Café Reynders
maakte donkere tijd door
De brievenbus sloot niet meer
„Zal ik dat deurtje maar weer eens bijschaven"stelde de timmerman voor en hij wees
op het brievenkastje, dat niet meer dichtging. Het deurtje werd behandeld, maar na
enkele dagen sloot het wéér niet. Zo begon het. Het ging verder toen een raam niet
meer open kon en nog verder toen er een scheur in een badkamermuur ontstond.
Een opzichter van Bouw- en Woningtoezicht kwam kijken en toen werd het vonnis
geveld: dit is zeer ernstig, er moeten ingrijpende maatregelen worden genomen.
Donkere bladzijde
Dit alles gebeurde enige tijd geleden in
café Reijnders op het Leidseplein te Am
sterdam en in dit kleine café aan de hoofd
stedelijke brink werd een donkere blad
zijde begonnen. Een bladzijde die zich aan
vankelijk niet zo donker liet aanzien, maar
de werkzaamheden die nodig waren ver
plichtten de eigenaressen, de dames Annie
en Miep Reijnders, tot algehele sluiting.
Sluiting? De zaak, die van de oprichting
af (d.w.z. zo lang als de dames Reijnders
zich kunnen herinneren) een trouwe Am-
stel klant is geweest, was nog nooit één
dag gesloten geweest.
„Je moet eens wat aan de zoldering laten
doen," had een broer van de dames eens
voorgesteld. Maar wanneer moet dat ge
beuren in een zaak die van 8 uur 's mor
gens tot één uur 's avonds open is?
Nee, van sluiten kon niets komen, dus de
zoldering bleef zoals hij was. Tot in augus
tus vorig jaar Bouw- en Woningtoezicht
kwam en toen ging de zaak dicht „tot
nader order". Een paar weken, dacht men
eerst, het werden bijna vijf maanden.
Iedereen begrijpt wat dit voor een café
kan betekenen. En dat het voor de andere
café's op het Plein ook niet leuk was, zal
misschien minder duidelijk zijn, maar het
is zo.
V ermaakcen trum
Het Leidseplein is een vermaakcentrum van
de eerste orde. Men gaat er doelbewust
naar toe om zich te amuserendaarvoor
is sfeer nodig en die heeft het Plein. Die
sfeer wordt niet bevorderd door een paar
meter schutting, die een stuk voetstraat
onbegaanbaar maakt. Dat is punt een. Een
tweede is, dat Reynders een begrip is ge
worden; dat zeer velen naar het Plein
gingen vanwege Reynders, en bijgevolg
velen van het Plein wegbleven toen Reyn
ders sloot. Het was te vergelijken met de
situatie die zou ontstaan wanneer het
Vondelpark plotseling gesloten werd: vele
moeders met kinderen, ouden van dagen
en paartjes zouden gedupeerd zijn en el
ders hun vertier moeten zoeken.
En in de derde plaatscaféhouders op het
Plein zijn collega's en buren, die elkaar
helpen en die maar één belang hebben
zorgen dat het Plein een grote trekpleister
blijft. Dat is men niet alleen aan zichzelf,
maar ook aan Amsterdam verplicht, aan
haar bewoners en de toeristen.
Daarom was het sluiten van Reynders niet
alleen een strop voor de eigenaressen en
het personeel maar voor alle bedrijven rond
het parkeerterrein.
Daarom ook was de Amstel Brouwerij niet
de enige die onmiddellijk hulp toezegde,
toen de droeve mare haar bereikte.
Want er was hulp nodig om de grote
kosten te bestrijden, die gemaakt moesten
worden om het knagen van de tand des
tijds ongedaan te maken.
Eeuwenoud pand
Het pand waarin Reynders is gevestigd en
waarin de dames Reynders wonen is 325
jaar oud. Het leunde sinds jaar en dag
tegen een pand aan, dat een slagerij her
bergde. Toen deze werd overgeplaatst, ver
wisselde het pand van eigenaar en deze
begeerde er een café in te vestigen. Maar
hierbij hoort een diepe solide kelder en
men ving dus energiek te graven aan. Nu
leek het pand van Reynders heel wat mans
te zijn, maar toen zijn zijmuur zo hard
vochtig van steun werd ontbloot, kraakte
het, het brievenkastje sloot niet meer... en
een nieuwe fundering bleek nodig. En nu
zult u onmiddellijk zeggen: de zaak ligt
heel eenvoudig, want door dat graven van
de buurman kreeg Reynders schade en
moet de buurman die schade maar vergoe
den. Doch zo eenvoudig was de zaak niet
en er werd uitgemaakt, dat weliswaar de
graverij de aanleiding was, maar niet de
oorzaak. De oorzaak was de ouderdom en
het verkeer en wat al niet voor zaken, die
niet in rechte zijn aan te spreken. Was de
buurman niet gaan graven, dan zouden die
scheuren toch wel zijn ontstaan; vroeg of
laat.
8
