ware voelen. Het was ook zo. Betrekkelijk
vlug na de ravitaillering in Roermond brak
het onweer los. Het was gewoon een wolk
breuk. De lucht werd pikdonker en we
moesten met groot licht gaan rijden. Tot
aan de assen reden we zo nu en dan door
het water. Hagelstenen als duive-eieren
kletterden op ons neer. Plots stond onze
wagen stil, alles was drijfnat geworden.
Dank zei de hulp ook van de chauffeur
van de Gazelle-wagen konden we twintig
minuten later weer starten, na de voorkant
van de wagen volgestopt te hebben met
onze handdoeken en schuimrubber zittingen.
De vijfde etappe was weer in twee delen
gehakt. Een korte rit van 103 km naar
Helmond en 's avonds een rit over 80 km
op het circuit.
De zesde dag HelmondVlissingen was op
zondag. We mochten nergens muziek ma
ken. Slechts zeer gepast van ons laten
horen was toegestaan in Tilburg en Breda
en van Sprundel tot Hoogerheide en
wederom in Vlissingen. In Zeeland was
bijna alles verboden. Een rare opmerking
hoorde ik daar van een inwoner uit Kloe-
tinge bij Goes. Tijdens ons korte opont-
6
