Vrouwen en kinderen bij de hoppluk in Herefordshire, Engeland
Hop wordt om de twintig jaar geplant en
ieder jaar geoogst.
Hop wordt niet gezaaid maar gestekt door
een stukje wortel van vier cm in de grond
te steken. In twee jaar kunnen de wortels
vier meter diep gaan en de plant groeit
tien meter in de hoogte. Hij groeit zeer
snel negen meter in drieeneenhalve
maand 1 cm per uur als het warm is
in juli.
Begin september wordt de plant afgesne
den en de bloesem geoogst. Dat gaat met
de hand en vereist een legertje van pluk
kers.
Nog maar kort bestaan er plukmachines.
Deze zijn zeer groot en kostbaar. Een co-
operatie van hopboeren beschikt over deze
plukmachines en geeft deze in bruikleen
aan de leden.
De bloesem is groen en binnenin treft men
een gele en geurige substantie aan, de
lupuline.
De lupuline geeft de bittere smaak en het
aroma aan het bier en bovendien is het
onontbeerlijk voor een goede en stevige
manchet.
Goede hopbloesem moet een mooie kleur
hebben, zacht aanvoelen, geen zaad bevat
ten en een intense, frisse aromatische
geur hebben. De bloesem wordt onmid
dellijk gedroogd op de boerderij in grote
ovens van vier verdiepingen. Dit drogen
duurt zes uur en ieder anderhalf uur wordt
de bloesem verplaatst: de inhoud van de
onderste verdieping gaat naar de vierde en
de bloesem van de tweede gaat naar de
eerste.
De internationale gewichtseenheid voor hop
is de quintal van vijftig kilogram.
De hopmarkt is zeer gevoelig en de prij
zen lopen zeer uiteen. De hoppers hebben
ook de gemeenschappelijke markt ontdekt.
In 1951 hebben zij een Europees Comité
gesticht, dat omvat Duitsland, Engeland,
België, Spanje, Frankrijk, Tsjecho-Slowa-
kije. Het wil de belangen van de planters
beschermen maar ook de brouwers goede
hop garanderen en streven naar een har
monieuze markt.
En om met een navrant oorlogsbeeld te
eindigen: in de laatste oorlogsjaren werd ^0
het hopafval (dus de uitgekookte hop
bellen) gebruikt als grondstof voor de
fabricage van sigaren. Ze stonden niet in
een al te beste reuk en hadden die ook niet
en al kost de hop nu net zoveel als voor
oorlogse Deli-tabak, de sigaren welke van
hopafval werden gemaakt deden allerminst
aan tabak denken.
Want tegenwoordig wordt het afval ver
malen en met water weggespoeld riool-
waarts. Het is nagenoeg het enige afval-
produkt van de brouwerij, dat geen waarde
meer heeft.
2
