o
j
„Zes Bières
-a
j
Op de Salon de l Hotellerie geven de btergroothandelaren gaarne acte de presence. De
ZT" jT I""* tt '"e> J}mSUl h',er en op bovenstaande afbeelding staat de stand
beheerder, de heer H. van den Bosche, als vierde van rechts. De Salon werd gehouden
tn de tweede helft van oktober te Parijs.
is eigenlijk gewoon poeier, die stippen op
dat tafeltje zijn poeier, as je me kan vol
gen. Hout is poreus, alle hout is poreus,
door de nerven," doceert Gerrit. „Als je
nou maar een korte, harde tik op die stip
pen geeft, sla je die poeier gewoon door
de nerven van het hout heen. 't Komt al
leen op de klap an
De reus heeft voor het eerst met belang
stelling geluisterd, maar er komt geen
woord over zijn lippen.
„Jij bent nou zo groot en je lijkt nou zo
sterk, maar dat doe je me niet na," zuigt
Gerrit, „daar verwed ik een pot bier on
der
„Die staat!" gromt de reus.
„Wacht effe!" zegt Gerrit, „eerst effe
nieuwe stippen maken. Die eerste drie heb
ik er al doorheen geslagen."
Duidelijk grijnzen even later drie helder
witte stippen op het tafelblad de reus aan.
De stier gaat voor het tafeltje staan, houdt
zijn ene hand onder het blad en geeft met
zijn andere hand zo'n vreselijke klap op
de tafel, dat de kastelein begint te kermen
„Me tafel, me tafel
Doodbedaard haalt de reus zijn hand on
der het tafeltje vandaan en Gerrit springt
naar voren: „Nee, broer, je hebt niet hard
genoeg geslagen." Op de hand valt niets
van krijt te ontdekken.
„Ophouden!" decreteert de kastelein, „dat
kost me direct een tafel, jij altijd met je
geintjes!" Gerrit loopt naar de tapkast.
„Je lijkt een reuze-krachtpatser, vader, maar
effetief je kracht gebruiken, nee, 't komt
op de klap an," zegt Gerrit tegen de reus.
„Nog één keer wil ik 't proberen, geef
Gerrit wat en neem zelf ook wat," kon
digt de reus aan, hetgeen de kastelein zich
geen twee keer laat zeggen. Nadat het
rondje genuttigd is, zet Gerrit weer drie
nieuwe stippen op het tafelblad en de reus
zet zich in postuur.
Met een oorverdovende klap slaat de reus
op de stippen, terwijl de kastelein zijn
hoofd schudt. De tafel doorstaat de slag,
maar de hand van de reus vertoont geen
greintje wit van poeder. Dan steekt hij
zijn hand weer onder de tafel en geeft met
de andere hand achter elkaar drie knette
rende korte slagen op de stippen.
Gerrit veegt stiekem het krijtpoeder van
de drie nagels van zijn linkerhand, waar
mee hij de drie stippen in de palm van
zijn hand had gedrukt en zegt dan
„Hou maar op, broer, het komt op de
juiste klap an en die heb jij niet."
Van Dee.
