Jubileum P. J. Scheltes
Wie aan de weg timmert, heel veel bekijks
en wie in de ontvangkelder gehuldigd
wordt heeft dit ook. Dat heeft onze tim
merman P. J. Scheltes moeten ondervinden,
toen hij met echtgenote en kinderen op
dinsdag 29 maart j.l. enkele weldoortim
merde herdenkingsmomenten meemaakte,
die werden bijgewoond door drie leden
van de directie en vele, vele collega's en
vrienden. Veertig jaar is de jubilaris tim
merman geweest in onze brouwerij en hoe
wel overal waar gehakt wordt spaanders
vallen, bleek met deze volslagen vakman
alles in de haak te zijn geweest.
Er zijn door de heren ir. Van Marwijk
Kooy, Kuivenhoven en Beers prettige
woorden gesproken en enveloppen verwis
selden van eigenaar.
Van het samenzijn geven beide foto's een
beeld.
Avenue Haute Sauvenière spoedt erlangs en
daarom is de grote Amstel lichtbak boven
op het pand, dat niet hoger is dan
het café daar goed geplaatst. „Ik geloof
dat de tijd van het echte bierhuis in België
voorbij is", zegt de heer Van den Brüle,
die aan het eind van de tapkast staat en
links en rechts klanten groet. Dat moge
wat vreemd klinken, maar een feit is, dat
er in café's als deze minder bier wordt
gedronken dan vroeger. Aan de wand waar
zich ook de dienstingang (woonhuis van
de heer Kraus) bevindt en een deur met
„Allo" erop, hangt een plat kastje met
vele genummerde sleuven. Het is een
spaarkastje; klanten die hiervoor belang
stelling hebben kunnen een gedeelte van
het spaarkastje toegewezen krijgen; van
tijd tot tijd doen ze geld in de gleuf. Dat
spaargeld kunnen ze dan opeisen als ze het
nodig hebben.
Luik zou geen Belgische stad zijn als hij
niet bezaaid was met café's. Een voorbeeld
daarvan is de Rue du Pont d'Avroy, een
drukke winkelstraat. Een oude en goede
Amstelklant is daar de Taverne Greenwich,
zo genoemd naar het Engelse bier dat daar
vroeger veel werd geschonken. Het is er
nog aan de pomp, want het heeft nog veel
klanten die van dat bier met zijn hoge
alcoholpercentage houden; de vaste klan
ten hebben speciaal daarvoor tinnen of zil
veren bekers waarin hun naam gegraveerd
staat.
Het echtpaar Gielen, dat nog maar kort in
dit café de leiding heeft, moet wel de
kracht van een span ossen hebben. Van
's morgens tot diep in de nacht zijn ze in
touw, tot de laatste klant gelieft heen te
gaan. Geen wonder dat een wettelijk vast-
gasteld sluitingsuur ook op hun verlang
lijstje staat. Nu moeten ze open blijven,
want de concurrentie doet het ook. En er
zijn wel veertig café's in die Rue du Pont
d'Avroy. En er komt er binnenkort nog
één bij, zegt de heer Gielen. Ieder die het
wil kan een café beginnen...
Luik - Maasstad
Luik is een grote stad, die het van de
industrie moet hebben. Het lijkt toch wel
wat op Rotterdam, want het is een Maas
stad par excellence. Heel breed en machtig
is de rivier hier, overkoepeld door vele
stenen en metalen bruggen; een wandeling
langs de Maaskade is een genot en door
zijn ligging in het dal van de Maas en
tussen de hoge heuvels biedt de stad vele
vergezichten.
Luik ligt niet ver van onze zuidelijkste
grens, maar het is al echt buitenland, door
bouw en karakter, door geschiedenis ook
en het is juist daarom een prettige gedach
te, dat velen in die streken gewend zijn te
vragen: un Amstel, s'il vous plaït. Want
het is lekker bier.
18
Hl
