Recipiëren: geen kleinigheid!
14
DE ST. CAECILIA TIJDENS DE RECEPTIE.
bent geweest en nog bent", aldus motiveer
de de voorzitter van de harmonie St. Ge-
rardus te Heksenberg de serenade van zijn
orkest waarvan leden gekleed waren in
blauwe uniformen en witte petten. De heer
Duysens werd bij deze gelegenheid be
noemd tot erebestuurslid.
Toen om acht uur deze kleurrijke groep
zich bij de feestvierders had gevoegd,
hadden degenen voor wie al deze mensen
in beweging waren gekomen een half uur
rust. Dat was wel nodig, want hoewel
ze onvermoeibaar leken, was dat toch niet
het geval. Een dag als deze eist zware tol
van de betrokkenende gehele middag en
een deel van de avond staan, handen
schudden, glimlachend de hulde in ont
vangst nemen en voor ieder een gepast
woord vinden, het is geen kleinigheid. Het
was dan ook niet zo verwonderlijk dat men
zich nu en dan even terugtrok om door
een verkwikkende dronk en een hartig
hapje, in intieme kring genoten, nieuwe
krachten op te doen.
Maar ook de post had het druk: regelma
tig werden telegrammen ontvangen die
tenslotte een flinke stapel gingen vormen.
Bij het doorkijken van deze stapel troffen
wij felicitaties aan van de directieleden die
in Amsterdam waren gebleven. De heer
Van Marwijk Kooy sr. seinde:
wat de hop betekent voor het bier,
was u voor Amstel 40 jaren hier, proficiat!
Om half negen stond de drumband Bea
trix voor de deur, omstuwd door een tal
rijk publiek want men heeft in Lim
burg een grote belangstelling voor orkes
ten dat wel wilde weten dat deze man
nen uit Heerlen waren. Het kleinste man
netje onder deze mannen was drie turven
hoog. Hij droeg het kleinste uniformpje
dat wij ooit onder ogen kregen en zijn pet
